Gianni Infantino

Gianni Infantino

Gianni Infantino (2020)
Imię i nazwisko	Giovanni Vincenzo Infantino
Data i miejsce urodzenia	23 marca 1970 Brig
Rodzaj działalności	działacz sportowy
6. Dyrektor Wykonawczy UEFA
Okres urzędowania	od 1 lutego 2007 do 1 czerwca 2007
Poprzednik	Lars-Christer Olsson
Następca	David Taylor
8. Sekretarz Generalny UEFA
Okres urzędowania	od 2009 do 2016
Poprzednik	David Taylor
Następca	Theodore Theodoridis
9. Przewodniczący FIFA
Okres urzędowania	od 26 lutego 2016
Poprzednik	Issa Hayatou (p.o.)
Odznaczenia

Gianni Infantino właśc. Giovanni Vincenzo Infantino (ur. 23 marca 1970 w Brig) – szwajcarski działacz sportowy włoskiego pochodzenia. Od 26 lutego 2016 roku przewodniczący FIFA, w latach 2009–2016 sekretarz generalny UEFA. Posiada podwójne obywatelstwo: szwajcarskie i włoskie. Od 10 stycznia 2020 roku członek MKOl^[1].

Wczesne życie

Urodził się w szwajcarskim Brig w kantonie Valais^[2][3]. Jego rodzice są Włochami: ojciec pochodzi z Reggio di Calabria, natomiast matka z Val Camonica^[4]. Po przeprowadzce do Szwajcarii, ojciec pracował na kolei, natomiast matka prowadziła kiosk^[5]. Ukończył studia na Uniwersytecie we Fryburgu^[6].

Kariera

Pracował najpierw jako sekretarz generalny w Międzynarodowym Centrum Studiów Sportowych (CIES) na Uniwersytecie w Neuchâtel^[7].

UEFA

W sierpniu 2000 roku rozpoczął współpracę z UEFA. W styczniu 2004 roku został mianowany Dyrektorem Wydziału Prawnego i Licencjonowania Klubów UEFA. Był także członkiem wielu organizacji oraz doradcą w ligach europejskich oraz związkach piłkarskich. 1 lutego 2007 roku zastąpił Larsa-Christera Olssona na stanowisku dyrektora wykonawczego UEFA. 29 maja 2007 roku na Kongresie UEFA w Zurychu funkcja została zastąpiona funkcją sekretarza generalnego, a 1 czerwca 2007 roku został zastąpiony przez Davida Taylora, którego 1 października 2009 roku zastąpił na tym stanowisku^[7].

Pierwszym jego poważnym zadaniem było rozwiązanie skandalu w 2009 roku, kiedy to mecze w europejskich pucharach były ustawiane przez gangi zajmujące się kupowaniem pojedynków piłkarskich^[8]. 7 lutego 2010 roku uczestniczył w Warszawie w losowaniu grup eliminacyjnych mistrzostw Europy 2012. Za jego kadencji w maju 2010 roku została wprowadzona zasada Finansowego Fair Play UEFA oraz poprawiono wsparcie komercyjne dla mniejszych federacji krajowych^[9][7].

2 grudnia 2011 roku w Kijowie prowadził ceremonię losowania grup mistrzostw Europy 2012 w Polsce i na Ukrainie. Odegrał również kluczową rolę podczas procesu rozszerzenia mistrzostw Europy 2016 we Francji do 24 reprezentacji oraz w koncepcji utworzenia Ligi Narodów oraz organizacji mistrzostw Europy 2020 w 12 europejskich miastach (ostatecznie rozegrano w 11 miastach)^[10][11].

W 2015 roku rząd Grecji podjął decyzję o wprowadzeniu nowej ustawy o sporcie w odpowiedzi na niedawny skandal oraz akty przemocy i korupcji – głównie w greckiej piłce nożnej. Infantino prowadził wówczas negocjacje z rządem Grecji i poparł ostrzeżenie Greckiego Związku Piłki Nożnej, że grozi jej zawieszenie w międzynarodowej piłce nożnej z powodu ingerencji rządu^[12].

W 2016 roku jego następcą na stanowisku sekretarza generalnego UEFA został Grek Theodore Theodoridis.

FIFA

(c) Kremlin.ru, CC BY 4.0

Infantino (pierwszy z lewej) z Juanem Carlosem Varelą, z Mohammedem bin Salmanem oraz Nicolasem Sarkozym podczas mistrzostw świata 2018 w Rosji, 14 czerwca 2018.

Infantino (drugi z prawej) z premierem Rosji – Dmitrijem Miedwiediewem oraz z prezydentem Chorwacji – Kolindą Grabar-Kitarović, 7 lipca 2018 roku.

Infantino (z lewej) z prezydentem Stanów Zjednoczonych – Donaldem Trumpem w 2019 roku.

Infantino był również członkiem Komitetu ds. Reform FIFA. 26 października 2015 roku otrzymał poparcie Komitetu Wykonawczego UEFA, w wyborach na przewodniczącego FIFA w 2016 roku i tego samego dnia potwierdził swoją kandydaturę oraz złożył wymagane deklaracje poparcia^[13]. Obiecał rozszerzenie mistrzostw świata do 40 reprezentacji^[14].

