George Gay

George Henry Gay, Jr.
Ilustracja
Lieutenant Commander Lieutenant Commander
Data i miejsce urodzenia

8 marca 1917
Waco, Teksas

Data i miejsce śmierci

21 października 1994
Marietta, Georgia

Przebieg służby
Lata służby

19411950[1]

Siły zbrojne

United States Navy United States Navy

Główne wojny i bitwy

II wojna światowa

Późniejsza praca

pilot cywilny w Trans World Airlines

Odznaczenia
Krzyż Marynarki Air Medal Presidential Unit Citation

George Henry Gay, Jr. (ur. 8 marca 1917 w Waco, zm. 21 października 1994 w Marietcie) – amerykański pilot, Lieutenant Commander US Navy, służący w 8 Dywizjonie Torpedowym na lotniskowcu USS „Hornet” (CV-8) w czasie II wojny światowej na Pacyfiku.

Młodość

George Henry Gay, Jr. urodził się w Waco, w stanie Teksas. Do szkół uczęszczał w Austin i Houston zanim podjął studia w Szkole Rolniczo-Mechanicznej (dzisiaj Texas A&M University).

II wojna światowa

Ostatni Devastator opuszcza pokład „Horneta” 4 czerwca 1942
George „Tex” Gay w szpitalu po bitwie

Po 7 grudnia 1941 roku, jak wielu Amerykanów, Gay zdecydował się porzucić college i zaciągnąć się do wojska. Pragnąc walczyć jako pilot próbował dostać się do Korpusu Lotniczego Armii (ang. Army Air Corps), lecz został odrzucony z powodów zdrowotnych. Nie zamierzając odstąpić od swych planów wstąpił do US Navy, gdzie przepisy były mniej rygorystyczne. Gay został przyjęty, ze względu na nieukończone studia mianowany chorążym i skierowany na kurs pilotażu.

W kwietniu 1942 roku, tuż przed rajdem podpułkownika Jimmy'ego Doolittle'a na Tokio, został włączony do nowo sformowanego – dowodzonego przez komandora porucznika Johna C. Waldrona – VT-8, lotniskowca USS „Hornet” (CV-8). W tydzień po rajdzie „Hornet” zawinął do Pearl Harbor, by dołączyć do USS „Enterprise” w ramach 16 Grupy Uderzeniowej (ang. Task Force 16), która miała za zadanie obronę atolu Midway.

W czasie bitwy pod Midway, 4 czerwca rano dywizjon Gaya[2] odnalazł i zaatakował japońskie lotniskowce z niskiego pułapu, bez osłony eskorty myśliwskiej, która zgubiła się w chmurach[3]. Tuż przed atakiem powolne Devastatory zostały zaatakowane przez myśliwce nieprzyjaciela. Samolot Gaya został ostrzelany przez japońskie Zero i kilkakrotnie trafiony. Gay, chociaż został ranny (a jego radiooperator/strzelec zabity), zdołał zwolnić swą torpedę przed celem[4], lotniskowcem „Kaga”. George Gay został ponownie trafiony, co pozbawiło samolot sterowności i zmuszony był do wodowania. Gayowi udało się wydostać z kabiny. Utrzymywanie się na powierzchni ułatwiła mu nadmuchiwana poduszka z kabiny która, umożliwiła mu dodatkowo, ukrycie wśród japońskich okrętów. Był świadkiem zagłady trzech japońskich lotniskowców zatopionych w brawurowym ataku przez bombowce nurkujące Dauntless.

Po zapadnięciu zmroku Gay był już nieomal pewny ocalenia, bo Japończycy zniknęli, a w okolicach było coraz więcej jednostek amerykańskich poszukujących zestrzelonych pilotów. Jednak dopiero po około trzydziestu godzinach został uratowany przez samolot-amfibię Catalina marynarki. Z całego, liczącego trzydziestu pilotów i radiooperatorów zespołu, przeżył tylko on jeden. Następnego dnia Gay został przyjęty przez admirała Nimitza, któremu złożył relację z widzianych przez siebie fragmentów bitwy.

