Giorgio Moroder

Ten artykuł od 2009-05 zawiera treści, przy których brakuje odnośników do źródeł. Należy dodać przypisy do treści niemających odnośników do wiarygodnych źródeł. (Dodanie listy źródeł bibliograficznych lub linków zewnętrznych nie jest wystarczające). Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu. Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Giorgio Moroder

Imię i nazwisko	Giovanni Giorgio Moroder
Pseudonim	Giorgio
Data i miejsce urodzenia	26 kwietnia 1940 Urtijëi, Włochy
Gatunki	muzyka elektroniczna • muzyka filmowa • disco • synth pop • italo disco • pop • rock
Zawód	piosenkarz • kompozytor • producent • DJ
Aktywność	od 1966
Wydawnictwo	London • Oasis • Casablanca • Hansa • RCA • Virgin
Powiązania	Donna Summer • Harold Faltermeyer • Freddie Mercury • Daft Punk • Philip Oakey • Debbie Harry
Instrument
elektroniczne instrumenty muzyczne
Strona internetowa

Giovanni Giorgio Moroder (ur. 26 kwietnia 1940 w Ortisei) – włoski muzyk, kompozytor, producent muzyczny, autor tekstów oraz DJ.

Twórczość

Moroder został trzykrotnie wyróżniony Oscarem – Nagrodą Akademii Filmowej: w 1979 za ścieżkę dźwiękową do filmu Midnight Express^[1], w 1984 roku za napisanie muzyki do piosenki „Flashdance…What a Feeling”^[2], wreszcie w 1987 za piosenkę „Take My Breath Away”^[3] z filmu „Top Gun”. Był założycielem nieistniejącego już dziś studia Musicland Studios, mającego swą siedzibę w Monachium. Często podejmował współpracę z autorem tekstów Pete’em Bellotte, z którym zrealizował albumy Son Of My Father (1972) i From Here to Eternity (1977). Płyty te odniosły wielki sukces w Wielkiej Brytanii. W pracy z syntezatorami inspirowała go muzyka elektroniczna, w tym new wave i techno.

W 1979 roku artysta wydał album E=MC². W latach 1977–1979 posługiwał się pseudonimem Munich Machine. W 1984 roku w wyniku współpracy z Philipem Oakeyem, frontmanem grupy The Human League, powstał album Philip Oakey & Giorgio Moroder. W 1986 roku Moroder po podjęciu współpracy z Haroldem Faltermeyerem i autorem tekstów Tomem Whitlockiem skomponował ścieżkę dźwiękową do filmu Top Gun. 20 września 2004 roku w ramach ceremonii Dance Music Hall of Fame w Nowym Jorku został uhonorowany za wybitne osiągnięcia w dziedzinie produkcji muzycznej. W 2005 roku otrzymał tytuł Commendatore od ówczesnego prezydenta Włoch, Carlo Azeglio Ciampi.

W 1984 roku Moroder skompilował ścieżkę do niemego filmu Metropolis (1926)^[4], będąc jednocześnie jego producentem. Soundtrack zawierał popowe utwory takich wykonawców jak Pat Benatar, Adam Ant, Billy Squier, Loverboy, Bonnie Tyler oraz Freddie Mercury. Napisy pojawiające się w oryginale między scenami zostały przeniesione bezpośrednio do nich. Kolejną innowację stanowiło zwiększenie szybkości klatek do 24/s, co skutkowało skróceniem trwania filmu do 80 minut. Produkcja ta, nazywana „wersją Morodera”, wywołała dyskusje między jej zwolennikami a przeciwnikami.

Moroder współpracował z takimi wykonawcami jak Andy Lau, Maria Conchita Alonso, Edoardo Bennato, Blondie, David Bowie, Irene Cara, Cheap Trick, Cher, Roger Daltrey, Elizabeth Daily, Nina Hagen, Amy Holland, Michael Holm, Elton John, Helen St. John, Janet Jackson, Mireille Mathieu, Freddie Mercury, Olivia Newton-John, Barbra Streisand, Donna Summer, Bonnie Tyler, Sabrina Salerno, Daft Punk, Markus Schulz, Britney Spears czy też Kylie Minogue^[5].

Filmografia (kompozytor)

Dyskografia

Albumy

• 1972: Son Of My Father
• 1976: Knights In White Satin
• 1977: From Here To Eternity
• 1979: E=MC²
• 1983: Solitary Men
• 1983: Człowiek z blizną
• 1985: Philip Oakey & Giorgio Moroder
• 1985: Innovisions
• 1992: Forever Dancing
• 2015: Deja Vu

EP / Single

Przypisy

Linki zewnętrzne

• Oficjalna strona internetowa
• Giorgio Moroder w bazie Discogs.com (ang.)
• Giorgio Moroder w bazie Filmweb