Gieorgij Siedow

Gieorgij Siedow
Георгий Седов
ilustracja
porucznik
Data i miejsce urodzenia

23 kwi.?/ 5 maja 1877
Kriwaja Kosa, Imperium Rosyjskie

Data i miejsce śmierci

20 lut.?/ 5 marca 1914
Wyspa Rudolfa

Przebieg służby
Siły zbrojne

 MW Imperium Rosyjskiego

Główne wojny i bitwy

Wojna rosyjsko-japońska

Późniejsza praca

hydrograf, badacz Arktyki

Odznaczenia
Order Świętej Anny III klasy (Imperium Rosyjskie) Cesarski i Królewski Order Świętego Stanisława III klasy (Imperium Rosyjskie)

Gieorgij Siedow (ur. 23 kwietnia?/ 5 maja 1877 w Kriwaja Kosa, zm. 20 lutego?/ 5 marca 1914 na Wyspie Rudolfa) – rosyjski badacz Arktyki.

Życiorys

Urodził się w 1877 roku w wiosce Kriwaja Kosa (w pobliżu Taganrogu na terenie Obwodu Wojska Dońskiego)[1] jako jedno z dziewięciorga dzieci rybaka[2]. Do czternastego roku życia był analfabetą[2]. W 1898 roku ukończył kursy nawigacji w Rostowie nad Donem, a w 1901 roku został absolwentem Morskiego Korpusu Kadeckiego w stopniu porucznika[1].

W latach 1902−1903 Siedow uczestniczył w wyprawie hydrograficznej na Ocean Arktyczny[1]. W czasie wojny rosyjsko-japońskiej (1905) dowodził kutrem torpedowym[2]. W roku 1909 poprowadził ekspedycję, która opisała ujście Kołymy, a rok później odkrył Zatokę Kriestowaja na Nowej Ziemi[1].

W 1910 roku ożenił się z Wierą Maj-Majewską[2].

W 1912 roku Siedow złożył propozycję ekspedycji na biegun północny, ale rząd rosyjski, pomimo początkowej pozytywnej reakcji i przeniesienia Siedowa do Marynarki Wojennej, odmówił finansowania[2] i Siedow był zmuszony szukać sponsorów[1]. W sierpniu 1912 roku Siedow na statku „Święty Męczennik Foka” opuścił Archangielsk, ale, z powodu lodu, musiał zimować na Nowej Ziemi. Ekspedycja dopiero w sierpniu następnego roku dotarła do Ziemi Franciszka Józefa, gdzie została ponownie zatrzymana przez lód. Postój miał miejsce w Zatoce Tichaja na Wyspie Hoockera[1].

2?/ 15 lutego 1914 chory na szkorbut Siedow wraz z Grigorijem Linnikiem i Aleksandrem Pustotnim wyruszyli na biegun północny w psich zaprzęgach. Siedow zmarł przed dotarciem do Wyspy Rudolfa; został na niej pochowany[2]. W drodze powrotnej załoga Siedowa uratowała na Ziemi Franciszka Józefa dwóch członków wyprawy Gieorgija Brusiłowa – Waleriana Albanowa i marynarza, A. Konrada[3][4][5].

Na cześć Siedowa nazwano dwie zatoki i wzgórze na Nowej Ziemi, lodowiec i przylądek na Ziemi Franciszka Józefa, wyspę na Morzu Barentsa i zatokę na Antarktydzie. Jego imieniem nazwano także poniemiecki żaglowiec „Siedow” i lodołamacze „Gieorgij Siedow” (1909) i „Gieorgij Siedow” (1967)[1][2].

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ a b c d e f g Седов Георгий Яковлевич. W: Большaя Советскaя Энциклопедия. bse.sci-lib.com. (ros.).
  2. ↑ a b c d e f g Георгий Седов. www.peoples.ru. [dostęp 2011-09-14]. (ros.).]
  3. ↑ William James Mills: Exploring Polar Frontiers – A Historical Encyclopedia, Bd. 1. ABC-CLIO, 2003, s. 106–108. ISBN 1-57607-422-6. (ang.).
  4. ↑ Walerian Albanow: Im Reich des weißen Todes. Berlin: Berliner Taschenbuch Verlag, 2002. ISBN 3-442-76020-8. (niem.).
  5. ↑ АЛЬБАНОВ Валериан Иванович (1881— 1919). my-sedovo.narod.ru. [dostęp 2011-09-24]. (ros.).

Media użyte na tej stronie

Naval Ensign of Russia.svg
Łatwo można dodać ramkę naokoło tej grafiki
Naval ensign of Russia.svg
Łatwo można dodać ramkę naokoło tej grafiki
Sedow georgy.jpg
Седов Георгий Яковлевич (1877-1914), полярный капитан. Поход Георгия Седова на «Св. мученике Фоке» к Северному полюсу в 1912 году – одна из самых волнующих и героических страниц в многовековой истории освоения Арктики
Источник: Личное собрание С. Бурасовского