Giuseppe Antonio Ferretto
| Kardynał biskup | |||
| |||
| Kraj działania | Włochy | ||
|---|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 9 marca 1899 Rzym | ||
| Data i miejsce śmierci | 17 marca 1973 Rzym | ||
| Penitencjariusz większy | |||
| Okres sprawowania | 1967–1973 | ||
| Wyznanie | katolicyzm | ||
| Kościół | rzymskokatolicki | ||
| Prezbiterat | 24 lutego 1923 | ||
| Nominacja biskupia | 14 grudnia 1958 | ||
| Sakra biskupia | 27 grudnia 1958 | ||
| Kreacja kardynalska | 16 stycznia 1961 Jan XXIII | ||
| Kościół tytularny | Santa Croce in Gerusalemme | ||
| Data konsekracji | 27 grudnia 1958 | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Konsekrator | Jan XXIII | ||||||
| Współkonsekratorzy | Girolamo Bartolomeo Bortignon Gioacchino Muccin | ||||||
| |||||||
| |||||||
Giuseppe Antonio Ferretto (ur. 9 marca 1899 w Rzymie, zm. 17 marca 1973 tamże) – włoski kardynał, wysoki urzędnik Kurii Rzymskiej.
Ukończył niższe i wyższe seminarium w Rzymie. Kształcił się następnie na wyższych uczelniach Wiecznego Miasta gdzie uzyskał doktoraty z teologii i utroque iure. Święcenia kapłańskie otrzymał 24 lutego 1923. Przez ponad trzydzieści lat był wykładowcą w Ateneum De Propaganda Fide i Pontyfikalnym Ateneum Laterańskim. W latach 1929-1939 oficjał w Wikariacie Rzymu. W latach późniejszych pracował w Sygnaturze Apostolskiej i Kongregacji Konsystorialnej gdzie był kolejno referendariuszem i asesorem. Od 1953 kanonik bazyliki watykańskiej.
14 grudnia 1958 mianowany tytularnym arcybiskupem Sardica. Konsekrowany w bazylice watykańskiej przez papieża Jana XXIII. Na tej samej ceremonii sakrę przyjęli również inni przyszli kardynałowie: Domenico Tardini, Carlo Grano, Angelo Dell’Acqua, Albino Luciani i Mario Casariego y Acevedo. W latach 1959-1961 był sekretarzem Kolegium Kardynalskiego. W styczniu 1961 sam został włączony do ich grona jako kardynał prezbiter tytułu Santa Croce in Gerusalemme. Dwa miesiące później podniesiony do rangi kardynała-biskupa. Brał udział w Soborze watykańskim II i konklawe 1963 roku. 7 kwietnia 1967 mianowany Penitencjarzem Większym. Ponadto w latach 1968-1973 był kamerlingiem. Ze swych funkcji zrezygnował na dwa tygodnie przed śmiercią. Pochowany w jednym z rzymskich kościołów.