Georgi Dimitrow (1931–1978)

Georgi Dimitrow
Георги Димитров
Pełne imię i nazwisko

Georgi Dimitrow Nikołow

Data i miejsce urodzenia

1 maja 1931
Burgas

Data i miejsce śmierci

16 marca 1978
Gabare

Pozycja

prawoskrzydłowy, napastnik

Kariera seniorska
LataKlubWyst.Gole
1948–1951Botew Burgas
1951–1954WMS Stalin
1955–1959CDNA Sofia87(26)
1959–1964Czerno More Warna
Kariera reprezentacyjna
LataReprezentacjaWyst.Gole
1953–1958 Bułgaria30(7)
Kariera trenerska
LataDrużyna
1964–1965Czerno More Warna (asystent)
1968–1972Czerno More Warna
1972Bułgaria U-23
1972–1974Bułgaria (asystent)
1974–1976Czerno More Warna
Dorobek medalowy
brązMelbourne 1956Piłka nożna

Georgi Dimitrow Nikołow (bułg. Георги Димитров Николов, ur. 1 maja 1931 w Burgasie, zm. 16 marca 1978 w Gabare) – bułgarski piłkarz występujący na pozycji pomocnika lub napastnika, reprezentant Bułgarii w latach 1953–1958, brązowy medalista igrzysk olimpijskich 1956, trener piłkarski.

Podczas kariery piłkarskiej nosił przydomek Czerwenija (bułg. Червения: czerwony)[1]. Rozegrał 30 spotkań w reprezentacji Bułgarii, z którą zdobył brązowy medal igrzysk olimpijskich. Zaliczany do grona legendarnego pokolenia piłkarzy CSKA Sofia z lat 50. XX wieku[1][2][3]. Zginął w 1978 roku w katastrofie lotniczej[4].

Kariera klubowa

Grę w piłkę nożną na poziomie seniorskim rozpoczął w sezonie 1948/49 w drużynie Botew Burgas, z którą na zakończenie rozgrywek spadł z A RFG[5][6]. Na początku 1951 roku został graczem WMS Stalin, z którym rok później awansował do bułgarskiej ekstraklasy[5]. Przed sezonem 1955 przeniósł się do CDNA Sofia prowadzonego przez Kruma Milewa[4][7]. W barwach tego zespołu wywalczył 5 tytułów mistrzowskich (1955, 1956, 1957, 1958 i 1958/59) oraz zdobył Puchar Armii Sowieckiej w 1955 roku, po zwycięstwie w meczu finałowym 5:2 ze Spartakiem Płowdiw[5][8].

W 1956 roku Dimitrow zadebiutował w europejskich pucharach, kiedy to wystąpił z CDNA Sofia w Pucharze Mistrzów[5][9]. Był to zarazem debiut bułgarskiego klubu w oficjalnych rozgrywkach międzynarodowych pod egidą UEFA[9][10]. W edycji 1956/57 zdobył on gola w wygranym 8:1 spotkaniu I rundy przeciwko FC Dinamo Bukareszt[10][11]. W kolejnym etapie jego zespół uległ w dwumeczu FK Crvena zvezda (1:3 i 2:1) i odpadł z rywalizacji[10].

Latem 1959 roku odszedł do drugoligowego Czerno More Warna, w którym występował jego brat Nikoła[12][13]. Po przyjściu do klubu otrzymał funkcję kapitana zespołu[14]. W sezonie 1959/60 awansował z Czerno More do A RFG, w której grał do 1964 roku, kiedy to zakończył karierę zawodniczą i został włączony do sztabu szkoleniowego[4].

Kariera reprezentacyjna

6 września 1953 zadebiutował w reprezentacji Bułgarii w przegranym 1:2 meczu przeciwko Czechosłowacji w eliminacjach mistrzostw świata 1954. 13 września tego samego roku w towarzyskim spotkaniu z Polską (2:2) zdobył pierwsze dwie bramki w drużynie narodowej. W 1956 roku wziął udział w igrzyskach olimpijskich w Melbourne, na których wywalczył z Bułgarią brązowy medal, pokonując w meczu o 3. miejsce 3:0 Indie[15]. Ogółem w latach 1953–1958 rozegrał w zespole narodowym 30 spotkań i zdobył 7 goli[16].

