Gemajn (niem. gemein - zwyczajny, pospolity) - żołnierz, szeregowy w wojsku polskim autoramentu cudzoziemskiego w XVII i XVIII wieku. Uzbrojeni w pikę lub muszkiet rekrutowani byli przede wszystkim wśród chłopstwa i plebsu miejskiego. Miejscem werbunku była zazwyczaj Wielkopolska i Mazowsze[1]. Odpowiednik polskiego draba i węgierskiego hajduka[2].
Przypisy
Bibliografia
- Andrzej Grabski, Stanisław Herbst i inni, Zarys dziejów wojskowości polskiej do roku 1864 T. 1. Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej. Warszawa 1966.
- Włodzimierz Kwaśniewicz: Od rycerza do wiarusa czyli słownik dawnych formacji, funkcji, instytucji i stopni wojskowych. Zielona Góra: Lubuska Oficyna Wydawnicza, 1993.
|
---|
| |
---|
| Szeregowi | | | | podoficerowie młodsi | | | podoficerowie | | | podoficerowie starsi | |
| | | oficerowie młodsi | | | oficerowie starsi | | | generałowie (admirałowie) | |
|
|
| | |
---|
| W artylerii I RP | | | Szeregowi | | | Podoficerowie | | | | | | Oficerowie | |
|
| | stopień wojskowy |
|