Gieorgij Błagonrawow
Gieorgij Iwanowicz Błagonrawow (ros. Гео́ргий Ива́нович Благонра́вов, ur. w kwietniu 1895 w Jegoriewsku, zm. 16 czerwca 1938 w Moskwie) - radziecki polityk.
Życiorys
Studiował na Uniwersytecie Moskiewskim, 1915-1917 służył w rosyjskiej armii, skończył szkołę wojskową i został chorążym, od marca 1917 członek SDPRR(b), 1917 przewodniczący komitetu wykonawczego rady powiatowej w Jegoriewsku. Od 5 listopada 1917 komisarz Piotrogrodzkiego Komitetu Wojskowo-Rewolucyjnego w twierdzy Pietropawłowskiej, w listopadzie-grudniu 1917 komendant Twierdzy Pietropawłowskiej, od grudnia 1917 do maja 1918 komisarz nadzwyczajny obrony Piotrogrodu. Od czerwca do września 1918 członek Komitetu Wojskowo-Rewolucyjnego Radzieckich Wojsk Przeciw Buntowi Korpusu Czechosłowackiego, równocześnie od 13 czerwca do 23 lipca 1918 członek Rady Wojskowo-Rewolucyjnej Frontu Wschodniego, od listopada 1918 w organach Czeki, od listopada 1918 do czerwca 1919 instruktor-rewizor Wydziału Transportowego i pełnomocnik Wydziału Transportowego na Kolei Moskiewsko-Kazańskiej Czeki przy Radzie Komisarzy Ludowych RFSRR. Od lipca 1919 do 1920 przewodniczący rejonowej transportowej Czeki w Piotrogrodzie, we wrześniu 1919 p.o. przewodniczącego piotrogrodzkiej gubernialnej Czeki, od 1921 do października 1931 szef Wydziału Transportowego Czeki/GPU/OGPU, 1922-1925 szef Zarządu Administracyjnego Ludowego Komisariatu Komunikacji Drogowej RFSRR/ZSRR. Od 28 kwietnia 1925 do 17 lutego 1926 szef Zarządu Ekonomicznego OGPU, 1926-1927 przewodniczący zarządu trustu Najwyższej Rady Gospodarki Narodowej, od kwietnia do października 1927 członek Najwyższej Rady Gospodarki Narodowej ZSRR, od 26 października 1929 do 7 października 1931 członek Kolegium OGPU ZSRR. Od 16 grudnia 1929 zastępca, od 7 października 1931 II zastępca, a od 21 września 1932 do 4 sierpnia 1935 I zastępca ludowego komisarza komunikacji drogowej ZSRR. Od 10 lutego 1934 do 25 czerwca 1937 zastępca członka KC WKP(b), od 3 sierpnia 1935 do 27 marca 1936 szef Centralnego Zarządu Dróg Szosowych i Transportu Samochodowego przy Radzie Komisarzy Ludowych ZSRR, od 27 marca 1936 do 25 maja 1937 szef Głównego Zarządu Budowy Dróg Szosowych NKWD ZSRR, od 5 lipca 1936 komisarz bezpieczeństwa państwowego I rangi. Odznaczony dwoma Orderami Czerwonego Sztandaru (14 grudnia 1927 i 22 października 1930) i Odznaką "Honorowy Funkcjonariusz Czeki/GPU (V)".
25 maja 1937 aresztowany, 2 grudnia 1937 skazany na śmierć przez Kolegium Wojskowe Sądu Najwyższego ZSRR, następnie rozstrzelany. 11 lipca 1956 pośmiertnie zrehabilitowany.