Po spędzeniu kilku miesięcy w szpitalu Gay wrócił do służby, biorąc udział w walkach o Guadalcanal z innym dywizjonem bombowym, po czym został instruktorem pilotażu.

Za swój udział w bitwie odznaczony został Krzyżem Marynarki (ang. Navy Cross) i odebrał osobiste wyróżnienie od prezydenta USA.

Późniejsze losy

Po wojnie Gay przez ponad 30 lat latał jako pilot linii TWA. Często był zapraszany przez szkoły i organizacje kombatanckie, by podzielić się ze słuchaczami swoimi przeżyciami. Napisał także książkę pt. Sole Survivor. W roku 1975 był konsultantem podczas kręcenia filmu Midway[5]. W rolę George Gaya wcielił się aktor Kevin Dobson.

21 października 1994 Gay zmarł na atak serca w szpitalu w miejscowości Marietta, w stanie Georgia. Zgodnie z ostatnią wolą zmarłego jego prochy zostały wysypane do Pacyfiku w miejscu, gdzie toczyła się pamiętna dlań bitwa.

Przypisy

  1. US People-Gay, George H., Jr
  2. Żaden z pilotów, łącznie z dowódcą, nigdy nie brał udziału w bitwie
  3. Leciały powyżej pułapu chmur, bez kontaktu wzrokowego z bombowcami
  4. Przypuszczalnie nie trafiła
  5. Większość scen bitewnych kręcona była na pokładzie USS Lexington, jedynego lotniskowca z okresu II wojny światowej, który był wciąż w służbie

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

U.S. Navy O-4 infobox.svg
Naramiennik stopnia Lieutenant Commander (United States Navy).
Seal of the United States Department of the Navy.svg
*Description: On a circular background of fair sky and moderate sea with land in sinister base, a tri-mast square rigged ship under way before a fair breeze with after top-sail furled, commission pennant atop the foremast, National Ensign atop the main, and the commodore's flag atop the mizzen. In front of the ship a luce-type anchor inclined slightly bendwise with the crown resting on the land and, in front of the shank and in back of the dexter fluke, an American bald eagle rising to sinister regarding to dexter, one foot on the ground, the other resting on the anchor near the shank; all in proper colors. The whole within a blue annulet bearing the inscription "Department of the Navy" at the top and "United States of America" at the bottom, separated on each side by a mullet and within a rim in the form of a rope; inscription, rope, mullet, and edges of annulet all gold. *Background: The policy for use of the Navy seal and emblem is contained in SECNAV Instr 5030.4 and SECNAV Instr 5030.6. The seal design was approved by the President of the United States by Executive Order 10736 dated October 23, 1957. Request for use of the Navy emblem should be submitted in writing to Defense Printing Service, ATTN: DPSMO, 8725 John Kingman Rd Suite 3239, Fort Belvoir, VA 22060-6220. The telephone number is (703) 767-4218. 1879 version here: http://etc.usf.edu/clipart/54900/54985/54985_seal_navy.htm
George gay.jpg
George H. Gay Jr. photographed circa 1936-38, in ROTC uniform, while attending Texas A&M. He became a Navy officer in 1941, after flight training.
Gay in hospital.jpg
Ensign George H. Gay, sole survivor of V-8 attack; battle of Midway, June 1942
Vt8tbd-t16-4june1942 waldron.jpg

The last Douglas TBD-1 Devastator of U.S. torpedo squadron VT-8, T-16 (BuNo 1506), flown by LCDR John C. Waldron with Horace Franklin Dobbs, CRMP, in the rear seat, taking off from the aircraft carrier USS Hornet (CV-8) on 4 June 1942, during the Battle of Midway.

www.centuryinter.net