German Masters 2012

German Masters
201120122013
Ilustracja
Liczba uczestników

40

Miejsce

Niemcy Berlin Tempodrom, Berlin

Zwycięzca

Anglia Ronnie O’Sullivan

II miejsce

Szkocja Stephen Maguire

Najwyższy break

130 Szkocja Stephen Maguire 147 Anglia Mike Dunn (kwalifikacje)

Mecze do zera

5

(c) DerHexer, Wikimedia Commons, CC-by-sa 4.0
Zwycięzca turnieju – Ronnie O’Sullivan wraz z pucharem za tytuł German Masters

German Masters 2012 − czwarty rankingowy turniej snookerowy w sezonie 2011/2012. Odbył się w dniach 1 – 5 lutego 2012 roku. Miejscem rozegrania była ponownie hala Berlin Tempodrom w stolicy Niemiec.

W kwalifikacjach do turnieju Anglik Mike Dunn wbił swojego pierwszego w karierze breaka maksymalnego w meczu z Kurtem Maflinem.

Obrońcą tytułu był Walijczyk Mark Williams.

Nagrody

Zwycięzca: 50 000 €
Finalista: 30 000 €
1/2 finału: 15 000 €
1/4 finału: 9000 €
ostatnia 16: 6000 €
ostatnia 32: 3750 €
ostatnia 48: 1500 €

Najwyższy break: 2000 €

Łączna pula nagród: 280 000 €

Zawodnicy

Zawodnicy rozstawieni

  1. Walia Mark Williams (obrońca tytułu)
  2. Szkocja John Higgins
  3. Anglia Mark Selby
  4. Australia Neil Robertson
  5. Ding Junhui
  6. Anglia Shaun Murphy
  7. Anglia Ali Carter
  8. Anglia Judd Trump
  1. Szkocja Stephen Maguire
  2. Szkocja Graeme Dott
  3. Anglia Stuart Bingham
  4. Irlandia Północna Mark Allen
  5. Anglia Stephen Lee
  6. Anglia Ronnie O’Sullivan
  7. Walia Matthew Stevens
  8. Anglia Martin Gould

Zawodnicy nierozstawieni

W nawiasie podano miejsce w oficjalnym rankingu po UK Championship:

Runda dzikich kart

Runda dzikich kart została rozegrana podczas pierwszego dnia turnieju, czyli 1 lutego.

MeczWynik
WC1Irlandia Ken Doherty5 – 1Niemcy Patrick Einsle
WC2Anglia Adrian Gunnell5 – 3Belgia Peter Bullen
WC3 Yu Delu5 – 3Anglia Chris Norbury
WC4Anglia Mike Dunn3 – 5Anglia Craig Steadman
WC5 Liu Song5 – 0Turcja Soner Sari
WC6Tajlandia James Wattanaw/o–w/dHolandia Mario Wehrmann
WC7Anglia Paul Davison5 – 2Polska Krzysztof Wróbel
WC8Anglia Tom Ford5 – 1Irlandia Philip Arnold

Drabinka turniejowa

 Pierwsza Runda (Do 9 frame’ów)Druga Runda (Do 9 frame’ów)Ćwierćfinały (Do 9 frame’ów)Półfinały (Do 11 frame’ów)Finał (Do 17 frame’ów)
                        
Walia Mark Williams5 
Irlandia Ken Doherty0 
 Walia Mark Williams5 
 Anglia Stuart Bingham2 
Anglia Stuart Bingham5
Anglia Peter Ebdon3 
 Walia Mark Williams3 
 Anglia Stephen Lee5 
Anglia Stephen Lee5 
Anglia Adrian Gunnell2 
 Anglia Stephen Lee5
  Yu Delu2 
 Ding Junhui3
 Yu Delu5 
 Anglia Stephen Lee4 
 Anglia Ronnie O’Sullivan6 
Anglia Ali Carter4 
Anglia Joe Perry5 
 Anglia Joe Perry1
 Anglia Ronnie O’Sullivan5 
Anglia Ronnie O’Sullivan5
Anglia Andrew Higginson4 
 Anglia Ronnie O’Sullivan5
 Walia Matthew Stevens3 
Walia Matthew Stevens5 
Anglia Craig Steadman1 
 Walia Matthew Stevens5
 Australia Neil Robertson1 
Australia Neil Robertson5
Szkocja Marcus Campbell2 
Anglia Ronnie O’Sullivan9
Szkocja Stephen Maguire7
Anglia Mark Selby5 
 Liu Song0 
 Anglia Mark Selby5 
 Szkocja Graeme Dott3 
Szkocja Graeme Dott5
Tajlandia James Wattana0 
 Anglia Mark Selby3 
 Anglia Shaun Murphy5 
Anglia Martin Gould1 
Anglia Ricky Walden5 
 Anglia Ricky Walden2
 Anglia Shaun Murphy5 
Anglia Shaun Murphy5
Anglia Barry Hawkins4 
 Anglia Shaun Murphy0
 Szkocja Stephen Maguire6 
Anglia Judd Trump5 
Anglia Paul Davison1 
 Anglia Judd Trump5
 Irlandia Północna Mark Allen2 
Irlandia Północna Mark Allen5
Anglia Tom Ford4 
 Anglia Judd Trump4
 Szkocja Stephen Maguire5 
Szkocja Stephen Maguire5 
Walia Ryan Day1 
 Szkocja Stephen Maguire5
 Szkocja John Higgins0 
Szkocja John Higgins5
Anglia Mark Davis1 

