Geografia Curaçao
| ||
 Curaçao widziane z Międzynarodowej Stacji Kosmicznej | ||
| Kontynent | Ameryka Południowa | |
| Państwo |  Holandia | |
| Terytorium zależne |  Curaçao | |
| Akwen | Morze Karaibskie | |
| Archipelag | Małe Antyle | |
| Powierzchnia | 444 km² | |
| Najwyższy punkt | Christoffelberg: 372 m n.p.m. | |
| Populacja (2011) • liczba ludności • gęstość | 150 563 339 os./km² | |
Położenie na mapie Morza Karaibskiego  | ||
 12°11′N 68°59′W/12,183333 -68,983333 | ||
 | ||
Curaçao jest niewielką wyspą należącą do Holandii. Znajduje się w Ameryce Środkowej, a dokładnie na południowym skraju Morza Karaibskiego, około 60 km od wybrzeży Wenezueli. Curaçao charakteryzuje się nizinnym krajobrazem i suchym tropikalnym klimatem. Wyspa Curoçao, jak i sąsiednia Bonaire została odkryta przez Alonso de Ojeda w 1499 roku.
Powierzchnia, skrajne punkty i granice
Powierzchnia – 444 km² zbliżona do powierzchni Warszawy.
Skrajne punkty: 12°24′N, południowy 12°02′N, zachodni 69°10′W, wschodni 68°44′W. Wyspa ciągnie się z północnego zachodu na południowy wschód na długości 60 km.
Curaçao poprzez wody terytorialne Morza Karaibskiego graniczy od południa z Wenezuelą.
Linia brzegowa
.jpg)
Curaçao cechuje się umiarkowanie rozwiniętą linią brzegową. Podłużna wyspa zwęża się w centralnej części na 3,9 km tworząc w ten sposób dwie szerokie zatoki: Hato po północnej stronie wyspy i Bullen po południowej stronie. Poza tymi dwiema zatokami istnieje kilka mniejszych zatok, głęboko wciętych w ląd, których wyjście tworzy wąski przesmyk. Jedną z takich zatok jest Santa Martha na północnym zachodzie Curoçao. Na południowym zachodzie występują mierzeje, zamykające niewielkie zatoki. Wybrzeże jest ogólnie niskie, w większości skaliste i kamieniste. Plażowych odcinków jest niewiele.
Budowa geologiczna i rzeźba
Wyspa leży na południowym krańcu płyty karaibskiej. Curaçao zbudowane jest z zasadowych i ultrazasadowych skał wylewnych pochodzących z dolnej kredy. W skład podłoża wyspy wchodzą także utwory składające się z piaskowców, łupków i wapieni, oraz intruzji magmowych. Utwory te pochodzą z dolnej kredy. Po zakończeniu działalności fazy laramijskiej utworzył się o znacznej miąższości zespół skał złożonych z piaskowców i zlepieńców. W środkowej części wyspy występują osady wapieni rafowych pochodzących z miocenu i pliocenu. Południowy skraj wyspy tworzą wapienie rafowe, które proces powstawania się nie zakończył.
Curaçao jest wyspą nizinną, gdzie najwyższy szczyt – Christoffelberg wznosi się na 372 m n.p.m. Region tego szczytu ma charakter górzysty. Wyspa pozbawiona jest monotonii, urozmaicają ją wzniesienia i pofalowania terenu.
Klimat
Curaçao leży w regionie klimatu podrównikowego, który jest suchy, czego przyczyną jest północno-wschodni pasat. Wiatry te docierając do wyspy tracą wilgoć i nie przynoszą opadów. Klimat kształtują ciepłe prądy okołorównikowe.
Temperatury są wysokie, typowe dla regionów okołorównikowych. W półroczu zimowym średnie wartości wynoszą 22-24 °C, zaś latem 29-31 °C. Dobowe wahania temperatur są niewielkie. Opady są niskie i wynoszą 574 mm. W półroczu letnim występuje kilkumiesięczna pora sucha, a największe opady mają miejsce zimą. Wyspa leże w regionie wolnym od huraganów, które w ten region nie docierają.
Wody
Sieć rzeczna jest bardzo uboga, co wiąże się z niskimi opadami deszczu i istnieniem pory suchej. Toteż na wyspie występuje niewielkie sieć krótkich rzek okresowych. Na wyspie istnieje kilka niewielkich jezior, największym jest Jan Tiel leżące w południowej części wyspy.
Gleby
Curaçao należy do karaibskiej krainy glebowej. Powszechne są czerwonobrązowe gleby sawannowe.
Flora i fauna
Szata roślinna jest uboga, co wiąże się nie tylko z klimatem, ale i z poziomem urbanizacji wyspy. O wiele bardziej zabudowane niż Bonaire, Curaçao ma znacznie wyniszczoną szatę roślinną. Jedynie północna część i południowy kraniec wyspy, ma zachowaną szatę roślinną. Powszechną formacją roślinną są sawanny i roślinność kserofityczna. Obszary leśne ograniczają się do niewielkich połaci lasów zwrotnikowych na północy wyspy. Liczne są kaktusowate i sukulenty, na wybrzeżu i w miastach rosną palmy. Na wybrzeżu występują niewielkie fragmenty zarośli namorzynowych.
Świat zwierząt jest z dużym stopniu wyniszczony i ubogi gatunkowo. Liczne są jedynie ptaki (głównie morskie) oraz gady. Bogatszą fauną cechują się jedynie wody przybrzeżne.
Bibliografia
- Encyklopedia Geograficzna Świata. Ameryka Północna, Wydawnictwo OPRES, Kraków 1996, ISBN 83-85909-20-6.
| ||||||
Media użyte na tej stronie
.svg)
Autor: Heraldry, Licencja: CC-BY-SA-3.0
North America (orthographic projection)
(c) BalusC at the Dutch language Wikipedia, CC-BY-SA-3.0
Uitzicht op de Grote Knip vanuit de zuidelijke rotswand.
Map of the Caribbean and Central America.
Bounding box West -93°, South 7°, East -58°, North 28°.
Center at 17°30′00″N 75°30′00″W / 17.50000°N 75.50000°W.
The flag of Curaçao is a blue field with a horizontal yellow stripe slightly below the midline and two white, five-pointed stars in the canton. The geometry and colors are according to the description at Flags of the World.
Curaçao widziane z Międzynarodowej Stacji Kosmicznej