Gilbert Hérail

(c) Odejea, CC BY-SA 3.0

Ten artykuł od 2014-01 wymaga zweryfikowania podanych informacji. Należy podać wiarygodne źródła, najlepiej w formie przypisów bibliograficznych. Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte. Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Gilbert Hérail (zm. 12 grudnia 1200), dwunasty wielki mistrz zakonu templariuszy w l. 1193 - 1200.

Był komandorem Jerozolimy i skarbnikiem zakonu za rządów mistrza Arnauda de Toroge. Mistrz Prowansji i Hiszpanii w l. 1184-1190. Mistrz wszystkich zachodnich prowincji zakonu tzw. mistrz Zachodu w l. 1190-1193. Jego działalność jako mistrza zachodnich prowincji, szczególnie w Hiszpanii, spotkała się z bardzo przychylną oceną mu współczesnych, co utorowało mu drogę do urzędu wielkiego mistrza.

Jako wielki mistrz Erail zabiegał o potwierdzenie wszystkich przywilejów zakonu i zdobycie następnych. Umożliwiały to doskonałe stosunki między wielkim mistrzem a papieżem Innocentym III. Chęć pomnażania dóbr ziemskich doprowadziła do konfliktu z joannitami w 1198 o własność lenna między Margat a Velanie w Ziemi Świętej, który to spór został zażegnany dopiero po papieskim upomnieniu obu zakonów.

Wielcy mistrzowie zakonu templariuszy Hugues de Payns (1118–1136) Robert de Craon (1136–1147) Évrard des Barrès (1147–1151) Bernard de Tramelay (1151–1153) André de Montbard (1153–1156) Bertrand de Blanquefort (1156–1169) Philippe de Milly (1169–1171) Eudes de Saint-Amand (1171–1179) Arnaud de Toroge (1181–1184) Gérard de Ridefort (1185–1189) Robert de Sablé (1191–1193) Gilbert Hérail (1193–1200) Philippe du Plaissis (1201–1208) Guillaume de Chartres (1209–1218) Pierre de Montaigu (1218–1230) Armand de Périgord (1232–1244) Richard de Bures (1245–1247) Guillaume de Sonnac (1247–1250) Reynald de Vichiers (1250–1256) Thomas Béraud (1256–1273) Guillaume de Beaujeu (1273–1291) Thibaud Gaudin (1291–1292) Jacques de Molay (1292–1314)