Georg III Stobäus von Palmburg

Biskup diecezji Lavant Georg Stobäus von Palmburg, przeciwnik inkwizycji w czasie kontrreformacji

Georg III Stobäus von Palmburg (ur. 1532 w Braniewie w Prusach, zm. 23 października 1618 na zamku Töllerberg w Völkermarkt w Karyntii) – duchowny katolicki, w latach 1584–1618 biskup diecezji Lavant.

Życiorys

W swoich listach wskazywał jako miejsce swoich narodzin Nysę na Górnym Śląsku. Inne źródła wskazują jednak jako bardziej prawdopodobne Braniewo w Prusach[1]. Kształcił się w Collegium Germanicum w Rzymie, był proboszczem w Grazu i dziekanem katedry Bressanone.

Arcybiskup Salzburga, Johann Jakob von Kuen-Belasy, mianował go 19 października 1584 biskupem diecezji Lavant, która wcześniej był administrowana przez biskupa Georga II Agricolę. Stobäus von Palmburg znalazł się w trudnej sytuacji, gdyż prawie cała szlachta i część mieszkańców diecezji przeszła już na luteranizm. Posługę biskupa rozpoczął od reformy duchowieństwa i wizytacji parafii swojej diecezji.

Książę Ferdynand II Habsburg mianował go w 1597 r. radcą i gubernatorem w okręgu Innerösterreich. Urzędy te sprawowały do 1608. W 1598 opracował dla księcia Ferdynanda plan przeprowadzenia kontrreformacji. Doradzał wydalenie luterańskich kaznodziejów i unikanie kar cielesnych. W Grazu radcy miejscy musieli albo przejść na katolicyzm, albo zrezygnować z urzędów. Ci, którzy nie chcieli zmieniać wiary, byli zmuszani do emigracji.

Chociaż sam był gorliwym katolikiem, zajmował wyważone i umiarkowane stanowisko wobec protestantów. Nie zabiegał o zaszczyty i stanowiska, odrzucił nominację kardynalską.

Został pochowany w katedrze St. Andrä w Karyntii.

Linki zewnętrzne

Przypisy

  1. Deutsche Biographie, Georg III. Stobaeus von Palmburg – Deutsche Biographie, www.deutsche-biographie.de [dostęp 2019-12-06] (niem.).

Media użyte na tej stronie

Georgius Stobaeus Lavant.jpg
Autor: ignote, Licencja: CC BY 3.0
Stobaeus, Georg. Portrait with title of his book in latin: Epistole ad diversos, nuper a p. Hieronymo Lombardi primum vulgatae, nunc denuo recusae.