Gianrico Tedeschi

Gianrico Tedeschi
Ilustracja
Gianrico Tedeschi
Data i miejsce urodzenia

20 kwietnia 1920
Mediolan

Data i miejsce śmierci

27 lipca 2020
Pettenasco

Zawód

aktor

Lata aktywności

od 1943

Gianrico Tedeschi (ur. 20 kwietnia 1920 w Mediolanie, zm. 27 lipca 2020 w Pettenasco[1]) – włoski aktor[2].

Życiorys

Zanim zapisał się do Narodowej Akademii Sztuki Dramatycznej Silvio D'Amico, uzyskał dyplom pedagogiczny. Akademię porzucił po dwóch latach, aby zadebiutować zawodowo w zespole scenicznym z Evi Maltagliati, Salvo Randonem i Tino Carraro. Pod koniec lat 40. wstąpił do grupy teatralnej Andreiny Pagnani i Gina Cerviego, w której odniósł swój pierwszy osobisty sukces za rolę w sztuce komediowej Quel signore che venne a pranzo. Później intensywnie współpracował z Luchinem Viscontim oraz z Piccolo Teatro kierowanym przez Giorgia Strehlera. Występował także w Stanach Zjednoczonych, Związku Radzieckim, Paryżu i Londynie.

W swojej różnorodnej karierze był bardzo aktywny jako aktor głosowy, aktor dubbingowy i osobowość radiowa. Od wczesnych lat 50. występował w filmach i serialach telewizyjnych, często grając role drugoplanowe. Wystąpił w 50 filmach w latach 1943–2013.[3]

20 kwietnia 2020 osiągnął wiek 100 lat. Tego samego dnia otrzymał specjalną wiadomość od prezydenta Włoch Sergia Mattarelli[4].

Wybrana filmografia

  • The Peddler and the Lady (1943) – Gracz przy stole bakarata (niewymieniony w czołówce)
  • Il padrone del vapore (1951) – pianista
  • We Two Alone (1952) – jako administrator
  • Public Opinion (1954 film)|Public Opinion (1954) – Egisto Bianchi
  • The Last Five Minutes (1955) – Il pianista
  • Bravissimo (film)|Bravissimo (1955) – jako organizator teatralny
  • I pappagalli (1955) – jako malarz
  • Susanna Whipped Cream (1957) – Gianluca
  • Femmine tre volte (1957) – Vassili
  • Carmela è una bambola (1958) – jako psychoanalityk
  • Caporale di giornata (1958) – półkownik Felice
  • The Law (1959 film)|The Law (1959) – jako pierwszy bezrobotny
  • Non perdiamo la testa (1959) – Prof. Daniele
  • La cento chilometri (1959) – jako chodziarz, przyjaciel Buscaglione
  • The Employee (1960) – Dyrektor
  • Carthage in Flames (1960) – Eleo
  • Adua and Friends (1960) – Stefano
  • The Fascist (1961) – Arcangelo Bardacci
  • Madame (1961 film)|Madame (1961) – Roquet
  • Three Fables of Love (1962) – Valerio (segment "Le lièvre et le tortue")
  • Gli eroi del doppio gioco (1962) – Pietro Malaguti
  • Tempo di Roma (1963)
  • Ro.Go.Pa.G. (1963) – jako psychiatra (segment "Illibatezza") (uncredited)
  • I 4 tassisti (1963) – L'uomo in blue (segment "L'uomo in blue") (mężczyzna w niebieskim)
  • Un marito in condominio (1963) – Ulisse
  • The Mona Lisa Has Been Stolen (1966) – Gaspard, inspektor policji paryskiej
  • How I Learned to Love Women (1966) – Il direttore – reżyser Ilde – mąż
  • Il marito è mio e l'ammazzo quando mi pare (1968) – Embalmer
  • Gli infermieri della mutua (1969) – Prof. Giacomo Garinoni
  • Brancaleone at the Crusades (1970) – Pantaleo
  • Il merlo maschio (1971) – dyrygent orkiestry
  • Io non vedo, tu non parli, lui non sente (1971) – jako Salvatore Mazzia – komisarz policji
  • Hector the Mighty (1972) – Priamo
  • L'uccello migratore (1972) – honorowy Michele Pomeraro
  • Frankenstein – Italian Style (1975) – Dr. Frankenstein
  • Mimì Bluette... fiore del mio giardino (1976) – Maurice
  • Sex with a Smile II (1976) – Silvestri (segment "La visita")
  • Il mostro (1977 film)|- jako potwór (1977)
  • La presidentessa (1977 film)|La presidentessa (1977) – sędzia Agostino Tricanti
  • Dr. Jekyll Likes Them Hot (1979) – James / Jeeves
  • Hurricane Rosy (1979) – Le Comte / The Earl
  • Prestazione straordinaria (1994) – Grisaglia
  • Long Live Freedom (2013) – Furlan

Przypisy

  1. ↑ E' morto Gianrico Tedeschi (wł.)
  2. ↑ Gianrico Tedeschi’s dubbing contributions, Antoniogenna.net [dostęp 2019-12-08].
  3. ↑ Dizionario del cinema italiano. Gli attori. Vol. 1: A-L., ibs.it [dostęp 2020-05-04].
  4. ↑ Gianrico Tedeschi compie 100 anni, una vita sul palco: gli auguri di Sergio Mattarella, leggo.it, 20 kwietnia 2020 [dostęp 2020-04-21] (wł.).

Media użyte na tej stronie