Giuseppe Bottai

Giuseppe Bottai
Ilustracja
Giuseppe Bottai jako Minister Edukacji w 1937
Data i miejsce urodzenia

3 września 1895
Rzym

Data i miejsce śmierci

9 stycznia 1959
Rzym

Zawód, zajęcie

polityk

Narodowość

Włoch

Stanowisko

Minister Edukacji

Partia

Związki Kombatanckie; Narodowa Partia Faszystowska

Rodzice

Luigi Battai i Elena Cortesi

Giuseppe Bottai (ur. 3 września 1895, zm. 9 stycznia 1959) – włoski polityk, ekonomista, dziennikarz i prawnik.

W 1921 wstąpił do Narodowej Partii Faszystowskiej. Od 1929 do 1932 sprawował urząd ministra korporacji. Organizator faszystowskiego systemu korporacyjnego, pełnił następnie funkcję ministra oświaty (1936-1943). 24 lipca 1943 na posiedzeniu Wielkiej Rady Faszystowskiej opowiedział się przeciwko Benito Mussoliniemu. Od 1944 do 1948 ukrywał się, odbywając służbę wojskową w Legii Cudzoziemskiej. Do Włoch wrócił po amnestii w 1948[1].

Przypisy

  1. ↑ S. Żerko, Biograficzny leksykon II wojny światowej, Poznań 2013, s. 58.

Bibliografia

Rząd Benito Mussoliniego (1922–1943)
W dniu powstania
Późniejsi członkowie rządu
  • Dino Grandi (PNF)
  • Galeazzo Ciano (PNF)
  • Gino Sarrocchi (PNF)
  • Giovanni Giurati (PNF)
  • Michele Bianchi (PNF)
  • Araldo di Crollalanza (PNF)
  • Luigi Razza (PNF)
  • Giuseppe Cobolli Gigli (PNF)
  • Adelchi Serena (PNF)
  • Giuseppe Gorla (PNF)
  • Zenone Benini (PNF)
  • Alfredo Rocco (PNF)
  • Antonino Di Giorgio (PNF)
  • Pietro Gazzera (PNF)
  • Giuseppe Sirianni (PNF)
  • Alessandro Casati (PNF)
  • Pietro Fedele (PNF)
  • Giuseppe Belluzzo (PNF)
  • Pietro Lanza di Scalea (PNF)
  • Emilio De Bono (PNF)
  • Alessandro Lessona (PNF)
  • Giuseppe Volpi (PNF)
  • Antonio Mosconi (PNF)
  • Guido Jung (PNF)
  • Paolo Thaon di Revel (PNF)
  • Costanzo Ciano (PNF)
  • Orso Mario Corbino (PLI)
  • Cesare Nava (PNF)
  • Alessandro Martelli (PNF)
  • Costanzo Ciano (PNF)
  • Umberto Puppini (PNF)
  • Antonio Stefano Benni (PNF)
  • Giovanni Host-Venturi (PNF)
  • Vittorio Cini (PNF)
  • Giuseppe Peverelli (PNF)
  • Italo Balbo (PNF)
  • Giuseppe Bottai (PNF)
  • Ferruccio Lantini (PNF)
  • Renato Ricci (PNF)
  • Carlo Tiengo (PNF)
  • Tullio Cianetti (PNF)
  • Giacomo Acerbo (PNF)
  • Edmondo Rossoni (PNF)
  • Giuseppe Tassinari (PNF)
  • Carlo Pareschi (PNF)
  • Balbino Giuliano (PNF)
  • Francesco Ercole (PNF)
  • Cesare Maria De Vecchi (PNF)
  • Carlo Alberto Biggini (PNF)
  • Pietro De Francisci (PNF)
  • Arrigo Solmi (PNF)
  • Dino Grandi (PNF)
  • Alfredo De Marsico (PNF)
  • Dino Alfieri (PNF)
  • Alessandro Lessona (PNF)
  • Attilio Teruzzi (PNF)
  • Alessandro Pavolini (PNF)
  • Gaetano Polverelli (PNF)
  • Achille Starace (PNF)
  • Ettore Muti (PNF)
  • Aldo Vidussoni (PNF)
  • Carlo Scorza (PNF)
  • Felice Guarnieri (PNF)
  • Raffaello Riccardi (PNF)
  • Oreste Bonomi (PNF)
  • Carlo Favagrossa (PNF)
  • Costanzo Ciano (PNF)
  • Giovanni Giurati (PNF)

Benito Mussolini (primo piano).jpg

  • (a) Jako premier w latach 1922-1929, 1922-1924, 1925-1929, 1926-1943, 1932-1936, 1933-1943 i 1943
    pełnił jednocześnie urzędy ministra spraw zagranicznych, ministra wojny oraz ministra spraw wewnętrznych

Media użyte na tej stronie