Giovanni Antinori

Giovanni Antinori (ur. 28 stycznia 1734 w Camerino, zm. 24 czerwca 1792 w Rzymie) − włoski architekt okresu neoklasycystycznego.

Życiorys

Studiował w Rzymie matematykę i architekturę. W 1755 roku wyjechał do Lizbony, gdzie pracował jako architekt przy pracach rekonstrukcyjnych po tragicznym trzęsieniu ziemi z listopada tego roku. Z powodu oskarżeń ze strony swoich przeciwników został aresztowany, zbiegł jednak do Włoch z pomocą Josefy Luisy Lopez de Cunha, którą wkrótce potem poślubił.

W latach 1772-8 pracował nad rekonstrukcją i powiększeniem kaplicy Monte Oliveto Maggiore w pobliżu Sieny. Pracował także na zlecenie rodziny Doria-Pamphilii-Landi, współpracując z Francesco Nicolettim, zostając głównym architektem rodzinnym w 1776 roku.

Na zlecenie papieża Piusa VI pracował przy wykopaliskach w kościele San Rocco, w pobliżu Mauzoleum Augusta. Pracował też na Piazza del Quirinale. Pod koniec życia odnawiał obeliski rzymskie, Solare, Sallustiano i Quirinale.

Bibliografia

• A. Ricci, Memorie storiche delle Arti e degli Artisti della Marca di Ancona, II, Macerata 1834.
• L. Mariani, Joannes Antinori, Camers, in ‘L’Appennino’ XVIII, 24, 20 giugno 1893.
• P. Savini, Antinori Giovanni, in: Storia della città di Camerino, pag. 240, Camerino 1895.
• L. Bianchi, Disegni di Ferdinando Fuga e di altri architetti del Settecento, ‘Catalogo della mostra’, Roma 1955, pp. 95-97.
• P. Barocchi, voce Antinori Giovanni in: Dizionario Biografico degli Italiani, III, Roma 1961.
• E. Kieven, voce Antinori Giovanni in: McMillan’s Encyclopedia of Architects, I, pp. 87-88.
• C. D’Onofrio, Gli obelischi di Roma, Roma 1965, pp. 256-91.
• A.M. Corbo, L’attività romana e il testamento di Giovanni Antinori architetto di Pio VI, in ‘L’arte’ 17, 1972, pp. 133-146.
• P. Marconi - A. Cipriani - E. Valeriani, I disegni di architettura dell’Archivio storico dell’Accademia di San Luca, vol 1, Roma 1974, diss. 515-518.
• G. Caradante, Il palazzo Doria Pamphili, Milano 1975.
• M. Spesso, La cultura architettonica a Roma nel secolo XVIII: Gerolamo Theodoli (1677-1766), Roma, 1991.
• Egitto a Roma. Obelischi, ‘Catalogo della mostra, Roma 4 maggio - 4 giugno 2004’, Roma 2004.
• G. De Rosa, Appunti di toponomastica cittadina - Via Antinori, in ‘L’Appennino Camerte’, 26 febbraio 2005.
• Monte Oliveto Maggiore, l’abbazia nata da un sogno, supplemento al periodico ‘L’Ulivo’, marzo 2005, Siena 2005.
• V.Giontella, L’opera di G. Antinori. (Biografia di un architetto operante a Roma e Lisbona nel XVIII sec.) in <<Estudos italianos em Portugal>>, Anno n°1, Nova Série Lisbona, 2006 pp.203-212.
• S. Carbonara Pompei, biografia di Giovanni Antinori in Architetti e Ingegneri a confronto, in I. L'immagine di Roma tra Clemente XIII e Pio VII, a cura di E. Debenedetti, «Studi sul Settecento romano», 22 (2006), pp. 105-111.
• L.M. Cristini, Il «Progetto Antinori»: la riscoperta di un artefice dello spazio urbano tardobarocco tra Roma e Lisbona in: “Recondita armonia. Il Paesaggio tra progetto e governo del territorio”, atti del III Convegno internazionale Beni Culturali - Urbino, 5-6-7 ottobre 2006, Urbino 2007.