Gisulf II

Gisulf II (zm. ok. 611) – książę Friuli w latach 591/594–ok. 611, syn Gisulfa I.

Gisulf i Gaidoald z Trydentu spierali się z królem Agilulfem, dopóki nie zawarli pokoju w 603^[1]. Gisulf sprzymierzył się z Awarami, by toczyć wojnę z Istrią.

Po śmierci patriarchy Akwilei Serwera w okresie schizmy Trzech Rozdziałów w 607 wyznaczył na jego miejsce opata Jana oraz Kandidiana na biskupa Grado^[2].

Najważniejsze wydarzenie jego rządów miało miejsce około 611. Awarowie najechali wtedy Italię i terytorium Gisulfa było pierwszym rejonem, przez który przeszli. Gisulf zebrał wielką armię i wyszedł im na spotkanie. Jednakże Awarowie dysponowali większymi siłami i wkrótce przytłoczyli Longobardów. Gisulf zginął w bitwie, a jego księstwo zostało opanowane^[3].

Gisulf pozostawił czterech synów i cztery córki przy żonie Romildzie (lub Ramhildzie). Jego dwaj najstarsi synowie Tasso i Kakko zostali jego następcami^[4][3]. Młodsi synowie Gisulfa, Radoald i Grimoald, uciekli do Arechisa I, krewnego Gisulfa^[5]. Obaj w końcu zostali po sobie książętami Benewentu, a Grimoald nawet został królem. Gisulf pozostawił córkę Gailę, która poślubiła Garibalda II księcia Bawarii, oraz Appę. Imiona dwóch pozostałych córek nie zachowały się^[4].

Przypisy

Bibliografia

Źródła

• Paweł Diakon: Historia rzymska. Historia Longobardów. Tłumaczenie i komentarz Ignacy Lewandowski. Warszawa: Instytut Wydawniczy "Pax", 1995. ISBN 83-21114520.

Opracowania

• Jerzy Strzelczyk: Longobardowie. Ostatni z wielkiej wędrówki ludów. V–VIII wiek. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN SA, 2014. ISBN 978-83-01-17837-6.