Gieorgij Bobrinski

Gieorgij Bobrinski

Георгий Бобринский

generał-adiutant
Data i miejsce urodzenia	11 lipca 1863 Petersburg
Data i miejsce śmierci	7 marca 1928 Paryż
Przebieg służby
Lata służby	przed 1879–1919
Siły zbrojne	Armia Imperium Rosyjskiego
Jednostki	Lejb-Gwardyjski Pułk Huzarów Jego Wysokości, I Armia Mandżurska, Front południowo-zachodni
Główne wojny i bitwy	wojna rosyjsko-japońska, I wojna światowa
Późniejsza praca	działacz emigracyjny

Gieorgij Aleksandrowicz Bobrinski, ros. Георгий Александрович Бобринский (ur. 29 czerwca^?/ 11 lipca 1863 w Petersburgu, zm. 7 marca 1928 w Paryżu) – rosyjski wojskowy, generał-gubernator Galicji i Bukowiny w latach 1914–1915.

Życiorys

Pochodził z hrabiowskiego rodu Bobrinskich. 26 listopada 1904 został generałem do zadań specjalnych przy naczelnym dowódcy sił lądowych i morskich zaangażowanych w wojnie rosyjsko-japońskiej. Od 11 kwietnia 1905 był do dyspozycji dowodzącego 1 Armią Mandżurską. Po zakończeniu działań wojennych pracował w Ministerstwie Wojny. W 1910 otrzymał stopień generała-lejtnanta^[1].

Po powstaniu galicyjsko-bukowińskiego generał-gubernatorstwa wskutek sukcesów armii rosyjskiej na froncie wschodnim I wojny światowej 4 października 1914 został mianowany jego zwierzchnikiem^[1]. W roku swojej nominacji w następujący sposób przedstawił planowany kierunek swojej polityki w wystąpieniu przed polską deputacją Lwowa:

Bobrinski był zdania, że Galicja Wschodnia powinna zostać anektowana przez Rosję, zaś zachodnia - wejść w skład państwa polskiego. Pojęcie Galicji wschodniej było jednak przez administrację rosyjską rozumiane szerzej niż przez władze Austro-Węgier^[2]. Planował również zniwelować polski charakter Lwowa poprzez połączenie miasta z sąsiadującymi gminami, w których dominowali chłopi ukraińscy^[3]. Umożliwił wznowienie działalności zdelegalizowanym przed wybuchem I wojny światowej organizacjom moskalofilskim^[4]. Był zwolennikiem siłowego nawracania grekokatolików (unię uważał za całkowicie pozbawioną przyszłości^[5]) na prawosławie^[6], jednak w zakresie polityki wyznaniowej oficjalnie wprowadził w Galicji zasady ograniczonej tolerancji religijnej. Nie dopuszczał do ponownego obejmowania parafii przez duchownych greckokatolickich, którzy porzucili je bądź zostali do tego zmuszeni przed ofensywą rosyjską, kapłanów prawosławnych kierował do parafii unickich, w których ponad 75% wiernych zadeklarowało chęć konwersji^[7]. Działalność kierowanej przez niego administracji wojskowej Galicji znajdowała się w opozycji do aktywności zwierzchnika prawosławnych struktur w Galicji, arcybiskupa Eulogiusza, zwolennika zdecydowanej kampanii na rzecz propagandy prawosławia^[8].

Na czele generał-gubernatorstwa pozostawał do wycofania się Rosjan z Galicji w 1915^[9], oficjalnie sprawował urząd do 1916^[1]. W październiku tego roku zastąpił go Fiodor Trepow (młodszy), Bobrinskiego uznano bowiem za zbyt niezdecydowanego i liberalnego w zarządzaniu okupowaną Galicją^[10].

Po likwidacji generał-gubernatorstwa galicyjskiego został oddany do dyspozycji dowódcy frontu południowo-zachodniego sił rosyjskich. W 1919 emigrował do Francji^[1].

Przypisy

Bibliografia

• Włodzimierz Osadczy: Święta Ruś. Rozwój i oddziaływanie idei prawosławia w Galicji. Lublin: Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej, 2007. ISBN 978-83-227-2672-3.