Giuseppe Maria Doria Pamphili

Giuseppe Maria Doria Pamphili
Kardynał biskup
Ilustracja
Kraj działaniaPaństwo Kościelne
Data i miejsce urodzenia11 listopada 1751
Genua
Data i miejsce śmierci10 lutego 1816
Rzym
Sekretarz stanu Stolicy Apostolskiej
Okres sprawowania1797-1799, 1808
Prokamerling Kościoła Rzymskiego
Okres sprawowania1801-1814
Wyznaniekatolicyzm
Kościółrzymskokatolicki
Prezbiterat18 lipca 1773
Sakra biskupia22 sierpnia 1773
Kreacja kardynalska14 lutego 1785
Pius VI
Sukcesja apostolska
Data konsekracji22 sierpnia 1773
KonsekratorBuenaventura de Córdoba Espínola de la Cerda
WspółkonsekratorzyManuel Ferrer y Figueredo
Joaquín de Eleta

Giuseppe Doria Pamfili (ur. 11 listopada 1751 w Genui, zm. 10 lutego 1816 w Rzymie) – włoski kardynał, w latach 1797-1799 i 1808 sekretarz stanu Stolicy Apostolskiej, od 1814 do śmierci biskup Porto-Santa Rufina.

Życiorys

Był synem Giovanniego Andrei IV Doria Pamphilj Landi i Eleonory Carafa della Stadera. Jego bratem był kardynał Antonio Maria Doria Pamphili; był także spokrewniony z Innocentym X. Studiował na Sapienzy, gdzie w 1771 uzyskał doktorat utroque iure. Następnie został protonotariuszem apostolskim i referendarzem Najwyższego Trybunału Sygnatury Apostolskiej. 11 lipca 1773 przyjął święcenia diakonatu, a tydzień później – prezbiteratu. Wcześniej 27 lutego tr. został wybrany tytularnym arcybiskupem Seleucji Izauryjskiej i został nim aż do 1785. 14 lutego 1785 został kreowany kardynałem prezbiterem i otrzymał diakonię San Pietro in Vincoli. 16 marca 1797 został mianowany sekretarzem stanu Stolicy Apostolskiej i pełnił ten urząd do 29 sierpnia 1799. W tym czasie, okupujący Francuzi aresztowali i uwięzili Pamphili (8 marca 1798). Ostatecznie został on uwolniony, ale wydalony z terenu Republiki Rzymskiej. Od listopada 1801 pełnił rolę prokamerlinga, do maja 1814. Pełnił także funkcje w Kurii Rzymskiej oraz był protektorem zakonu serwitów i franciszkanów. W 1802 został podniesiony do rangi kardynała biskupa i mianowany biskupem diecezji suburbikarnej Frascati. Podczas okupacji francuskiej, w 1808 roku został ponownie wygnany z miasta. Z rozkazów Napoleona, Pamphili udał się do Paryża, a trzy lata później został przez cesarza mianowany subdziekanem Kolegium Kardynałów. W sierpniu 1814 został mianowany biskupem Porto-Santa Rufiny i sprawował tę funkcję do śmierci.

Twórca prawa ochrony zabytków – lex Doria Pamfili z 1 października 1802 r. Kontynuacją tego prawa był lex Pacca z 7 kwietnia 1820 r. opracowany przez kardynała Bartolomeo Pacca.

Bibliografia

  • Dariusz Matelski, Znaczenie prawodawstwa Państwa Kościelnego dla ochrony zabytków w XIX i XX wieku, [w:] Prawna ochrona zabytków. Red. Teresa Gardocka i Jacek Sobczak, Wyd. Adam Marszałek w Toruniu i Szkoła Wyższa Psychologii Społecznej w Warszawie, Toruń 2010, s. 304-338.
  • Doria Pamphili Giuseppe Maria (ang.). The Cardinals of the Holy Roman Church. [dostęp 2013-07-26].

Media użyte na tej stronie

Emblem of the Papacy SE.svg
Emblem of the Papacy: Triple Tiara and Keys