Gerard Górnicki

Gerard Górnicki (ur. 13 sierpnia 1920 w Strzyżowie, zm. 31 lipca 2008) – polski prozaik, publicysta, felietonista oraz autor sztuk scenicznych.

Ukończył studia na Wydziale Prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego. W okresie okupacji był żołnierzem Armii Krajowej w rejonie Rzeszowa oraz nauczycielem w tajnym szkolnictwie. Od 1950 mieszkał w Poznaniu, gdzie w latach 1950–1980 pracował w szkolnictwie. Debiutował w 1955 na łamach dziennika "Gazeta Poznańska" jako prozaik. Otrzymał dwukrotnie nagrodę miasta Poznania w latach 1968 oraz w 1975.

Należał do PZPR^[1]. Odznaczony Krzyżem Oficerskim i Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Medalem Komisji Edukacji Narodowej i Odznaką Zasłużony Działacz Kultury^[1].

Został pochowany na cmentarzu Miłostowo w Poznaniu^[2] (aleja zasłużonych).

Grób Gerarda Górnickiego na cmentarzu Miłostowo w Poznaniu

Twórczość literacka

• Sybirca
• Portret kota
• Powrót Stanleya Kozdry
• Spotkanie z rzymianką
• Ucieczka na obczyznę
• Dom na Pacyfiku
• Spotkanie przed bramą do nieba
• Dziewczyna Anh odchodzi
• Miasto Króla
• Na śniegu widniała gwiazda
• Poszli ci, którzy powinni
• Bitwa szalała do wieczora
• Szukanie ocalenia
• Matka Śnieżna

Przypisy

Bibliografia

• Lesław Bartelski M.: Polscy pisarze współcześni, 1939-1991: Leksykon. Wydawn. Nauk. PWN. ISBN 83-01-11593-9.