Giovanni Goria

Giovanni Goria

Data i miejsce urodzenia	30 lipca 1943 Asti
Data i miejsce śmierci	21 maja 1994 Asti
Premier Włoch
Okres	od 28 lipca 1987 do 13 kwietnia 1988
Przynależność polityczna	Chrześcijańska Demokracja
Poprzednik	Amintore Fanfani
Następca	Ciriaco De Mita

Giovanni Giuseppe Goria (ur. 30 lipca 1943 w Asti, zm. 21 maja 1994 tamże) – włoski polityk, minister i parlamentarzysta, premier Włoch w latach 1987–1988.

Życiorys

W 1960 wstąpił do partii Chrześcijańska Demokracja. Ukończył studia ekonomiczne. Był członkiem władz prowincji Asti, prezesem izby handlowej i regionalnym sekretarzem Chrześcijańskiej Demokracji^[1]. W 1976 po raz pierwszy został wybrany do Izby Deputowanych. Uzyskiwał reelekcję w kolejnych wyborach. Zasiadał w niższej izbie włoskiego parlamentu do 1992 w okresie VII, VIII, IX, X i XI kadencji^[2][3].

Był doradcą premiera ds. ekonomicznych, następnie od 1981 do 1982 podsekretarzem w resorcie skarbu w gabinecie Giovanniego Spadoliniego^[1][3]. Od grudnia 1982 do lipca 1987 pełnił funkcję ministra skarbu w czterech kolejnych rządach^[4]. W ostatnim z nich od kwietnia do lipca 1987 jednocześnie pełnił obowiązki ministra budżetu^[5]. 28 lipca 1987 stanął na czele włoskiego gabinetu tworzonego przez koalicję Pentapartito (chadeków, socjalistów, socjaldemokratów, liberałów i republikanów). Urząd ten sprawował do 13 kwietnia 1988. W swoim rządzie był jednocześnie ministrem bez teki do spraw sytuacji nadzwyczajnych w Mezzogiorno^[6].

W 1989 został wybrany na deputowanego do Parlamentu Europejskiego III kadencji. Był członkiem grupy Europejskiej Partii Ludowej i przewodniczącym Komisji ds. Kwestii Politycznych^[7]. W kwietniu 1991 objął stanowisko ministra rolnictwa i leśnictwa w rządzie Giulia Andreottiego. W czerwcu 1992 przeszedł na urząd ministra finansów w nowym gabinecie, na czele którego stanął Giuliano Amato. Zakończył urzędowanie w lutym 1993^[3]. Ustąpił po oskarżeniach korupcyjnych, w prowadzonym postępowaniu przedstawiono mu zarzuty łapówkarstwa. Został w pierwszej instancji częściowo uniewinniony od popełnienia zarzucanych mu czynów. W 1994 zmarł na raka płuc przed prawomocnym zakończeniem swojego procesu karnego^[1][8].

Przypisy