Generał Sikorski (pociąg pancerny)
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie | kwiecień 1920 |
| Rozformowanie | czerwiec 1920 |
| Nazwa wyróżniająca | |
| Dowódcy | |
| Pierwszy | ppor. Stanisław Pochopień |
| Ostatni | por. Zygmunt Ropelewski |
| Działania zbrojne | |
| wojna polsko-bolszewicka | |
| Organizacja | |
| Rodzaj sił zbrojnych | |
| Rodzaj wojsk | |
Pociąg Pancerny „Generał Sikorski” – pociąg pancerny Wojska Polskiego II RP.
4 marca 1920 r. Grupa Poleska rozpoczęła natarcie na Mozyrz i Kalinkowicze. 6 marca do Kalinkowicz przybyła 3 bateria 9 Pułku Artylerii Polowej porucznika Witolda Andruszewicza. Na stacji kolejowej Kalinkowicze, dowódca baterii zaimprowizował „pancerkę” sadowiąc jedno z dział na platformie kolejowej. Pancerka dowodzona przez podporucznika Czesława Obtułowicza razem z I batalionem 35 Pułku Piechoty kapitana Leona Grota wzięła udział w wypadzie, w kierunku na Rzeczycę. Na stacji kolejowej Babicze grupa kapitana Grota zastała porzucony przez bolszewików pociąg pancerny. Pociąg ten został ewakuowany do Pińska i tam, w warsztatach kolejowych, naprawiony oraz uzbrojony. Zdobyczny pociąg otrzymał nową nazwę „Generał Sikorski” na cześć Władysława Sikorskiego[1]. W kwietniu 1920 wszedł do służby pod dowództwem podporucznika Stanisława Pochopnia. W czasie walk dowódca pociągu został ranny. Na stanowisku zastąpił go podporucznik Wacław Ryb, który poległ 10 maja 1920 r. pod Rzeczycą[2][3]. Kolejnym dowódcą pociągu został 23 maja 1920 r. porucznik Zygmunt Ropelewski. W czerwcu 1920 r. pociąg został zniszczony w bitwie nad rzeką Sławeczną, a załoga przeniesiona do pociągów pancernych „Kaniów” i Nr 19 „Podhalanin”.
Przypisy
- ↑ Żebrowski 1971 ↓, s. 98.
- ↑ Polak (red.) 1991 ↓, s. 128.
- ↑ Obaj dowódcy pociągu byli oficerami 9 Pułku Artylerii Polowej.
Bibliografia
- Marian Żebrowski, Zarys historii polskiej broni pancernej 1918-1947, Zarząd Zrzeszenia Kół Oddziałowych Broni Pancernej, Londyn 1971
- Józef Nowak, Zarys historii wojennej 9-go Pułku Artylerii Polowej, Warszawa 1929
- Spis byłych oddziałów Wojska Polskiego, Przegląd Historyczno-Wojskowy Nr 2 (183), Warszawa 2000
- Maria Chodurek, Janusz Adamczyk, Pociąg pancerny "Sikorski" - fakty i mistyfikacja, Filatelistyka nr 3/2001 (130), Wrocław 2001
- Bogusław Polak (red.): Kawalerowie Virtuti Militari 1792 – 1945. T. 2/1. Koszalin: Wydawnictwo Uczelniane Wyższej Szkoły Inżynierskiej w Koszalinie, 1991. ISBN 83-900510-0-1.
Media użyte na tej stronie
.svg)
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).