Georgi Pirinski

Georgi Pirinski

Data i miejsce urodzenia	10 września 1948 Nowy Jork
Wicepremier Bułgarii
Okres	od listopada 1989 do lutego 1990
Przynależność polityczna	Bułgarska Partia Komunistyczna
Wicepremier Bułgarii
Okres	od listopada 1990 do grudnia 1990
Przynależność polityczna	Bułgarska Partia Socjalistyczna
Minister spraw zagranicznych Bułgarii
Okres	od stycznia 1995 do listopada 1996
Przynależność polityczna	Bułgarska Partia Socjalistyczna
Poprzednik	Iwan Stanczow
Następca	Irina Bokowa
Przewodniczący Zgromadzenia Narodowego
Okres	od 2005 do 2009
Przynależność polityczna	Bułgarska Partia Socjalistyczna
Poprzednik	Borisław Welikow
Następca	Cecka Caczewa

Georgi Georgiew Pirinski, bułg. Георги Георгиев Пирински (ur. 10 września 1948 w Nowym Jorku^[1]) – bułgarski ekonomista i polityk, przed 1990 działacz komunistyczny, wiceminister handlu zagranicznego (1980–1989) w trzech kolejnych rządach, następnie wicepremier w dwóch gabinetach. Po upadku komunizmu deputowany do Zgromadzenia Narodowego 36., 37., 38., 39., 40. i 41. kadencji (1990–2013), poseł do Parlamentu Europejskiego VIII kadencji, minister spraw zagranicznych w rządzie Żana Widenowa (1995–1996) oraz przewodniczący Zgromadzenia Narodowego 40. kadencji (2005–2009). Jeden z liderów Bułgarskiej Partii Socjalistycznej.

Życiorys

Pochodzenie i wykształcenie

Jego ojciec Georgi Pirinski na początku lat 20. prowadził aktywną działalność komunistyczną, m.in. brał udział w nieudanym zamachu stanu w 1923. W obawie przed represjami wyjechał do Stanów Zjednoczonych, rodzinnego kraju swojej żony Pauline, anglistki pracującej na Uniwersytecie Sofijskim. W 1953 rodzina została wydalona z USA^[1]. Jego syn, Georgi Pirinski, urodził się jeszcze w Nowym Jorku. Został absolwentem liceum anglojęzycznego w Sofii (1966), a następnie wydziału handlu zagranicznego Wyższego Instytutu Ekonomicznego im. Karla Marksa (1972)^[1].

Działalność polityczna

W 1969 Georgi Pirinski wstąpił do Bułgarskiej Partii Komunistycznej^[2]. Od 1974 przez dwa lata był doradcą ministra handlu zagranicznego i wicepremiera Georgiego Łukanowa. Dzięki jego protekcji w 1980 otrzymał awans na wiceministra, stając się najmłodszym wówczas członkiem rządu. Pełnił swoje obowiązki do 1989 w trzech kolejnych gabinetach kierowanych przez Stanka Todorowa, Griszę Filipowa i Georgiego Atanasowa. Został wówczas desygnowany na urząd wicepremiera bez teki w rządzie Georgiego Atanasowa. Z ramienia BPK brał udział w rozmowach Okrągłego Stołu, które w lutym 1990 doprowadziły do upadku gabinetu. Georgi Pirinski powrócił na stanowisko wicepremiera w listopadzie tego samego roku w gabinecie Andreja Łukanowa, który jednak funkcjonował jeszcze tylko przez miesiąc^[1][2].

Po upadku komunizmu w Bułgarii był jednym z głównych inicjatorów przekształcenia BPK w Bułgarską Partię Socjalistyczną. Do 2005 należał do jej ścisłego kierownictwa. W styczniu 1995 wszedł do rządu Żana Widenowa, pierwszego lewicowego gabinetu po 1990. Na stanowisku ministra spraw zagranicznych zastąpił wówczas Iwana Stanczowa. Podał się do dymisji w listopadzie 1996, tj. na miesiąc przed końcem 37. kadencji Zgromadzenia Narodowego. W parlamencie zasiadał od 1990 do 2013. Po wygraniu przez BSP wyborów w 2005 został przewodniczącym parlamentu^[1][2]. Cztery lata później, kiedy Bułgarska Partia Socjalistyczna zajęła drugie miejsce w wyborach 2009, ustąpił na rzecz Cecki Caczewej, a sam objął stanowisko wiceprzewodniczącego Zgromadzenia Narodowego^[2].

W 2014 Georgi Pirinski z ramienia Koalicji na rzecz Bułgarii uzyskał mandat eurodeputowanego VIII kadencji^[3].

Przypisy