Get Up with It

Get Up with It – podwójny album złożony z utworów nagranych przez Milesa Davisa pomiędzy majem 1970 r. a październikiem 1974 r. oraz wydany przez firmę nagraniową Columbia w 1974 roku

Charakter albumu

Wiosną 1974 r grupa Milesa Davisa wróciła z tournée po Brazylii do USA. W tym czasie zmarł Duke Ellington, którego Davis niezwykle szanował. Utwór He Loved Him Madly jest hołdem Milesa dla Duke'a; tytuł utworu jest parafrazą słów, jakimi Ellington zwracał się do swojej widowni.

Podstawowe utwory albumu – He Loved Him Madly oraz Calypso Frelimo – chociaż nagrane na różnych sesjach ustalają brzmienie tej płyty; oba zostały nagrane przez oktety różniące się tylko dwoma muzykami. W nagraniu poświęconym Ellingtonowi Davis zrezygnował w ogóle z saksofonu; jego miejsce zajmuje poważnie brzmiący flet altowy. Podstawową tonacją utworu jest c-moll. Atmosfera utworu jest ciężka i tajemniczna – Davis grał podobno w utworze na organach^[2]

Utwór Honky Tonk pochodzi z okresu sesji sprzed albumu Live-Evil; Miles gra w tym utworze na niezelektryfikowanej trąbce.

Rated X został nagrany przez tych samych muzyków, którzy wzięli udział w sesjach do On the Corner. Jego charakterystyczną cechą jest bardzo gęsty szesnastkowy rytm skontrastowany z dysonansowymi organami. Atmosfera tego utworu przypomina niektóre dzieła współczesnych kompozytorów europejskich, zwłaszcza Xenakisa, Lutosławskiego i Pendereckiego.

Calypso Frelimo jest pokazem mistrzostwa gry Davisa na trąbce, który wykorzystuje tu prawie wszystkie techniki wydobywania dźwięku z tego instrumentu. Ma miejscami dość wyraźne latynoskie odczucie.

Red China Blues jest właściwie klasycznym bluesem. Miles często wykorzystuje tu staccato. Jest to najprostszy utwór na albumie, co go w pewien sposób wyróżnia.

Maiysha i Mtume są ostatnimi nagranymi utworami z całej płyty. Maiysha w pewien sposób zapowiada Milesa z lat 80. XX wieku, pod wyraźnym wpływem muzyki pop. Utwór ten kończy się niemal hendriksowskim solem gitarowym. Mtume – poświęcony perkusiście Jamesowi "Mtume" Foremanowi akcent kładzie na rytmie i rozwija się wokół akordu Eb.

Billy Preston – nagrany w 1972 r. w okresie, gdy brzmienie Milesa było dość funkowe, co podkreślał basista Michael Henderson.

Get Up with It był ostatnim studyjnym albumem Davisa przed jego kilkuletnim odosobnieniem.

Muzycy

• Miles Davis – trąbka
• Dave Liebman – flet altowy I 1; flet II 1,
• Steve Grossman – saksofon sopranowy I 3,
• John Stubblefield – saksofon sopranowy II 1;
• Carlos Garnett – saksofon sopranowy II 4;
• Sonny Fortune – flet I 2; II 3;
• Wally Chambers – harmonijka II 2,
• Pete Cosey – gitara I 1, 2; II 1, 3,
• Reggie Lucas – gitara I 1, 2, 4; II 1, 3, 4;
• Dominique Gaumont – gitara I 1, 2,
• John McLaughlin – gitara I 3,
• Cornell Dupree – gitara II 2,
• Keith Jarrett – elektryczne pianino I 3,
• Herbie Hancock – klawinet I 3,
• Cedric Lawson – elektryczne pianino I 4; II 4;
• Michael Henderson – gitara basowa I 1, 2, 3, 4; II 1, 2, 3, 4;
• Khalil Balakrishna – elektryczny sitar I 4; II 4;
• Al Foster – perkusja I 1, 2, 4; II 1, 2, 3, 4;
• Billy Cobham – perkusja I 3,
• Bernard Purdie – perkusja II 2,
• Mtume – instrumenty perkusyjne I 1, 2, 4; II 1, 2, 3, 4;
• Airto Moreira – instrumenty perkusyjne I 3,
• Badal Roy – tabla I 4; II 4;
• Wade Marcus – aranżacja instrumentów dętych II 2;
• Billy Jackson – aranżacja rytmu II 2;

Lista utworów

CD

Płyta pierwsza (I)

1. „He Loved Him Madly” – 32:13
2. „Maiysha” – 14:51
3. „Honky Tonk” – 5:53
4. „Rated X” – 6:51

Płyta druga (II)

1. „Calypso Frelimo” – 32:06
2. „Red China Blues” – 4:07
3. „Mtume” – 15:09
4. „Billy Preston” – 12:36

Album analogowy (winyl)

Płyta pierwsza

Strona pierwsza

1. „He Loved Me Madly”

Strona druga

1. „Maiysha”
2. „Honky Tonk”
3. „Rated X”

Płyta druga

Strona trzecia

1. „Calypso Frelimo”

Strona czwarta

1. „Red China Blues”
2. „Mtume”
3. „Billy Preston”

Opis płyty

Płyta analogowa (winylowa)

• Producent – Teo Macero; Teo Macero i Billy Jackson Red China Blues
• Inżynier dźwięku – Stan Tonkel
• Miksowanie – Stan Weiss, John Guerriere
• Daty nagrania – 19 maja 1970 (I 3); 9 marca 1972 (II 2); 6 września 1972 (I 4); 8 grudnia 1972 (II 4); 17 września 1973 (II 1); 19 lub 20 czerwca 1974 (I 1); 7 października 1974 (I 2; II 3)
• Miejsce nagrania – Columbia Studio E, Nowy Jork
• Czas albumu – dysk I: 59 min. 8 sek.; dysk 2: 63 min. 58 sek. Całość – 2 godz. 3 min. 6 sek.
• Data wydania – 22 listopada 1974
• Okładka – Teresa Alfieri
• Fotografia na okładce – Giuseppe Pino
• Odręczne pismo (na okładce) – Andy Engel
• Inne fotografie – Paul Slaughter
• Firma nagraniowa – Columbia

Wznowienie na CD

• Producent – Bob Belden
• Cyfrowy remastering – Seth Foster
• Studio – Sony Music Studios, Nowy Jork
• Dyrektor projektu – Seth Rothstein
• Kierownik artystyczny – Howard Fritzson
• Koordynator A & R – Patti Matheny i Darren Salmieri
• Legacy A & R – Steve Berkowitz
• Projekt – Randall Martin
• Fotografie we wkładce – Urve Kuusik
• Firma nagraniowa – Columbia/Legacy
• Numer katalogowy – C2K 63970
• ©1974, 2000 Sony Music Entertainment, Inc.

Przypisy

Linki zewnętrzne

• Recenzja albumu w Rolling Stone
• Recenzja albumu w Ink Blot Magazine (kopia z Internet Archive). inkblotmagazine.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-06-18)].