Bramki w reprezentacji

LPDataMiejscePrzeciwnikBramkaRezultatRanga meczu 
1.13 września 1953Stadion Narodowy im. Wasiła Lewskiego, Sofia Polska1:02:2Mecz towarzyski
2.13 września 1953Stadion Narodowy im. Wasiła Lewskiego, Sofia Polska2:12:2Mecz towarzyski
3.12 maja 1956British Empire Exhibition Stadium, Londyn Wielka Brytania3:23:3Eliminacje igrzysk olimpijskich 1956
4.30 listopada 1956Olympic Park Stadium, Melbourne Wielka Brytania1:06:1Igrzyska olimpijskie 1956
5.22 maja 1957Ullevaal Stadion, Oslo Norwegia1:02:1Eliminacje mistrzostw świata 1958
6.22 maja 1957Ullevaal Stadion, Oslo Norwegia2:12:1Eliminacje mistrzostw świata 1958
7.23 czerwca 1957Népstadion, Budapeszt Węgry1:41:4Eliminacje mistrzostw świata 1958

Kariera trenerska

W sezonie 1964/65 pracował jako asystent trenera w Czerno More Warna[5][6]. W latach 1968–1972 pełnił funkcję pierwszego szkoleniowca klubu[5][17]. W 1972 roku prowadził młodzieżową reprezentację Bułgarii podczas turnieju finałowego mistrzostw Europy 1972, w którym jego zespół dotarł do półfinału, gdzie uległ w dwumeczu ZSRR (0:4, 3:3)[6][18]. W latach 1972–1974 pracował jako asystent Christo Mładenowa w seniorskiej reprezentacji Bułgarii, która zakwalifikowała się do mistrzostw świata 1974, na których odpadła po fazie grupowej[19]. Po zakończeniu turnieju Dimitrow objął Czerno More Warna, które prowadził przez kolejne dwa lata[6][17]. Po spadku z bułgarskiej ekstraklasy w sezonie 1975/76, odszedł ze stanowiska i został zastąpiony przez Kiriła Rakarowa[20].

Życie prywatne

Jego brat Nikoła (ur. 1939) również był piłkarzem występującym na pozycji napastnika[6][12]. W latach 1959–1964 grali wspólnie w formacji ataku Czerno More Warna[12]. W późniejszym okresie (1968–1970) Georgi był w Czerno More trenerem Nikoły.

Okoliczności śmierci

16 marca 1978 zginął w katastrofie samolotu Tu-134, lecącego do Warszawy, który po ok. 10 minutach od startu z lotniska Sofia-Wrażdebna rozbił się we wsi Gabare w obwodzie Wraca[4].