26 lutego 2016 roku został wybrany nowym przewodniczącym FIFA zdobywając 115 głosów w drugiej turze. Pokonał członka rodziny królewskiej Bahrajnu – szejka Salmana Bin Ibrahima Al Khalifę (88 głosów), księcia Jordanii – Aliego ibn Husajna (4 głosy) oraz Francuza Jérôme'a Champagne'a (0 głosów)^[15]. Z powodu posiadania również obywatelstwa włoskiego został pierwszym Włochem wybranym na to stanowisko.

9 marca 2017 roku skrytykował wydany przez prezydenta Stanów Zjednoczonych – Donalda Trumpa zakaz podróży Amerykanów do krajów z większością muzułmańską oznajmiając:

Prawa kobiet

Po rewolucji islamskiej w 1979 roku w Iranie, zabroniono kobietom wstępu na stadiony podczas meczów męskich drużyn^[17]. Infantino wielokrotnie ostrzegał Związek Piłki Nożnej Islamskiej Republiki Iranu oraz władze Iranu o prawach kobiet w tym kraju^[18]. 8 września 2019 roku Sahar Khodayari dokonała samopodpalenia po tym, jak została aresztowana za próbę wejścia na Stadion Azadi w Teheranie. Zmarła dzień później, 9 września 2019 roku w wyniku odniesionych poparzeń^[19]. Po tych wydarzeniach, 19 września 2019 roku Infantino oznajmił:

Po tym wydarzeniu FIFA zapewniła o możliwości wejścia irańskich kobiet na stadiony od października 2019 roku^[19]. 10 października 2019 roku ponad 3500 kobiet obejrzało z trybun Stadionu Azadi w Teheranie mecz eliminacyjny mistrzostw świata 2022 Grupy 3 pomiędzy reprezentacją Iranu a reprezentacją Kambodży (14:0)^[21].

Panama Papers

W 2016 roku na podstawie zbioru dokumentów Panama Papers Infantino był zamieszany w skandal korupcyjny FIFA. Według nich UEFA zawarła układy z oskarżonymi osobami, a w przypadku niektórych osób zaprzeczała jakimkolwiek relacjom^[22]. Infantino stwierdził, że jest „przerażony” raportami i że nigdy osobiście nie zajmował się zaangażowanymi stronami.

Dochodzenie etyczne FIFA

W lipcu 2016 roku Infantino był podejrzany o złamanie kodeksu etycznego FIFA i został przesłuchany przez izbę śledczą Komisji Etyki FIFA^[23].

Śledztwo koncentrowało się na trzech obszarach: kilka lotów odbytych przez pana Infantino w ciągu pierwszych miesięcy jego kadencji, sprawy kadrowe związane z procesami rekrutacyjnymi w biurze przewodniczącego oraz odmowa podpisania przez Infantino umowy określającej jego stosunek pracy z FIFA^[24].

Mimo wycieku dokumentu wskazującego na nielegalne wydatkowanie środków przez FIFA^[23], sprawa dotycząca wydatków i zarządzania nie została zbadana^[24]. Dokument ujawnił, iż Infantino obciążył FIFA kosztami osobistymi, takimi jak 8795 funtów brytyjskich za materace w jego domu, 6829 funtów brytyjskich za maszynę do ćwiczeń stepperowych, 1086 funtów brytyjskich za smoking, 677 funtów brytyjskich na kwiaty i 132 funty brytyjskie na pranie osobiste. Oprócz tego wystawił rachunek organowi zarządzającemu FIFA za zewnętrznego kierowcę dla swojej rodziny i doradców podczas jego nieobecności^[23].

Kiedy Infantino zaakceptował specjalne traktowanie przed mistrzostwami świata 2018 i 2022, których gospodarzami są kolejno Rosja i Katar, pojawiła się kwestia potencjalnego konfliktu interesów. Gospodarze zorganizowali prywatne odrzutowce dla Infantino i jego personelu związane z wizytami w Rosji i państwie Zatoki Perskiej^[23]. Według izby śledczej nie doszło do naruszenia. Ponadto Izba stwierdziła:

Chociaż śledztwo zostało umorzone, Infantino nie uniknął słów krytyki. Karl-Heinz Rummenigge, prezes Bayernu Monachium, skrytykował go za niewywiązanie się z obietnic dotyczących przejrzystości, demokracji i zarządzania. „Do tej pory w moich oczach to się nie udało” – narzekał^[25].

W lipcu 2020 roku pojawiły się kolejne zarzuty, gdy Infantino został oskarżony o tajne spotkanie z Michaelem Lauberem, prokuratorem generalnym Szwajcarii. Lauber złożył rezygnację po tym, jak sąd stwierdził, że zatuszował spotkanie i okłamał przełożonych podczas dochodzenia prowadzonego przez jego biuro w sprawie korupcji związanej z FIFA. Natomiast Infantino odpowiedział na zarzut następująco:

Odznaczenia

• Order Przyjaźni (Rosja, 2018)

Życie prywatne

Jest żonaty z Libanką Leeną Al Ashqar, z którą ma cztery córki: Alessię, Sabrinę, Shanïę Serenę i Dhalię Norę^[3]. Posługuje się językami włoskim, francuskim, niemieckim, angielskim, hiszpańskim, portugalskim i arabskim^[27][3]. Jest kibicem włoskiego Interu Mediolan^[28][29][27].

Przypisy

Linki zewnętrzne

• Gianni Infantino w bazie FIFA (ang.)