Gieorgij Afanasjew

Gieorgij Afanasjew

Przed 1895
Data i miejsce urodzenia	28 lutego 1848 Ufa, gubernia ufijska, Imperium Rosyjskie
Data i miejsce śmierci	15 grudnia 1925 Belgrad, Królestwo SHS
minister spraw zagranicznych Państwa Ukraińskiego (Hetmanatu)
Okres	od 14 listopada 1918 do 14 grudnia 1918
Poprzednik	Dmytro Doroszenko
Następca	Wołodymyr Czechiwski (Ukraińska Republika Ludowa)

Gieorgij (Jurij) Afanasjew ros. Георгий (Юрий) Емельянович Афанасьєв (ur. 28 lutego 1848 w Ufie, zm. 15 grudnia 1925 w Belgradzie) – rosyjski historyk, dziennikarz, długoletni (1896–1918) dyrektor oddziału Banku Państwowego Imperium Rosyjskiego(ros.) w Kijowie, minister spraw zagranicznych Hetmanatu (listopad-grudzień 1918).

Urodził się w rodzinie wojskowej. W 1869 ukończył studia na Uniwersytecie Noworosyjskim w Odessie. Przedmiotem jego zainteresowań naukowych były: historia starożytnego Egiptu, historia Słowiańszczyzny i Imperium Rosyjskiego, historia średniowieczna i nowożytna Wielkiej Brytanii i Francji, literatura rosyjska i ekonomia polityczna.

Od 1879 privatdozent katedry historii powszechnej Uniwersytetu Noworosyjskiego, jednocześnie w latach 1879–1912 korespondent szeregu odeskich i kijowskich czasopism i gazet. W 1884 obronił i opublikował pracę magisterską poświęconą Turgotowi (Главные моменты министерской деятельности Тюрго), w 1892 dysertację doktorską Warunki handlu zbożowego we Francji w XVIII wieku. Niektóre jego prace były opublikowane we Francji i Anglii.

Za rekomendacją Siergieja Wittego, ówcześnie ministra finansów Imperium Rosyjskiego został w 1896 roku dyrektorem oddziału Banku Państwowego Imperium Rosyjskiego(ros.) (ros. Государственный Банк Российской империи) w Kijowie. Oddziałem kierował do 1918 roku. Jednym z jego osiągnięć była budowa nowej siedziby oddziału, otwartej w 1905 (obecnie siedziba Narodowego Banku Ukrainy). W okresie Hetmanatu kontroler państwowy w rządzie Fedora Łyzohuba (od 3 maja do 24 października 1918). Po deklaracji hetmana Pawła Skoropadskiego o federacyjnym związku państwowym z Rosją, powołany 14 listopada 1918 na stanowisko ministra spraw zagranicznych w rządzie Serhija Herbela, funkcję sprawował do upadku Hetmanatu w wyniku skierowanego przeciw niemu powstania i objęcia władzy przez Dyrektoriat (14 grudnia 1918).

Po upadku Hetmanatu wyjechał do Odessy, publikował w gazecie Одесский листок. Emigrował do Królestwa SHS, wykładał historię na Wydziale Filologicznym Uniwersytetu Belgradzkiego. Zmarł w Belgradzie. Część jego spuścizny znajduje się w dziale rękopisów Biblioteki Narodowej Ukrainy.

Niektóre prace

• Два момента конституционной истории Англии XIX века, Одесса 1882;
• Главные моменты министерской деятельности Тюрго, Одесса 1884;
• Внешняя политика Наполеона ІІІ, Одесса 1885;
• Судьбы Ирландии, Одесса 1887;
• Две публичные лекции о Марии Стюарт Одесса 1888;
• Капитал, спекуляция и банкиры, Одесса 1893;
• Наши конкуренты, Одесса 1893;
• Гугеноты при Людовике XIV, Одесса 1895;
• Наполеон І, Київ 1898;
• Мирабо, Одесса 1902;
• Наполеон и Александр. Причины войны 1812 года, Київ 1912. wersja elektroniczna

Bibliografia

• Афанасьєв Георгій (Юрій) Омелянович w: Енциклопедія історії України: Т. 1. Редкол.: В. А. Смолій (голова) та ін. НАН України. Інститут історії України. – Київ 2003, Wyd. «Наукова думка». ISBN 966-00-0632-2
• Афанасьєв Юрій w: Енциклопедія українознавства, Lwów 2000, ISBN 5-7707-4048-5, t.1 s. 77.