Gian Piero Reverberi
 | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Instrumenty | |
| Gatunki | |
| Zawód | |
| Zespoły | |
| Rondò Veneziano | |
| Strona internetowa | |
Gian Piero Reverberi (ur. 29 lipca 1939 w Genui, Włochy) – włoski muzyk, kompozytor i aranżer, młodszy brat Gianfranco Reverberiego, również kompozytora i aranżera.
Życiorys
Lata 50. i 60.
Gian Piero Reverberi po ukończeniu liceum w wieku 16 lat wstąpił do konserwatorium im. Niccolò Paganiniego w Genui, gdzie studiował pod kierunkiem Sergia Lauricelli zdobywając w wieku 19 lat dyplom w klasie fortepianu, a w wieku 24 – w klasie kompozycji i dyrygentury[1]; swoją dyplomową kompozycję poprowadził osobiście[2]. Przyjechał do Mediolanu, gdzie był już obecny od pewnego czasu jego brat, współpracujący tam z młodymi, utalentowanymi artystami jak: Adriano Celentano, Giorgio Gaber czy Enzo Jannacci. Gian Piero w pewnym sensie zastępował brata, gdy ten musiał odbyć służbę wojskową. Obaj wspólnie z Nannim Ricordim, założycielem wytwórni płytowej, stali się promotorami ugrupowania artystów, nazwanego później genueńską szkołą śpiewających poetów[1].
Mając 20 lat dokonał pierwszej znaczącej aranżacji biorąc na warsztat piosenkę „La gatta” Gino Paolego. Następnie zaaranżował inne jego piosenki jak: „Senza fine”, „Sassi”, „Un uomo vivo”. Później współpracował z Luigim Tenco (między innymi aranżacja piosenek „Quando”, „Se qualcuno ti dirà”) i Fabriziem De André (aranżacja pierwszych 8 albumów). W 1963 roku skomponował swój pierwszy utwór „Se mi vuoi lasciare”, wykonany przez Michele. W 1968 roku wyprodukował albumy zespołów Le Orme i New Trolls, w tym Senza orario senza bandiera tego ostatniego, uważany za pierwszy włoski album koncepcyjny[2].
Lata 70. i późniejsze
Nawiązał współpracę z Lucio Battistim, która trwała siedem lat. Współpracował też z takimi artystami jak Mina, Ornella Vanoni, Lucio Dalla, Sergio Endrigo, Ricchi e Poveri, Paul Anka i Neil Sedaka[2]. Współpracował również z najlepszymi włoskimi muzykami sesyjnymi tamtych czasów jak: perkusiści Tullio De Piscopo i Gianni Dall'Aglio, basiści Bob Callero i Gigi Cappellotto, trębacz Emilio Soana czy gitarzysta Marco Zoccheddu. Oprócz fortepianu grał również na syntezatorach, Moogu, organach Hammonda, klawinecie i innych instrumentach typowych dla tamtej epoki[1].
W 1979 założył własny zespół kameralny, Rondò Veneziano, znany z takich nagrań jak „La Serenissima” i „Odissea””[2]. Sukcesem okazała się debiutancka płyta zespołu, Rondò Veneziano, wydana w 1980 roku przez Baby Records. Dzięki wysokiej sprzedaży osiągnęła ona status platynowej płyty. Wkrótce zespół rozpoczął występy telewizyjne, w trakcie których jego członkowie ubrani byli w stylu XVIII-wiecznym. Rondò Veneziano gra muzykę instrumentalną, skomponowaną przez Reverberiego, często inspirowaną muzyką kompozytorów XVIII-wiecznych, takich jak: Antonio Vivaldi, Tomaso Albinoni, Luigi Boccherini, Wolfgang Amadeus Mozart i innych. Utwory muzyki dawnej, prezentowane przez zespół, są zaaranżowane nowocześnie, stąd wśród instrumentów często pojawia się perkusja i gitara basowa[3]. Zespół występuje w renomowanych teatrach i salach koncertowych. Znany jest z interpretacji wielu coverów. Do dziś (2016) sprzedał ponad 25 milionów płyt[2].
Przypisy
- ↑ a b c Libero: GIAMPIERO REVERBERI (wł.). digilander.libero.it. [dostęp 2016-01-27].
- ↑ a b c d e Rondò Veneziano: Rondò Veneziano: Maestro (ang.). www.rondoveneziano.com. [dostęp 2016-01-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-04-25)].
- ↑ Fabrizio Pucci: The Very Best of Rondò Veneziano (wł.). www.estatica.it. [dostęp 2016-01-27].
Linki zewnętrzne
- Gian Piero Reverberi w bazie IMDb (ang.)
- Dyskografia Gian Piero Reverberiego na Discogs (ang.)