Sukcesy

Bułgaria
CDNA Sofia

Przypisy

  1. ↑ a b Из архивите на националния: първи отстранен Еврогранд (bułg.). cska1948.bg. [dostęp 2019-01-16].
  2. ↑ 68 години ЦСКА! (bułg.). corner.dir.bg. [dostęp 2019-01-17].
  3. ↑ Избраха Стоичков за най-великата осмица в ЦСКА (bułg.). gol.bg. [dostęp 2019-01-16].
  4. ↑ a b c d 39 години от трагичната гибел на Жулиета Шишманова и Георги Димитров – Червения (bułg.). cska.bg. [dostęp 2019-01-16].
  5. ↑ a b c d e f Георги Димитров „Червения” – Кариера в клуба (bułg.). fccska.com. [dostęp 2019-01-18].
  6. ↑ a b c d e Георги Димитров – Червения, футболното бижу на ЦДНА (bułg.). temasport.com. [dostęp 2019-01-15].
  7. ↑ Моряците се давят, Аллаха води Спартак до бронза (bułg.). bgfootball.com. [dostęp 2019-01-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-03-07)].
  8. ↑ Рефер си играе на финала на „тука има, тука нема гол” (bułg.). temasport.com. [dostęp 2019-01-19].
  9. ↑ a b Преди точно 60 години ЦСКА ето така стъпи гръмовно в Европа! (bułg.). 7dnicska.bg. [dostęp 2019-01-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-09-27)].
  10. ↑ a b c Ето я първата победа на български шампион в Европа (bułg.). blitz.bg. [dostęp 2019-01-18].
  11. ↑ 1st leg: CSKA Sofia 8-1 Dinamo Bucureşti (ang.). uefa.com. [dostęp 2019-01-17].
  12. ↑ a b c ЦСКА София рядко бърка вкъщи срещу Черно море! Армейците не познават вкуса на загубата от... (bułg.). 7dnicska.bg. [dostęp 2019-01-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-03-07)].
  13. ↑ Националите на Черно море (bułg.). chernomorepfc.bg. [dostęp 2019-01-19].
  14. ↑ Преди 49 години: Черно море обръща Левски от 0:2 до 3:2 (bułg.). arenavarna.com. [dostęp 2019-01-16].
  15. ↑ Games of the XVI. Olympiad (ang.). rsssf.com. [dostęp 2019-01-15].
  16. ↑ Bulgaria – Record International Players (ang.). rsssf.com. [dostęp 2019-01-20].
  17. ↑ a b Повече от век ФК „Черно море” (bułg.). dariknews.bg. [dostęp 2019-01-19].
  18. ↑ Europe U-23 Championship 1972 (ang.). rsssf.com. [dostęp 2019-01-20].
  19. ↑ World Cup 1974 finals (ang.). rsssf.com. [dostęp 2019-01-15].
  20. ↑ Гонзо повежда Черно море в 18-ия му поред рекорден сезон в елита! Вижте всичките класирания на отбора (bułg.). petel.bg. [dostęp 2019-01-19].

Linki zewnętrzne

Skład reprezentacji Bułgarii na Igrzyskach Olimpijskich 1956 - brązowy medal olimpijski

Bułgaria

Trenerzy Czerno More Warna
  • Mokanow (1948–60)
  • Kocew (1960–62)
  • Apostołow (1962)
  • Manołow (1962–64)
  • Mokanow (1964–68)
  • Dimitrow (1968–72)
  • Kirow (1972–74)
  • Mokanow (1974)
  • Dimitrow (1974–76)
  • Rakarow (1976–77)
  • I.Wasilew (1977–79)
  • Mokanow (1979–80)
  • Kolew i I.Wasilew (1980–81)
  • Kirow (1981–83)
  • Welikow (1983–85)
  • Kirow (1986)
  • Kolew (1986–89)
  • Kowaczew (1989–90)
  • Welikow (1990–91)
  • Tachmiszjan (1991)
  • Welikow (1991–92)
  • Kolew (1992–94)
  • Bogomiłow (1994)
  • Marinow (1994–95)
  • Georgiew (1995)
  • Goranow (1995)
  • Petkow (1995)
  • Miłuszew (1995–96)
  • Georgiew (1996)
  • C.Wasilew (1996–97)
  • Goranow (1997)
  • Marew (1997–98)
  • Bogomiłow (1998)
  • Minkowski (1998)
  • Marew (1999)
  • Swetozarow (1999)
  • Zdrawkow (1999–00)
  • Kolew (2000–01)
  • Stankow (2001)
  • Czerwenkow (2001–02)
  • Wucow (2002–04)
  • Iliew (2005–06)
  • Spasow (2006)
  • Petrow (2006–07)
  • Spasow (2007–09)
  • Popow (2009–10)
  • Genow (2010–12)
  • Zafirow (2012)
  • Iwanow (2012–14)
  • Stankow (2014)
  • Spasow (2014–16)
  • Iwanow (2016–17)
  • Łukanow (2017–18)
  • Iliew (od 2018)

Media użyte na tej stronie

Football pictogram.svg
Pictograms of Olympic sports - Football. This is unofficial sample picture. Images of official Olympic pictograms for 1948 Summer Olympics and all Summer Olympics since 1964 can be found in corresponding Official Reports.
Flag of Bulgaria (1948-1967).svg
Autor: Scroch, Licencja: CC BY-SA 4.0
National Flag of the People's Republic of Bulgaria (1948-1967). Tha flag has got the coat-of-arms from 1948
Flag of Bulgaria (1948–1967).svg
Autor: Scroch, Licencja: CC BY-SA 4.0
National Flag of the People's Republic of Bulgaria (1948-1967). Tha flag has got the coat-of-arms from 1948