Finał

Ronnie O’Sullivan cieszący się ze zwycięstwa w turnieju. Po lewej stronie kadru – pokonany w finale Stephen Maguire
Finał: Do 17 frame’ów
Berlin Tempodrom, Berlin, Niemcy, 5 lutego 2012. Sędzia: Szkocja Michaela Tabb
Anglia Ronnie O’Sullivan
9 – 7Szkocja Stephen Maguire
Sesja południowa: 111–26 (111), 0–130 (130), 8-106 (106), 5-132 (128), 58–73 (O’Sullivan 58), 63–8, 20–69 (55), 75–24 (75)
Sesja wieczorna: 0-115 (69), 96-40 (96), 78-0 (54), 68-59 (Maguire 52), 94–37 (67), 75–31, 43–75 (75), 66–41
111Najwyższy break130
1Breaki stupunktowe3
6Breaki 50-punktowe7

Breaki stupunktowe turnieju

Ta sekcja będzie uzupełniana w trakcie turnieju.

Snookerzysta
Breaki
Szkocja Stephen Maguire130, 128, 106, 100
Anglia Ali Carter129
Anglia Stuart Bingham128
Anglia Shaun Murphy128
Anglia Ronnie O’Sullivan123, 111, 110
Anglia Barry Hawkins113
Anglia Mark Selby111, 104
Anglia Judd Trump111
Anglia Peter Ebdon109
Walia Mark Williams107
Anglia Mike Dunn102
Anglia Ricky Walden102
Anglia Joe Perry102
Anglia Stephen Lee101
Anglia Tom Ford100

Kwalifikacje

Mecze kwalifikacyjne do turnieju odbyły się w dniach 21 – 25 listopada 2011 roku w World Snooker Academy w Sheffield w Anglii. Wyłoniły one 16 zawodników: 8 z nich zagra od razu w głównym turnieju, natomiast 8 pozostałych zagra mecze z zawodnikami, którzy otrzymają dzikie karty.

Decydująca runda kwalifikacji

ZawodnikWynikZawodnik
Irlandia Ken Doherty5 – 4Anglia Sam Craigie
Anglia Peter Ebdon5 – 4Anglia Jimmy White
Hongkong Marco Fu1 – 5Anglia Adrian Gunnell
Anglia Jamie Cope3 – 5 Yu Delu
Anglia Joe Perry5 – 3Anglia Robert Milkins
Anglia Andrew Higginson5 – 2Walia Jamie Jones
Anglia Mark King3 – 5Anglia Mike Dunn
Szkocja Marcus Campbell5 – 3Anglia Peter Lines
Irlandia Fergal O’Brien4 – 5 Liu Song
Szkocja Stephen Hendry1 – 5Tajlandia James Wattana
Anglia Ricky Walden5 – 1 Liu Chuang
Anglia Barry Hawkins5 – 4Anglia Andy Hicks
Walia Dominic Dale4 – 5Anglia Paul Davison
Anglia Tom Ford5 – 0Anglia Anthony Hamilton
Walia Ryan Day5 – 4Szkocja Anthony McGill
Anglia Mark Davis5 – 2Walia Michael White

Breaki stupunktowe kwalifikacji

Linki zewnętrzne

Turnieje snookerowe sezon 2011/2012
Turnieje rankingowe
Turnieje PTC
Inne ważne turnieje

Snooker triangle.svg

Media użyte na tej stronie

Snooker balls triangled.png
Autor: Myself, Licencja: CC BY-SA 2.5
Triangle of the 15 reds in snooker. Note: This is not a full depiction of the setup of a game of snooker, as the colour balls are not shown.
Flag of England.svg
Flag of England. Saint George's cross (a red cross on a white background), used as the Flag of England, the Italian city of Genoa and various other places.
Ulster Banner.svg
Ulster Banner is a heraldic banner taken from the former coat of arms of Northern Ireland. It was used by the Northern Ireland government in 1953-1973 with Edwardian crown since coronation of Queen Elizabeth II, based earlier design with Tudor Crown from 1924. Otherwise known as the Ulster Flag, Red Hand of Ulster Flag, Red Hand Flag.
Flag of Northern Ireland (1953–1972).svg
Ulster Banner is a heraldic banner taken from the former coat of arms of Northern Ireland. It was used by the Northern Ireland government in 1953-1973 with Edwardian crown since coronation of Queen Elizabeth II, based earlier design with Tudor Crown from 1924. Otherwise known as the Ulster Flag, Red Hand of Ulster Flag, Red Hand Flag.
Flag of Thailand.svg
The national flag of Kingdom of Thailand since September 2017; there are total of 3 colours:
  • Red represents the blood spilt to protect Thailand’s independence and often more simply described as representing the nation.
  • White represents the religion of Buddhism, the predominant religion of the nation
  • Blue represents the monarchy of the nation, which is recognised as the centre of Thai hearts.
Snooker triangle.svg
Autor: Maciej Jaros (commons: Nux, wiki-pl: Nux), Licencja: CC-BY-SA-3.0
Snookerowy trójkąt z czerwonych bil.