Gerhard Stoltenberg

Gerhard Stoltenberg
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

29 września 1928
Kilonia

Data i miejsce śmierci

23 listopada 2001
Bonn

Minister obrony Niemiec
Okres

od 21 kwietnia 1989
do 31 marca 1992

Przynależność polityczna

Unia Chrześcijańsko-Demokratyczna

Poprzednik

Rupert Scholz

Następca

Volker Rühe

Minister finansów RFN
Okres

od 4 października 1982
do 21 kwietnia 1989

Przynależność polityczna

Unia Chrześcijańsko-Demokratyczna

Poprzednik

Manfred Lahnstein

Następca

Theodor Waigel

Premier Szlezwika-Holsztynu
Okres

od 1971
do 1981

Przynależność polityczna

Unia Chrześcijańsko-Demokratyczna

Poprzednik

Helmut Lemke

Następca

Uwe Barschel

Minister ds. badań naukowych RFN
Okres

od 26 października 1965
do 21 października 1969

Przynależność polityczna

Unia Chrześcijańsko-Demokratyczna

Poprzednik

Hans Lenz

Następca

Hans Leussink

Gerhard Stoltenberg (ur. 29 września 1928 w Kilonii, zm. 23 listopada 2001 w Bonn) – niemiecki polityk, historyk i nauczyciel akademicki, działacz Unii Chrześcijańsko-Demokratycznej (CDU), poseł do Bundestagu, premier Szlezwika-Holsztynu (1971–1982), w rządzie federalnym minister badań naukowych (1965–1969), finansów (1982–1989) oraz obrony (1989–1992).

Życiorys

Urodził się w jako syn pastora i nauczycielki. W 1944 powołany do służby pomocniczej w Kriegsmarine. Po wojnie początkowo pracował w administracji miasta Bad Oldesloe. W 1947 wstąpił do Unii Chrześcijańsko-Demokratycznej, dwa lata później zdał maturę. Następnie do 1953 studiował historię, filozofię i nauki społeczne na Uniwersytecie Chrystiana Albrechta w Kilonii. Doktoryzował się w 1954, a habilitował w 1960. Pracował jako nauczyciel akademicki na macierzystej uczelni, w 1965 i od 1969 do 1970 był dyrektorem przedsiębiorstwa Friedrich Krupp GmbH w Essen.

Był przewodniczącym chadeckiej młodzieżówki Junge Union w Szlezwiku-Holsztynie (1951–1959) i na szczeblu federalnym (1955–1961). Od 1957 do 1971 sprawował mandat posła do Bundestagu, od 1969 był wiceprzewodniczącym frakcji chadeckiej. Od października 1965 do października 1969 zajmował stanowisko ministra badań naukowych w rządach Ludwiga Erharda i Kurta Georga Kiesingera.

W 1971 został przewodniczącym krajowych struktur CDU (do 1989). W tym samym roku wybrany do landtagu, w parlamencie landu zasiadał do 1982. W kadencji 1977–1978 był przewodniczącym Bundesratu[1]. W maju 1971 objął funkcję premiera Szlezwika-Holsztynu, którą wykonywał do października 1982. Zrezygnował z niej w związku z nominacją na ministra finansów w rządzie Helmuta Kohla. Urząd ten sprawował do kwietnia 1989. Następnie do marca 1992 zajmował stanowisko ministra obrony. Sprawował ten urząd w okresie zjednoczenia Niemiec, co wiązało się z koniecznością rozwiązania problemów reorganizacji armii i integracji zjednoczonego państwa w ramach NATO.

W międzyczasie w 1983 Gerhard Stoltenberg powrócił do Bundestagu, mandat wykonywał do 1998. Od 1993 był wiceprezesem Fundacji Konrada Adenauera.

Przypisy

  1. Präsidentinnen und Präsidenten des Bundesrates seit 1949. bundesrat.de. [dostęp 2022-11-09]. (niem.).

Bibliografia

Media użyte na tej stronie

Bundesarchiv B 145 Bild-F045625-0010, Bonn, Pressekonferenz CDU Bundesvorstand, Kohl.jpg
(c) Bundesarchiv, B 145 Bild-F045625-0010 / Engelbert Reineke / CC-BY-SA 3.0
Dla celów dokumentacyjnych Niemieckie Archiwum Federalne często zachowywało oryginalny opis fotografii, który może być błędny, tendencyjny, przestarzały bądź politycznie skrajny. Info non-talk.svg
Pressekonferenz des CDU-Bundesvorstands im Tulpenfeld, Bonn (Helmut Kohl)
Bundesrat Logo.svg
Logo of the Bundesrat of the Federal Republic of Germany.
Einde bezoek bondskanselier dr Ludwig Erhard en gaf persconferentie in het Haag, Bestanddeelnr 916-1330.jpg
Autor: Eric Koch for Anefo, Licencja: CC0
Ende des Besuchs von Bundeskanzler Ludwig Erhard, Pressekonferenz im Nieuwspoort in Den Haag.
Verteidigungsminister Dr. Gerhard Stoltenberg (4909220253).jpg
Autor: Bundeswehr-Fotos Wir.Dienen.Deutschland., Licencja: CC BY 2.0
Dr. Gerhard Stoltenberg, zehnter Bundesminister der Verteidigung vom 21. 4.1989 bis 31. 3.1992. ©Bundeswehr/Neuhaus-Fischer