Giuseppe Firrao (1736–1830)

Giuseppe Firrao

Kardynał prezbiter
Data i miejsce urodzenia	20 lipca 1736 Fagnano Olona
Data i miejsce śmierci	24 stycznia 1830 Neapol
Nuncjusz apostolski w Wenecji
Okres sprawowania	1782–1795
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Diakonat	10 marca 1782
Prezbiterat	16 marca 1782
Sakra biskupia	31 marca 1782
Kreacja kardynalska	23 lutego 1801 Pius VII
Kościół tytularny	S. Eusebio

Giuseppe Firrao (ur. 20 lipca 1736 w Fagnano Olona, zm. 24 stycznia 1830 w Neapolu) – włoski kardynał.

Życiorys

Urodził się w 20 lipca 1736 roku w Fagnano Olona, jako syn Piera Marii Firrao i Livii Grillo di Agapito (jego bratem był Tommaso Ferrao, wicekról Sycylii)^[1]. Studiował na La Sapienzy, gdzie uzyskał doktorat utroque iure^[1]. Następnie został referendarzem Najwyższego Trybunału Sygnatury Apostolskiej i relatorem Fabryki Świętego Piotra^[1]. W 1761 roku został wicelegatem w Romandioli, a w 1781 – dziekanem Świętej Konsulty^[1]. 25 lutego 1782 roku został wybrany tytularnym arcybiskupem Petry, a 10 marca przyjął święcenia diakonatu^[2]. Sześć dni później został wyświęcony na prezbitera, a 31 marca przyjął sakrę^[2]. 11 kwietnia został mianowany nuncjuszem apostolskim w Wenecji i pełnił tę rolę do 1795 roku, kiedy to został sekretarzem Kongregacji ds. Biskupów i Zakonników^[1]. 23 lutego 1801 roku został kreowany kardynałem prezbiterem i otrzymał kościół tytularny Sant’Eusebio^[2]. Zmarł 24 stycznia 1830 roku w Neapolu^[1].

Przypisy