George Lott

George Lott
Państwo	Stany Zjednoczone
Data i miejsce urodzenia	16 października 1906 Springfield
Data i miejsce śmierci	2 grudnia 1991 Chicago
Gra	praworęczna, jednoręczny backhand
Gra pojedyncza
Roland Garros	QF (1931)
Wimbledon	QF (1929, 1930, 1934)
US Open	F (1931)
Gra podwójna
Roland Garros	W (1931)
Wimbledon	W (1931, 1934)
US Open	W (1928–1930, 1933, 1934)

George Martin Lott (ur. 16 października 1906 w Springfield, zm. 2 grudnia 1991 w Chicago) – amerykański tenisista, zwycięzca Wimbledonu, mistrzostw USA i mistrzostw Francji w grze podwójnej, reprezentant w Pucharze Davisa.

Kariera tenisowa

W czasie studiów na University of Chicago poza tenisem uprawiał baseball.

Między 1924 a 1934 rokiem dziewięciokrotnie został sklasyfikowany w czołowej dziesiątce rankingu amerykańskiego, w tym w 1931 roku na pozycji wicelidera. Na czele rankingu w tymże roku znajdował się Ellsworth Vines, który pokonał Lotta w finale mistrzostw USA. Finał mistrzostw USA okazał się największym sukcesem singlowym w karierze Lotta, który ponadto mógł się szczycić tytułem mistrza USA na kortach ziemnych (1932, po finale z Bryanem Grantem).

W grze podwójnej i mieszanej George Lott odniósł łącznie dwanaście zwycięstw wielkoszlemowych. W mistrzostwach USA triumfował pięć razy w deblu, z trzema różnymi partnerami (Johnem Doegiem, Lesem Stoefenem i Johnem Henneseyem) oraz trzy razy w mikście (dwukrotnie z Betty Nuthall i raz z Helen Jacobs). W 1931 roku w parze z Johnem Van Rynem wygrał mistrzostwa Francji. Był w trzech deblowych finałach Wimbledonu, z których wygrał dwa, za każdym razem pokonując francuskich „Muszkieterów Tenisa” – w 1931 w parze z Van Rynem zwyciężył z Jacques’em Brugnonem i Henrim Cochetem, a w 1934 roku z Lesem Stoefenem pokonał Jacques’a Brugnona i Jeana Borotrę. W finale w 1930 roku, występując z Johnem Doegiem, musiał uznać wyższość innej amerykańskiej pary, Johna Van Ryna i Wilmera Allisona. W 1931 roku triumfował w wimbledońskim mikście w parze z Anną McCune Harper.

Lott wygrywał również mistrzostwa USA w deblu w hali (1932 z Van Rynem, 1934 ze Stoefenem) i na nawierzchni ziemnej (1932 z Grantem).

W latach 1928–1934 występował w reprezentacji USA w Pucharze Davisa (poza 1932) i pozostał niepokonany w deblu (11 wygranych spotkań), w singlu uzyskując bilans 7 zwycięstw i 4 porażek. W żadnej z edycji z udziałem Lotta Amerykanom nie udało się triumfować w Pucharze Davisa. Dwukrotnie przegrane pojedynki Lotta przesądzały losy rywalizacji na korzyść Francji – w 1929 Amerykanin uległ w piątym meczu finału przeciwko Cochetowi, a rok później w czwartym spotkaniu finału przegrał z Borotrą.

W 1934 roku Lott dołączył do grona tenisistów zawodowych i uczestniczył w meczach pokazowych. Zdobył również dwukrotnie deblowe mistrzostwo USA profesjonalistów, w 1935 w parze z Lesem Stoefenem i w 1937 z Vincentem Richardsem.

Był tenisistą praworęcznym, skutecznym woleistą, z różnorodnymi zagraniami taktycznymi. Stosował zmienne rotacje w zagraniach. Po zakończeniu kariery zawodniczej pracował jako trener zespołu akademickiego na Loyola University, do późnej starości.

