Gheorghe Popescu

Ten artykuł od 2011-10 wymaga zweryfikowania podanych informacji. Należy podać wiarygodne źródła, najlepiej w formie przypisów bibliograficznych. Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte. Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu. Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Gheorghe Popescu

(c) Dan Avraham, CC BY-SA 3.0
Data i miejsce urodzenia	9 października 1967 Calafat
Wzrost	188 cm
Pozycja	środkowy obrońca
Kariera seniorska
Lata Klub Wyst. Gole 1984–1985 Universitatea Craiova 2 (0) 1985–1986 Universitatea Craiova 18 (1) 1986–1987 Universitatea Craiova 31 (1) 1987–1988 (j) Universitatea Craiova 14 (1) 1987–1988 (w) Steaua Bukareszt 13 (1) 1988–1989 Universitatea Craiova 33 (8) 1989–1990 Universitatea Craiova 26 (7) 1990–1991 PSV Eindhoven 30 (5) 1991–1992 PSV Eindhoven 29 (7) 1992–1993 PSV Eindhoven 24 (6) 1993–1994 PSV Eindhoven 23 (5) 1994–1995 (j) PSV Eindhoven 2 (0) 1994–1995 (w) Tottenham Hotspur 23 (3) 1995–1996 FC Barcelona 39 (5) 1996–1997 FC Barcelona 29 (4) 1997–1998 Galatasaray SK 32 (2) 1998–1999 Galatasaray SK 29 (1) 1999–2000 Galatasaray SK 24 (2) 2000–2001 Galatasaray SK 24 (0) 2001–2002 (j) Galatasaray SK 1 (0) 2001–2002 (w) US Lecce 28 (2) 2002–2003 (j) FC Dinamo Bukareszt 8 (0) 2002–2003 (w) Hannover 96 13 (1) W sumie: 495 (62)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole 1988–2003  Rumunia 115 (16)

Gheorghe Popescu (ur. 9 października 1967 w Calafacie) – rumuński piłkarz, występujący na pozycji środkowego obrońcy, i menedżer piłkarski. Jest wychowankiem Universitatei Craiova, z którą w 1985 roku zadebiutował w Divizii A. Grał w tym klubie do 1990 roku, z roczną przerwą, kiedy to - w rundzie wiosennej sezonu 1987–1988 - został przez władze zmuszony do przejścia do Steauy Bukareszt. Zdobył z nią zresztą swój pierwszy i jedyny tytuł mistrza Rumunii. Po udanym Mundialu 1990 wyjechał do Holandii, do PSV Eindhoven. Pierwsze dwa sezony zakończył na pierwszym miejscu w tabeli Eredivisie. W ciągu pięciu lat gry w tym klubie, także dzięki występom w reprezentacji, awansował do grona najlepszych defensorów Europy; od 1989 do 1992 roku cztery razy z rzędu został wybrany na najlepszego piłkarza Rumunii. W sierpniu 1994, po powrocie z Mundialu 1994, na którym podopieczni Anghela Iordănescu doszli do ćwierćfinału, trafił do Tottenhamu Hotspur, ale tylko na pół roku. Wkrótce rumuńskim obrońcą zainteresowała się FC Barcelona; w klubie ze stolicy Katalonii od roku grał już jego kolega z kadry Gheorghe Hagi. Popescu spędził w Barcelonie dwa sezony, w ostatnim - 1996–1997 - jako kapitan poprowadził drużynę do zwycięstwa w Pucharze Zdobywców Pucharów. W 1997 roku ponownie dołączył do Hagiego, tym razem do Galatasaray SK. Rumuńscy weterani pod koniec piłkarskiej kariery czterokrotnie wygrali rozgrywki ligowe w Turcji i raz – w 2000 roku – zdobyli Puchar UEFA. W 2001 roku Hagi poświęcił się pracy szkoleniowej, a Popescu przeniósł się do US Lecce. Krótko grał jeszcze w Dinamie Bukareszt i Hannoverze 96, w którym w 2003 roku zakończył karierę.

Z reprezentacją Rumunii, w której barwach rozegrał 115 meczów, dotarł do ćwierćfinału Mundialu 1994 oraz brał udział w Mundialach 1990 i 1998 oraz w 1996 i 2000. W każdym z tych turniejów był podstawowym zawodnikiem; nie wystąpił tylko w jednym spotkaniu, w ćwierćfinale Euro 2000, z którego wyeliminowała go kontuzja. Po rezygnacji Hagiego został kapitanem reprezentacji. Ostatni mecz w drużynie narodowej rozegrał w marcu 2003 roku; wówczas w eliminacjach do Euro 2004 Rumuni ulegli 2:5 Duńczykom.

Później krótko pracował w sztabie szkoleniowym Barcelony. W 2005 roku kandydował w wyborach na prezesa Rumuńskiego Związku Piłki Nożnej. Jest menedżerem i agentem wielu piłkarzy, m.in. Adriana Mutu.

Popescu, był oskarżany o współpracę z tajną rumuńska policją w czasie komunizmu, sam zawodnik się przyznał. Oznajmił również że sporządził cztery notatki na temat zawodników grających z nim w zespole Universitatea Craiova (w latach 80.).

Sukcesy piłkarskie

• finał Pucharu Rumunii 1985 z Universitateą Craiova
• mistrzostwo Rumunii 1988, Puchar Rumunii 1988 oraz półfinał Pucharu Mistrzów 1988 ze Steauą Bukareszt
• mistrzostwo Holandii 1991 i 1992, wicemistrzostwo Holandii 1993 oraz Superpuchar Holandii 1992 z PSV Eindhoven
• wicemistrzostwo Hiszpanii 1997, finał Pucharu Hiszpanii 1996, Superpuchar Hiszpanii 1996 oraz Puchar Zdobywców Pucharów 1997 z Barceloną
• mistrzostwo Turcji 1998, 1999 i 2000, wicemistrzostwo Turcji 2001, Puchar Turcji 1999 i 2000, Superpuchar Turcji 1997, Puchar UEFA 2000, Superpuchar Europy 2000 oraz ćwierćfinał Ligi Mistrzów 2001 z Galatasaray Stambuł
• Piłkarz roku 1989, 1990, 1991, 1992, 1995 i 1996 w Rumunii. Ponadto siedmiokrotnie - w 1993, 1994, 1997, 1998, 2000 i 2001 - jego nazwisko znalazło się w najlepszej piątce tego plebiscytu.

W reprezentacji Rumunii od 1988 do 2003 roku rozegrał 115 meczów i strzelił 16 goli – uczestnik finałów Mistrzostw Świata 1990 (1/8 finału), 1994 (ćwierćfinał) i 1998 (1/8 finału) oraz Euro'96 (runda grupowa) i Euro'2000 (ćwierćfinał).

Bibliografia

• RSSSF - wszystkie mecze w kadrze