George Leslie Mackay

Pomnik Mackaya w Woodstock

George Leslie Mackay (chiń. 偕叡理; pe̍h-ōe-jī: Kai Jōe-lí lub chiń. 馬偕; pe̍h-ōe-jī: Má-kai; ur. 21 marca 1844, zm. 2 czerwca 1901) – kanadyjski misjonarz protestancki.

Był synem szkockich emigrantów, urodzonym w gminie Zorra w Kanadzie. Studiował teologię na Knox College w Toronto (1865-1868) i Princeton Theological Seminary w Princeton (1868-1871). W 1871 roku wyruszył do Chin jako pierwszy misjonarz prezbiteriański w tym kraju. Początkowo głosił w miastach na chińskim wybrzeżu, ostatecznie zdecydował się jednak osiąść na Tajwanie. Prowadził działalność misjonarską w Danshui na północy wyspy. Nauczył się języka tajwańskiego i w 1873 roku ochrzcił pierwszą grupkę Chińczyków. Samodzielnie zapoznał się także z naukami medycznymi i otworzył własną klinikę, gdzie zajmował się głównie stomatologią. Jak sam szacował, w ciągu 20 lat wyrwał swoim pacjentom ponad 20 tysięcy zębów. W 1878 roku poślubił Tajwankę Zhang Congming (Tiuⁿ Chhang-miâ, 張聰明).

Mackay do końca życia budował struktury kościoła prezbiteriańskiego na Tajwanie, nawracając wielu Chińczyków i budując ponad 60 domów modlitwy. Z pieniędzy otrzymanych z Kanady założył w latach 80. XIX wieku w Danshui szpital, szkołę, seminarium, a w 1884 roku pierwszą tajwańską szkołę dla dziewcząt. W czasie pobytu w Kanadzie w latach 1894-1896 został wybrany starszym Prezbiteriańskiego Kościoła Kanady. W 1896 roku opublikował książkę From Far Formosa[1].

Przypisy

  1. ↑ Robert Benedetto and Donald K. McKim: Historical Dictionary of the Reformed Churches. Lanham: Scarecrow Press, 2010, s. 273. ISBN 978-0-8108-5807-7.

Bibliografia

  • J. Gordon Melton: Encyclopedia of Protestantism. New York: Facts on File, 2005. ISBN 0-8160-5456-8.

Media użyte na tej stronie