Giuseppe Ottavio Pitoni

Giuseppe Ottavio Pitoni
Data i miejsce urodzenia	18 marca 1657 Rieti
Pochodzenie	włoskie
Data i miejsce śmierci	1 lutego 1743 Rzym
Gatunki	muzyka poważna, muzyka barokowa
Zawód	kompozytor

Giuseppe Ottavio Pitoni (ur. 18 marca 1657 w Rieti, zm. 1 lutego 1743 w Rzymie^[1][2]) – włoski kompozytor.

Życiorys

Mając 5 lat został uczniem Pompeo Nataliego^[2]. W wieku 8 lat śpiewał jako chórzysta w kościele San Giovanni de’ Fiorentini, następnie w kościele SS. Apostoli, uczył się też kontrapunktu u Francesco Foggii^[2]. Był kapelmistrzem w Monterotondo (1673–1674), katedrze w Asyżu (1674–1676) oraz w katedrze w Rieti (1676–1677)^[2]. Od 1677 roku do końca życia był kapelmistrzem w bazylice św. Marka w Rzymie^[1][2]. Był też kapelmistrzem w rzymskich kościołach św. Apolinarego (od 1686), św. Wawrzyńca „in Damaso” (1694–1721), bazylice św. Jana na Lateranie (1709–1718) oraz w Capella Giulia w bazylice św. Piotra na Watykanie (od 1719)^[1][2]. Prowadził koncerty organizowane pod protektoratem kardynała Pietro Ottoboniego^[1]. Do jego uczniów należeli Francesco Durante, Francesco Feo i Leonardo Leo^[2].

Twórczość

Należał do czołowych przedstawicieli włoskiej szkoły polifonicznej, kontynuując tradycje Palestriny^[1]. Jego obszerna twórczość obejmuje ponad 3 tysiące utworów^[1], w tym m.in. 270 mszy i części mszalnych, ponad 200 introitów, ponad 230 graduałów, około 800 psalmów, około 650 antyfon, około 250 hymnów i 235 motetów, około 220 kantyków^[2]. Jego utwory, zaopatrzone w basso continuo, cechują się monumentalną polichóralnością^[1]. Większość przeznaczona została na dwa korespondujące 4-głosowe chóry^[1]. Charakterystyczne dla twórczości Pitoniego są kontrapunkty, których materiał melodyczny podejmowany jest kolejno przez głosy, a następnie przez korespondujące chóry^[1].

Przypisy