Georgi Dimitrow (1940)

Georgi Dimitrow

Klasa	niszczyciel
Projekt	30K
Historia
Stocznia	nr 200 im. 61 Komunardów w Mikołajowie, ZSRR
Położenie stępki	20 listopada 1939
Wodowanie	25 grudnia 1940
MW ZSRR
Nazwa	Ozornoj (Озорной)
Wejście do służby	9 stycznia 1949
Bułgaria
Nazwa	Georgi Dimitrow (Георги Димитров)
Wejście do służby	20 lutego 1950
Wycofanie ze służby	30 września 1960
Los okrętu	złomowany
Dane taktyczno-techniczne
Wyporność	standardowa 2125 t pełna 2860 t[1]
Długość	117 m
Szerokość	11 m
Zanurzenie	4,05 m
Napęd
2 zespoły turbin parowych o mocy łącznej 60 000 KM, 4 kotły, 2 śruby
Prędkość	36,5 węzła
Zasięg	2950 Mm przy prędkości 16,9 w.
Uzbrojenie
4 działa 130 mm (2 x II) 2 działa 85 mm plot. (1 x II) 6 działek 37 mm plot. (6 x I) 6 wt 533 mm (2 x III), 2 mbg, bg, do 60 min
Załoga	301 ludzi

Georgi Dimitrow (bułg. Георги Димитров) – bułgarski niszczyciel radzieckiego projektu 30K z okresu po II wojnie światowej, początkowo radziecki Ozornoj.

Budowa

„Ozornoj” był drugim budowanym okrętem z najnowszej radzieckiej przedwojennej serii dużych niszczycieli projektu 30^[2]. Stępkę pod jego budowę położono 20 listopada 1939 roku wraz z głównym okrętem typu („Ogniewoj”) w stoczni nr 200 im. 61 Komunardów w Mikołajowie, pod numerem budowy 1087^[3]. 25 września 1940 roku został wciągnięty na listę floty^[3]. Oba okręty wodowano jako jedyne z serii przed atakiem Niemiec na ZSRR („Ozornoj” jako drugi, 25 grudnia 1940 roku), lecz nie zdołano ich ukończyć. W obliczu zajęcia Mikołajowa przez Niemców, nieukończony „Ozornoj” został 6 sierpnia 1941 roku przeholowany do Sewastopola, a następnie do Poti^[1]. W grudniu 1942 roku roboty na nim wstrzymano^[3]. 29 kwietnia 1945 roku powrócił do Mikołajowa i wznowiono na nim prace, według skorygowanego projektu 30K^[1].

„Ozornoj” różnił się od pozostałych okrętów projektu 30K m.in. siłownią o mocy 60.000 KM zamiast 54.000 KM i zaokrągloną rufą krążowniczą zamiast pawężowej, co powodowało niewielki wzrost długości (117 m zamiast 115,5 m)^[4].

Służba

„Ozornoj” wszedł do służby we Flocie Czarnomorskiej marynarki Wojennej ZSRR 9 stycznia 1949 roku^[3][5][a]. Wkrótce jednak zdecydowano o przekazaniu go sojuszniczej Bułgarii.

20 lutego 1950 roku okręt wszedł do służby w Marynarce Wojennej Bułgarii pod nazwą „Georgi Dimitrow”, na cześć działacza komunistycznego Georgi Dymitrowa^[1]. Według innych źródeł, został wciągnięty na listę floty 18 kwietnia 1950 roku^[6]. Pierwszym dowódcą był kapitan II rangi Iwan Dobrew^[6]. Stanowił największy okręt bojowy w dziejach marynarki bułgarskiej i jej ostatni niszczyciel. W styczniu 1957 roku okręt pod flagą dowódcy floty kadm. Branimira Ormanowa przewiózł delegację rządową z premierem Antonem Jugowem do Albanii^[6]. W ostatnich latach służby służył do szkolenia. Na 1961 rok planowano modernizację niszczyciela, lecz jej zaniechano^[6]. 30 września 1960 roku „Georgi Dimitrow” został wycofany ze służby^[1]. Został następnie rozbrojony i odstawiony na Jeziorze Warneńskim, gdzie w 1963 roku zatonął podczas sztormu^[6]. Według M. Sobańskiego, wrak pozostawał tam jeszcze w 1977 roku^[7].

W starszych źródłach zachodnich są spotykane błędne informacje, że „Georgi Dymitrow” to „Ogniewoj”, oraz błędny rok przekazania 1956^[2].

Uwagi

Przypisy

Bibliografia

• M. Pietlewannyj, Korabli stran Warszawskogo dogowora, Galeja Print: Sankt Petersburg, 2009, ISBN 978-5-8172-0127-7. (ros.)
• Robert Rochowicz, Radzieckie niszczyciele projektów 30 i 30K w: „nowa Technika Wojskowa” 2/1996.
• Władimir Zabłocki, „Trzydziestki” z lat trzydziestych... w: „Okręty Wojenne” nr 62 (6/2003).
• S. Bierieżnoj (С.С. Бережной): Sowieckij WMF 1945-1995. Kriejsiera, bolszyje protiwołodocznyje korabli, esmincy, „Morskaja Kollekcyja” nr 1/1995.

Linki zewnętrzne

• Ескадрен миноносец проект 30-К “Георги Димитров” w serwisie vimpel.boinaslava.net