Geração à Rasca
Geração à Rasca (w wolnych tłumaczeniach: pokolenie w kłopocie, pokolenie desperacji, pokolenie ledwie wiążących koniec z końcem) – ruch obywatelski, którego największą aktywnością była seria protestów w ponad 10 miastach Portugalii w roku 2011. Zdaniem organizatorów Geração à Rasca jest „bezstronnym, świeckim i pokojowym protestem, którego celem jest wzmocnienie demokratycznego zarządzania w kraju”.
Geneza
Protest został zainspirowany przez utwór Parva Que Sou autorstwa Pedro da Silva Martins w wykonaniu portugalskiej grupy neofado Deolinda(port.)[1]. Ożywione reakcje publiczności wywoływane były słowami piosenki opisującymi trudności finansowe i niemożność w realizowaniu się młodych Portugalczyków z pokolenia „nie mogę więcej!”.
- Jestem z pokolenia bez wynagrodzenia
- I ten stan rzeczy wcale mi nie przeszkadza
- Ależ ze mnie głupek!
- Ponieważ jest źle i tak już zostanie
- Powinienem się cieszyć, że jestem na stażu
- Ależ ze mnie głupek!
- Ale potem myślę sobie,
- Że ten świat jest taki dziwny
- Żeby zostać niewolnikiem trzeba studiować…[2]
Inne źródła przypisują inspirację dla protestów duetowi komików Homens da Luta, który piosenką „Radość walki” wygrał Festival RTP da Canção i zakwalifikował się jako reprezentant Portugalii do Konkursu Piosenki Eurowizji[3].
Protesty
Według różnych źródeł dnia 12 marca 2011 w Lizbonie i Porto zebrało się między 160 a 280 tysięcy demonstrantów[4]. Protesty nastąpiły również w kilku innych miastach portugalskich: Funchal, Ponta Delgada, Viseu, Braga, Castelo Branco, Coimbra, Faro, Guimarães oraz Leiria. Grupy portugalskich emigrantów w aktach protestu zbierały się też przed placówkami dyplomatycznymi swojego kraju w Barcelonie, Londynie, Berlinie, Hadze, Madrycie, Lublanie, Luksemburgu, Brukseli, Maputo, Nowym Jorku, Kopenhadze i Stuttgarcie[5].
Następstwa
Pod wpływem Geração à Rasca podniosły się hiszpańskie protesty w maju 2011 roku[6]. Te natomiast zachęciły do nowych, również majowych, protestów w Portugalii[7]. Kolejna manifestacja miała miejsce 15 października 2011. Ponad 40 tysięcy osób przemaszerowało w Lizbonie w ramach Ruchu Oburzonych. Kilkuset protestujących przedarło się przez kordon policji i zajęło szerokie marmurowe schody gmachu parlamentu w Lizbonie[8]. Około 20 tysięcy osób zebrało się tego dnia również w Porto i innych miastach Portugalii.
Zobacz też
- Okupuj Wall Street
- Protesty w Grecji (2010-2013)
Przypisy
- ↑ Utwór: Parva Que Sou, wykonawca: Deolinda. www.youtube.com. [dostęp 2012-04-13].
- ↑ Parva Que Sou, słowa: Pedro da Silva Martins. www.sweetslyrics.com. [dostęp 2012-04-13].
- ↑ »Homens da Luta aumentam adesões à „Geração à Rasca”«. sol.sapo.pt. [dostęp 2012-04-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-03-21)].
- ↑ Manifestação de todas as idades. www.publico.pt. [dostęp 2012-04-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-03-15)].
- ↑ »„Geração à rasca”: luta também em Barcelona«. www.tvi24.iol.pt. [dostęp 2012-04-13].
- ↑ Jornal de Notícias: »„Geração à rasca” é referência para Espanha«. www.jn.pt. [dostęp 2012-04-13].
- ↑ Jovens do Rossio. Negociar a dívida, já!. www1.ionline.pt. [dostęp 2012-04-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-03-31)].
- ↑ Protesters in Lisbon surround parliament. www.reuters.com. [dostęp 2012-04-13].
Bibliografia
- Pokolenie naiwnych, domagających się zmian i ledwo wiążących koniec z końcem, Global Voices [dostęp 2012-05-09]
Media użyte na tej stronie
Autor: Anasofiapaixao, Licencja: CC BY 3.0
Protesters during the pt:Geração à rasca rally, in 12 March 2011, at Avenida da Liberdade, Lisboa, Portugal.
Autor: Anasofiapaixao, Licencja: CC BY 3.0
One of the two frontal banners during the pt:Geração à rasca rally, in 12 March 2011, at Avenida da Liberdade, Lisboa, Portugal.