Gerhard Gentzen

Gerhard Gentzen w Pradze, 1945

Gerhard Gentzen (ur. 24 listopada 1909 w Greifswaldzie, zm. 4 sierpnia 1945 w Pradze) – niemiecki matematyk i logik. Prace Gentzena w dziedzinie logiki miały duży wpływ na powstanie systemów dowodzenia twierdzeń.[1]

Życiorys

Gentzen był studentem Bernaysa na uniwersytecie w Getyndze. Po zwolnieniu Bernaysa jako "niearyjczyka" w kwietniu 1933, promotorem jego pracy doktorskiej został Hermann Weyl[2]. Mimo to, aż do wybuchu II wojny światowej Gentzen nadal utrzymywał kontakty z Bernaysem, ryzykując tym własną karierę. Korespondował też z Fraenkelem, przebywającym wówczas w Jerozolimie. W latach 1935–1936, pracujący w Princeton Hermann Weyl czynił wysiłki, by ściągnąć Gentzena do Stanów Zjednoczonych.

W latach 1935–1939 Gentzen był asystentem Hilberta w Getyndze. Od 1943 roku był wykładowcą na Uniwersytecie Karola w Pradze[3]. Po aresztowaniu przez sowietów 7 maja 1945 roku przebywał w skrajnie ciężkich warunkach i zmarł w wyniku chorób, jakich się wtedy nabawił.[4][5]

Główne prace Gentzena dotyczyły podstaw matematyki, teorii dowodu, dedukcji naturalnej i rachunku sekwentów.

W roku 1936 Gentzen udowodnił za pomocą indukcji pozaskończonej rzędu ε0 niesprzeczność arytmetyki Peana.

Przypisy

  1. ↑ Walter Tydecks, Neuere Geschichte der Mathematik in Deutschland - Mathematik der Natur, www.tydecks.info [dostęp 2021-08-23] (niem.).
  2. ↑ Menzler-Trott, p. 52.
  3. ↑ Gerhard Gentzen, web.math.muni.cz [dostęp 2021-08-23].
  4. ↑ Gerhard Gentzen - Biography, Maths History [dostęp 2021-08-23] (ang.).
  5. ↑ Menzler-Trott, p. 273 ff.

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

Gerhard Gentzen.jpg
Autor: Eckart Menzler-Trott, Licencja: CC BY-SA 2.0 de
Mathematician Gerhard Gentzen in Prague, 1945.