Georg Wilhelm von Raumer

Georg Wilhelm von Raumer (ur. 19 listopada 1800 w Berlinie, zm. 11 marca 1856 w Berlinie) – nestor nowoczesnej historiografii brandenburskiej, uważany za pierwszego historyka-archiwistę Marchii Brandenburskiej. Studiował prawo w Berlinie, Heidelbergu i Getyndze. Od 1833 radca stanu i wyższy radca urzędowy w Królewskim Pruskim Ministerstwie Dworu i w administracji archiwów, w 1843 mianowany dyrektorem pruskich archiwów państwowych. Współzałożyciel Stowarzyszenia Historii Marchii Brandenburskiej[1].

Ważniejsze prace[2]:

  • "Über die älteste Geschichte und Verfassung der Kurmark" (1830)
  • "Novus codex diplomaticus brandenburgensis" (1831–33)
  • "Regesta historiae brandenburgensis" (1836)
  • "Die Neumark Brandenburg im Jahre 1337 oder Markgraf Ludwig’s neumärkisches Landbuch, mit Erläuterungen der damaligen Verfassung und einer Charte." (1837)
  • "Die Insel Wollin und das Seebad Misdroy" (1851)

Przypisy

  1. ↑ Gahlbeck Ch., Tak zwana Nowomarchijska Księga Ziemska margrabiego Ludwika Starszego z 1337 roku. Studia nad podziałem terytorialnym i przekazem historycznym, w: Nowa Marchia - prowincja zapomniana - wspólne korzenie, Wojewódzka i Miejska Biblioteka Publiczna Zeszyty Naukowe Nr 2, Gorzów Wlkp. 2005, ISSN 1733-1730, s. 10
  2. ↑ Die Retro Bibliothek. Seite aus Meyers Konversationslexikon: Raumer.