Giovanni Patrizi
| ||
Kardynał prezbiter | ||
![]() | ||
Kraj działania | Państwo Kościelne | |
Data i miejsce urodzenia | 24 grudnia 1658 Rzym | |
Data i miejsce śmierci | 31 lipca 1727 Ferrara | |
Nuncjusz apostolski w Neapolu | ||
Okres sprawowania | 1702–1708 | |
Wyznanie | katolicyzm | |
Kościół | rzymskokatolicki | |
Diakonat | 29 stycznia 1702 | |
Prezbiterat | 2 lutego 1702 | |
Sakra biskupia | 18 lutego 1702 | |
Kreacja kardynalska | 16 grudnia 1715 Klemens XI | |
Kościół tytularny | Santi Quattro Coronati |
| |||||||
Data konsekracji | 18 lutego 1702 | ||||||
Konsekrator | Fabrizio Spada | ||||||
|
Giovanni Patrizi 24 grudnia 1658 w Rzymie, zm. 31 lipca 1727 w Ferrarze) – włoski kardynał.
Życiorys
Urodził się 24 grudnia 1658 roku w Rzymie, jako syn Patrizia Patriziego i Virginii Corsini[1]. Studiował na Uniwersytecie Sieneńskim, gdzie uzyskał doktoraty z filozofii i teologii[1]. Następnie został referendarzem Trybunału Obojga Sygnatur i klerykiem Kamery Apostolskiej[1]. 29 stycznia 1702 roku przyjął święcenia diakonatu, a 2 lutego – prezbiteratu[2]. Cztery dni później został tytularnym arcybiskupem Silifke, a 18 lutego przyjął sakrę[2]. Jednocześnie został mianowany nuncjuszem w Neapolu[2]. W tym samym roku został również asystentem Tronu Papieskiego i administratorem diecezji Neapolu[1]. 16 grudnia 1715 roku został kreowany kardynałem prezbiterem i otrzymał kościół tytularny Santi Quattro Coronati[2]. W latach 1718–1721 był legatem w Ferrarze[1]. Zmarł tamże 31 lipca 1727 roku[1].