W 1964 roku został uhonorowany miejscem w Międzynarodowej Tenisowej Galerii Sławy.

Finały w turniejach wielkoszlemowych

Gra pojedyncza (0–1)

Końcowy wynik	Nr	Data	Turniej	Nawierzchnia	Przeciwnik	Wynik finału
Finalista	1.	1931	U.S. National Championships, Nowy Jork	Trawiasta	Ellsworth Vines	9:7, 3:6, 7:9, 5:7

Gra podwójna (8–1)

Końcowy wynik	Nr	Data	Turniej	Nawierzchnia	Partner	Przeciwnicy	Wynik finału
Zwycięzca	1.	1928	U.S. National Championships, Nowy Jork	Trawiasta	John Hennessey	Gerald Patterson John Hawkes	6:2, 6:1, 6:2
Zwycięzca	2.	1929	U.S. National Championships, Nowy Jork	Trawiasta	John Doeg	Berkeley Bell Lewis White	10:8, 16:14, 6:1
Finalista	1.	1930	Wimbledon, Londyn	Trawiasta	John Doeg	Wilmer Allison John Van Ryn	3:6, 3:6, 2:6
Zwycięzca	3.	1930	U.S. National Championships, Nowy Jork	Trawiasta	John Doeg	Wilmer Allison John Van Ryn	8:6, 6:3, 3:6, 13:15, 6:4
Zwycięzca	4.	1931	French Championships, Paryż	Ceglana	John Van Ryn	Vernon Kirby Norman Farquharson	6:4, 6:3, 6:4
Zwycięzca	5.	1931	Wimbledon, Londyn	Trawiasta	John Van Ryn	Henri Cochet Jacques Brugnon	6:2, 10:8, 9:11, 3:6, 6:3
Zwycięzca	6.	1933	U.S. National Championships, Nowy Jork	Trawiasta	Lester Stoefen	Frank Parker Frank Shields	11:13, 9:7, 9:7, 6:3
Zwycięzca	7.	1934	Wimbledon, Londyn	Trawiasta	Lester Stoefen	Jean Borotra Jacques Brugnon	6:2, 6:3, 6:4
Zwycięzca	8.	1934	U.S. National Championships, Nowy Jork	Trawiasta	Lester Stoefen	Wilmer Allison John Van Ryn	6:4, 9:7, 3:6, 6:4

Gra mieszana (4–1)

Końcowy wynik	Nr	Data	Turniej	Nawierzchnia	Partnerka	Przeciwnicy	Wynik finału
Zwycięzca	1.	1929	U.S. National Championships, Nowy Jork	Trawiasta	Betty Nuthall	Phyllis Covell Bunny Austin	6:3, 6:3
Zwycięzca	2.	1931	Wimbledon, Londyn	Trawiasta	Anna McCune Harper	Joan Ridley Ian Collins	6:3, 1:6, 6:1
Zwycięzca	3.	1931	U.S. National Championships, Nowy Jork	Trawiasta	Betty Nuthall	Anna McCune Harper Wilmer Allison	6:3, 6:3
Finalista	1.	1933	U.S. National Championships, Nowy Jork	Trawiasta	Sarah Palfrey Cooke	Elizabeth Ryan Ellsworth Vines	9:11, 1:6
Zwycięzca	4.	1934	U.S. National Championships, Nowy Jork	Trawiasta	Helen Jacobs	Elizabeth Ryan Lester Stoefen	4:6, 13:11, 6:2

Bibliografia

• Profil na stronie ATP (ang.). Association of Tennis Professionals. [dostęp 20 sierpnia 2013].
• Profil na stronie ITF (ang.). International Tennis Federation. [dostęp 20 sierpnia 2013].
• Profil na stronie Pucharu Davisa (ang.). Davis Cup. [dostęp 20 sierpnia 2013].
• Bud Collins, Tennis Encyclopedia, Visible Ink Press, Detroit 1997
• Martin Hedges, The Concise Dictionary of Tennis, Mayflower Books Inc, Nowy Jork 1978
• Profil na stronie International Tennis Hall of Fame