George Junius Stinney

George Junius Stinney

George Junius Stinney na zdjęciu policyjnym
Data i miejsce urodzenia	21 października 1929 Pinewood, Stany Zjednoczone
Data i miejsce śmierci	16 czerwca 1944 Columbia, Stany Zjednoczone
Przyczyna śmierci	stracenie

George Junius Stinney (ur. 21 października 1929, zm. 16 czerwca 1944^[1][2]) – najmłodszy skazany na śmierć w USA i na całym kontynencie amerykańskim w XX wieku (najmłodszym w historii tej części świata był James Arcene). Gdy wykonywano wyrok, miał czternaście lat, siedem miesięcy i 29 dni. Stinney był czarnoskórym synem ubogiego pracownika tartaku^[3]. W 2014 roku udowodniono, że został skazany niesłusznie.

Oskarżenie i proces

Stinneya oskarżono o zgwałcenie i zabicie dwóch białych dziewczynek: jedenastoletniej Betty June Binnicker i ośmioletniej Mary Emmy Thames^[4].

By uchronić się przed linczem, jego rodzina emigrowała do stanów północnych^[2]. Proces rozpoczął się 24 kwietnia 1944 w hrabstwie Clarendon^[2]. Adwokatem został Charles Plowden^[2]. Swój plan działań oparł nie na faktycznej obronie klienta, ale na poddaniu go badaniom psychiatrycznym^[5]. Ława przysięgłych składająca się wyłącznie z białych mężczyzn^[5] po zaledwie dwóch godzinach i 55 minutach wydała wyrok skazujący^[2]. Sędzia Phillip Stoll uzasadnił wyrok śmierci tym, że Stinney był bardzo zdemoralizowaną jednostką. Adwokat nie poinformował klienta o możliwości odwołania się i nie próbował komentować werdyktu^[6]. W wywiadzie powiedział, że nie było sensu, bo rodzina nie miała na to pieniędzy^[2][5].

Proces odbywał się pod wielką presją społeczną. Mimo to, gubernator Południowej Karoliny Olin D. Johnston, otrzymał setki listów domagających się ułaskawienia^[2]. Argumentowano m.in. przykładem szesnastoletniego, białego chłopca skazanego na łagodny wyrok za gwałt i morderstwo w tym samym stanie. Wysunięto nawet opinię, że tylko dla Hitlera jest możliwa egzekucja dziecka^[2]. Johnston odwiedził skazanego – chłopiec miał mu powiedzieć, że czasem nie wie, co robi^[2]. Gubernator poinformował Stinneya, że nie skorzysta z prawa łaski (działo się to w roku wyborów, a taki akt mógłby zaszkodzić kandydatowi), i tak też uczynił.

Przebieg egzekucji

Wyrok wykonano w Central Correction Institute w Columbia w Karolinie Południowej, używając krzesła elektrycznego. W egzekucji brało udział czterdziestu świadków, w tym ojcowie zabitych dziewcząt. Stinney szedł na egzekucję, ściskając w ręku Biblię^[2]. Ze względu na drobną budowę ciała, strażnicy mieli problemy z zapięciem pasów. Świadkowie uznali egzekucję za makabryczną, bo po pierwszym włączeniu prądu opadła zbyt duża maska mająca oszczędzić im widoku przerażonej twarzy^[2].

Kontrowersje

Dzieci zginęły od uderzenia ciężką belką w pobliżu torów kolejowych. Wątpliwe jest, czy chłopiec ważący zaledwie czterdzieści kilogramów i o wzroście 1,55 m był zdolny ją unieść, a co dopiero zadawać ciosy^[2]. Sekcja zwłok wykazała co najmniej sześć uderzeń u Mary i siedem u Betty. Jedynym dowodem w procesie były zeznania George'a (prawdopodobnie wymuszone torturami)^[5]. Stinney zeznał, że 24 marca dziewczynki spytały go, gdzie mogą zerwać kwiaty, zaczęły go bić, przez co młodsza spadła do rowu, drugą natomiast uderzył w obronie własnej.

Historia ta jest dosyć mało znana, ponieważ mniej więcej w tym samym czasie gazety rozpisywały się o inwazji na Normandię i interesowano się raczej losem amerykańskich żołnierzy^[7]. Ponowna dyskusja rozgorzała po premierze filmu The End Of Silence^[2].

O pośmiertne ułaskawienie aktywnie walczyła siostra George'a, Catherine Robinson^[8].

18 grudnia 2014 sąd uznał, że Stinney został skazany niesłusznie oraz nie miał zapewnionych podstawowych praw gwarantowanych przez konstytucję^[5].

Zobacz też

• kara śmierci wobec dzieci w USA

Przypisy

Linki zewnętrzne

• Zdjęcie krzesła elektrycznego stanu Karolina Południowa. users.bestweb.net. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-09-16)].