Giennadij Ziuganow

Giennadij Ziuganow

(c) Duma.gov.ru, CC BY 4.0 Giennadij Ziuganow (2018)
Data i miejsce urodzenia	26 czerwca 1944 Mymrino
Przewodniczący Komitetu Centralnego Komunistycznej Partii Federacji Rosyjskiej
Okres	od 13 lutego 1993
Przynależność polityczna	Komunistyczna Partia Federacji Rosyjskiej
Odznaczenia

Giennadij Andriejewicz Ziuganow, ros. Геннадий Андреевич Зюганов (ur. 26 czerwca 1944 w Mymrinie) – rosyjski polityk i publicysta, doktor nauk filozoficznych. Od 1993 przewodniczący Komitetu Centralnego Komunistycznej Partii Federacji Rosyjskiej. I sekretarz Związku Partii Komunistycznych – Komunistycznej Partii Związku Radzieckiego (od 2001). Deputowany do Dumy Państwowej Federacji Rosyjskiej (od 1993), członek Zgromadzenia Parlamentarnego Rady Europy (od 1996). Kandydat na urząd prezydenta Rosji w 1996, 2000, 2008 i 2012.

Życiorys

Ziuganow pochodził z rodziny, w której rodzice i dziadkowie byli nauczycielami. Po ukończeniu szkoły średniej, w 1961 r. zaczął uczyć fizyki w szkole. Rok później rozpoczął studia na Wydziale Fizyki i Matematyki Instytutu Pedagogicznego w Orle. W latach 1963–1966 służył w Armii Radzieckiej i w 1966 r. wstąpił do KPZR. W 1966 r. wrócił na uczelnię i w tym samym roku poślubił Nadieżdę. Studia ukończył w 1969 roku.

Od 1967 r. działał na różnych szczeblach organizacyjnych Komsomołu w obwodzie orłowskim, a w latach 1972–1974 był przewodniczącym obwodowej organizacji Komsomołu. W latach 1974–1983 działał w różnych komórkach obwodowej organizacji KPZR, między innymi w wydziale propagandy i agitacji. W latach 1978–1980 studiował na Akademii Nauk Społecznych przy KC KPZR na kierunku socjologia i na zakończenie doktoryzował się. W 1980 r. wrócił do Orła i został regionalnym szefem partii komunistycznej ds. ideologii. Funkcję tę sprawował do 1983 r. został instruktorem partyjnym w dziale agitacji i propagandy KC KPZR, a w latach 1989–1990 zastępcą szefa propagandy KC KPZR. Był przeciwnikiem reform Michaiła Gorbaczowa i pierwszego prezydenta Rosji Borysa Jelcyna. Po założeniu Komunistycznej Partii Rosji w 1990 (jako części składowej KPZR pod koniec jej istnienia) stał się jej czołowym ideologiem. Dążył do połączenia ideologii komunistycznej z rosyjskim nacjonalizmem^[1].

Po 1990 r. Giennadij Ziuganow stanął na czele Komunistycznej Partii Federacji Rosyjskiej. W 1996 i 2000 startował bez powodzenia w wyborach prezydenckich. W 1996 uzyskał 24 211 686 głosów (32,0%) w I turze oraz 30 113 306 głosów (40,3%) w II turze. W 2000 zdobył 21 928 468 głosów, co stanowiło 29,21%, jednak i tym razem nie zdobył prezydentury. Także w parlamencie jego komunistyczna partia zaczęła tracić wpływy. W kolejnych wyborach prezydenckich w 2004 nie wystartował. W wyborach prezydenckich 2008 uzyskał drugi z kolei wynik – 17,72% (13 243 550 głosów). W wyborach prezydenckich 2012 uzyskał drugi z kolei wynik – 17,18% (12 318 353 głosów)

(c) Kremlin.ru, CC BY 4.0

Giennadij Ziuganow odznaczony przez prezydenta Władimira Putina Orderem Aleksandra Newskiego, 2014

Decyzją z dnia 23 lutego 2022 r. Rada Unii Europejskiej nałożyła na Ziuganowa sankcje za wspieranie działań podważających integralność terytorialną, suwerenność i niezależność Ukrainy^[2].

Ordery i odznaczenia

• Order Aleksandra Newskiego (2014)^[3]
• Order „Znak Honoru”
• Medal jubileuszowy „Dwudziestolecia zwycięstwa w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941–1945”
• Medal „850-lecia Moskwy”
• Medal Uczestnika operacji wojskowej w Syrii (2016)^[4]
• Order Przyjaźni Narodów (Białoruś, 2016)

Przypisy

Linki zewnętrzne

• Giennadij Ziuganow – sylwetka na stronie www.viperson.ru (ros.)