Gerd Heidemann

Gerd Heidemann
Data i miejsce urodzenia

4 grudnia 1931
Altona

Zawód, zajęcie

dziennikarz

Miejsce zamieszkania

Hamburg

Narodowość

niemiecka

Gerd Heidemann (ur. 4 grudnia 1931 w Altonie) – niemiecki dziennikarz.

Życiorys

Ukończył staż jako elektryk. W późniejszym okresie kształcił się również jako technik fotograficzny i fotograf[1]. W sierpniu 1953 roku Heidemann został zatrudniony jako tajny współpracownik w Berlinie Wschodnim pod pseudonimem „Gerhard”. Dziennikarz miał między innymi monitorować przybycie amerykańskiej broni jądrowej do Niemiec Zachodnich dla Stasi i otrzymywać wynagrodzenie agenta za działalność szpiegowską[2]. W 1954 roku po raz pierwszy pracował dla Sterna, a od września 1955 roku był wolnym strzelcem. Jedno z jego zdjęć z reportażu o Kongo otrzymało w 1965 roku pierwszą nagrodę „World Press Photo Award”[1]. Był kolekcjonerem pamiątek z czasów hitlerowskich[3]. Po raz pierwszy ożenił się w 1954 roku. Owocem małżeństwa był syn. Po roku rozwiedli się. W 1960 roku ponownie zawarli małżeństwo, którego owocem była córka. Jednak w 1965 roku ostatecznie małżeństwo się rozpadło. Dziennikarz w 1966 roku ponownie się ożenił ze swoją drugą partnerką. Jednak w 1971 roku para rozstała się[4]. Przez kilka lat był w związku z Eddą Göring, córką marszałka Rzeszy Hermanna Göringa[5]. Heidemann poślubił swoją trzecią żonę podczas ceremonii ślubnej w maju 1979 roku. Kobieta była przyjaciółką córki ministra lotnictwa III Rzeszy[4]. Dziennikarz w 1973 roku zakupił jacht Carin II, który należał dawniej do marszałka[6]. W związku z tym sprzedał swój dom w celu sfinansowania zakupu[7]. Jednak po zakupie statku był mocno zadłużony[8]. W późniejszym okresie spotykał się z dawnymi funkcjonariuszami III Rzeszy[9]. Po otrzymaniu pieniędzy za spreparowane dzienniki Heidemann kupował drogie nieruchomości[6]. Poprzez znajomych kolekcjonerów w 1980 roku nawiązał kontakt z fałszerzem Konradem Kujau, który ukrywał się pod pseudonimem Konrad Fischer[10]. Zakupił od niego 62 rzekome pamiętniki spisane przez Hitlera[11]. Pochodziły rzekomo od wschodnioniemieckiego generała, który przemycał je do Zachodnich Niemiec[12], jednak po analizie okazały się fałszywe[13]. Został skazany na cztery lata i osiem miesięcy pozbawienia wolności za oszustwa[14].

Przypisy

  1. ↑ a b Dietmar Süß, Der Prozess gegen Konrad Kujau und Gerd Heidemann Deutschland 1983–1985, Lexikon der Politischen Strafprozesse, luty 2019 [dostęp 2020-12-12] (niem.).
  2. ↑ Der Spiegel, Früherer „Stern”-Reporter Heidemann war Stasi-Informant, Der Spiegel, 27 lipca 2002 [dostęp 2020-12-12] (niem.).
  3. ↑ Rainer Burchardt, Der große Coup des Konrad Kujau, Deutschlandradio, 25 kwietnia 2008 [dostęp 2020-12-12] (niem.).
  4. ↑ a b Robert Harris, Selling Hitler: The Story of the Hitler Diaries, Londyn: Arrow Books, 2009, s. 51-63, ISBN 978-0-09-979151-5, OCLC 605362281 (ang.).
  5. ↑ Henrik Schmitz, Angeweht vom Eishauch der Geschichte, Frankfurter Allgemeine Zeitung, 23 kwietnia 2008 [dostęp 2020-12-12] (niem.).
  6. ↑ a b Der Spiegel, Wie von selbst Wo sind sie geblieben, die neun Millionen Mark für die gefälschten Hitler-Tagebücher?, Der Spiegel, 16 kwietnia 1984 [dostęp 2020-12-12] (niem.).
  7. ↑ Michael Jeismann, Carin II, Frankfurter Allgemeine Zeitung, 25 kwietnia 2003 [dostęp 2020-12-12] (niem.).
  8. ↑ Dagmar Günther, Für 9,3 Millionen Mark die Geschichte neu schreiben, Vorwärts, 10 kwietnia 2008 [dostęp 2020-12-12] (niem.).
  9. ↑ Die Presse, Eva sagt, ich habe Mundgeruch..., Die Presse, 20 kwietnia 2013 [dostęp 2020-12-12] (niem.).
  10. ↑ Helene Heise, Der Skandal um Hitlers „Tagebücher”, Norddeutscher Rundfunk, 7 października 2020 [dostęp 2020-12-12] (niem.).
  11. ↑ Simon Kaminski, 30 Jahre „Hitlers Tagebücher”, Augsburger Allgemeine, 25 kwietnia 2013 [dostęp 2020-12-12] (niem.).
  12. ↑ Hellmuth Vensky, Von der Sensation zum Alptraum, Die Zeit, 8 lipca 2010 [dostęp 2020-12-12] (niem.).
  13. ↑ Thomas Grasberger, Stern stellt Hitlers Tagebücher vor, Bayerischer Rundfunk, 25 kwietnia 2019 [dostęp 2020-12-12] (niem.).
  14. ↑ Bundesarchiv, 35 Jahre: Auftakt des Prozesses um die gefälschten Hitler-Tagebücher, Bundesarchiv, 21 sierpnia 1984 [dostęp 2020-12-12] (niem.).