Giuseppe Martucci

Giuseppe Martucci

Data i miejsce urodzenia	6 stycznia 1856 Kapua
Pochodzenie	włoskie
Data i miejsce śmierci	1 czerwca 1909 Neapol
Instrumenty	fortepian
Gatunki	muzyka poważna
Zawód	kompozytor, pianista, dyrygent

Giuseppe Martucci (ur. 6 stycznia 1856 w Kapui, zm. 1 czerwca 1909 w Neapolu^[1][2]) – włoski kompozytor, pianista i dyrygent.

Życiorys

W dzieciństwie uczył się muzyki u swojego ojca, który był trębaczem, pobierał też lekcje gry na fortepianie^[2]. W 1867 roku wstąpił do konserwatorium w Neapolu, gdzie jego nauczycielami byli Beniamino Cesi (fortepian) i Paolo Serrao (kompozycja)^[1]. W 1871 roku przerwał studia i rozpoczął karierę solową jako pianista^[1]. Występował w duecie z Alfredo Piattim^[2]. W latach 1880–1886 prowadził klasę fortepianu w neapolitańskim konserwatorium^[2]. Jako dyrygent debiutował w 1881 roku w Neapolu^[2]. Od 1886 do 1902 roku był dyrektorem Liceo Musicale w Bolonii^[2]. Był też kapelmistrzem w bolońskiej bazylice San Petronio^[1]. W latach 1902–1909 był dyrektorem konserwatorium w Neapolu^[1][2].

Był podziwiany przez Arturo Toscaniniego, który po śmierci Martucciego poprowadził 2 lipca 1909 roku koncert ku jego pamięci^[2]. Jego synem był pianista i wykładowca Paolo Martucci (1881–1980)^[2].

Twórczość

Należał do rzeczników odrodzenia włoskiej muzyki instrumentalnej po okresie dominacji opery^[1][2]. W jego twórczości widoczne są wpływy romantyków niemieckich (Robert Schumann, Johannes Brahms)^[1][2]. Nawiązywał też do włoskiej muzyki narodowej (barkarola, serenada, bel canto)^[1]. Jako dyrygent poprowadził pierwsze włoskie wykonanie Tristana i Izoldy Richarda Wagnera (wyst. Bolonia 1888)^[1][2].

Ważniejsze kompozycje

(na podstawie materiałów źródłowych^[1][2])

Przypisy