Giorgio Cornaro
| ||
Kardynał prezbiter | ||
Data i miejsce urodzenia | 1 sierpnia 1658 Wenecja | |
Data i miejsce śmierci | 10 sierpnia 1722 Padwa | |
Arcybiskup ad personam Padwy | ||
Okres sprawowania | 1697–1722 | |
Wyznanie | katolicyzm | |
Kościół | rzymskokatolicki | |
Diakonat | 7 kwietnia 1692 | |
Prezbiterat | 8 kwietnia 1692 | |
Sakra biskupia | 11 maja 1692 | |
Kreacja kardynalska | 22 lipca 1697 Innocenty XII | |
Kościół tytularny | Santi XII Apostoli |
| |||||||||||
Data konsekracji | 11 maja 1692 | ||||||||||
Konsekrator | Giambattista Rubini | ||||||||||
Współkonsekratorzy | Lorenzo Trotti Gregorio Giuseppe Gaetani de Aragonia | ||||||||||
|
Giorgio Cornaro (ur. 1 sierpnia 1658 w Wenecji, zm. 10 sierpnia 1722 w Padwie) – włoski kardynał.
Życiorys
Urodził się 1 sierpnia 1658 roku w Wenecji, jako syn Federica Cornaro i Cornelii Contarini (jego bratem Giovanni Cornaro)[1]. Studiował na Uniwersytecie Pawijskim, gdzie uzyskał doktorat utroque iure[1]. W wieku czterech lat został zapisany do zakonu Maltańskiego, a w przyszłości został protonotariuszem apostolskim i referendarzem Trybunału Obojga Sygnatur[1]. 7 kwietnia 1692 roku przyjął święcenia diakonatu, a następnego dnia – prezbiteratu[2]. 5 maja został tytularnym arcybiskupem Rodos, a sześć dni później przyjął sakrę[2]. Jednocześnie został asystentem Tronu Papieskiego i nuncjuszem w Portugalii[1]. 22 lipca 1697 roku został kreowany kardynałem prezbiterem i otrzymał kościół tytularny Santi XII Apostoli[2]. 26 sierpnia został wybrany arcybiskupem ad personam Padwy[2]. Zmarł tamże 10 sierpnia 1722 roku[1].
Przypisy
Media użyte na tej stronie
portrait gravé du cardinal Giorgio Corner