Giulio Spinola
| ||
| Kardynał prezbiter | ||
 | ||
| Kraj działania | Państwo Kościelne | |
|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 13 maja 1612 Genua | |
| Data i miejsce śmierci | 11 marca 1691 Rzym | |
| Biskup Lukki | ||
| Okres sprawowania | 1677–1690 | |
| Wyznanie | katolicyzm | |
| Kościół | rzymskokatolicki | |
| Sakra biskupia | 10 lutego 1658 | |
| Kreacja kardynalska | 15 lutego 1666 Aleksander VII | |
| Kościół tytularny | Ss. Silvestri et Martini in Montibus S. Chrysogoni S. Mariae trans Tiberim S. Praxedis | |
| |||||||||||||||||
| Data konsekracji | 10 lutego 1658 | ||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Konsekrator | Girolamo Boncompagni | ||||||||||||||||
| Współkonsekratorzy | Tommaso Carafa Bartolomeo Cresconi | ||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
Giulio Spinola (ur. 13 maja 1612 w Genui, zm. 11 marca 1691 w Rzymie) – włoski kardynał.
Życiorys
Urodził się 13 maja 1612 roku w Genui, jako syn Giovambatisty Spinoli i Isabelli Spinoli[1]. Po studiach uzyskał doktorat z prawa i teologii[1]. Po studiach był gubernatorem kilku miast, m.in. Umbrii, a także referendarzem Najwyższego Trybunału Sygnatury Apostolskiej[1]. 14 stycznia 1658 roku został wybrany tytularnym arcybiskupem Laodycei, a 10 lutego przyjął sakrę[2]. W tym samym roku został nuncjuszem w Królestwie Neapolu, jednak po siedmiu latach zrezygnował i został nuncjuszem przy cesarzu rzymskim[2]. 15 lutego 1666 roku został kreowany kardynałem in pectore[2]. Jego nominacja na kardynała prezbitera została ogłoszona na konsystorzu 7 marca 1667 roku i nadano mu kościół tytularny Ss. Silvestri et Martini in Montibus[2]. W czerwcu 1670 roku został arcybiskupem ad personam Nepi i Sutri, jednak po siedmiu latach został przeniesiony do diecezji Lukka[2]. W 1690 roku zrezygnował z biskupstwa, ze względu na zły stan zdrowia i wrócił do Rzymu[1]. Zmarł tamże 11 marca 1691 roku[1].