Gieorgij Nikiforow
| ||
![]() | ||
Data i miejsce urodzenia | 7 czerwca 1884 Saratów | |
Data i miejsce śmierci | 1939 Moskwa | |
Zawód, zajęcie | pisarz |
Gieorgij Konstantinowicz Nikiforow, ros. Георгий Константинович Никифоров (ur. 7 czerwca 1884 w Saratowie, zm. 1939) − rosyjski i radziecki pisarz[1]. W okresie czystek stalinowskich był represjonowany; pośmiertnie zrehabilitowany[2].
Twórczość
Początkowo pisał realistyczno-obyczajowe nowele o życiu robotników, mieszczaństwa i inteligencji, następnie powieści agitacyjne oraz o budowie socjalizmu. Stworzył także powieść historyczną Mistrz i utwory dla dzieci[3]. Członek grup literackich Kuznica i Oktiabr'[1].
Wybrane powieści:
- Szare dni (1925)
- Iwan Brynda (1925)[3]
- Pod latarnią (1927)[1]
- Kobieta (1929)[1]
- Miłość budowniczych jutra (1929)[3]
- Przeciwny wiatr (1930)[1]
- Jedność (1933)[1]
- Mistrz (1935−1937)[1]
Przypisy
- ↑ a b c d e f g Никифоров Георгий Константинович (ros.). W: Яндекс словари [on-line]. [dostęp 2013-09-10].
- ↑ НИКИ́ФОРОВ, Георгий Константинович (ros.). W: Краткая литературная энциклопедия [on-line]. [dostęp 2013-09-10].
- ↑ a b c Nikiforow Gieorgij Konstantinowicz (pol.). W: Onet.WIEM [on-line]. [dostęp 2013-09-10].
Media użyte na tej stronie
Георгий Константинович Никифоров. 1938 Фото из следственного дела