Giuseppe Zamboni

Giuseppe Zamboni

Data i miejsce urodzenia	1 czerwca 1776 Arbizzano
Data i miejsce śmierci	25 lipca 1846 Wenecja
Miejsce pochówku	?↗
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Prezbiterat	1800

Giuseppe Zamboni (ur. 1 czerwca 1776, zm. 25 lipca 1846 w Wenecji) – ksiądz katolicki oraz fizyk, który wynalazł stos Zamboniego, wczesną wersję ogniwa zbliżoną do ogniwa Volty.

Życiorys

Urodził się 1 czerwca 1776 r. we wsi Arbizzano koło Werony. Jako uczeń seminarium w Weronie studiował filozofię i teologię i osiągał wówczas na tyle dobre wyniki, że został wyświęcony na księdza rok szybciej niż przewiduje prawo kanoniczne. Po ukończeniu studiów w 1800 r. został opatem i nauczycielem filozofii w szkole miejskiej w St. Sebastiano. Interesował się fizyką, w szczególności elektrycznością, w związku z czym po napoleońskim podboju został nauczycielem fizyki w nowo założonej szkole. Studiując ogniwo Volty, podjął się skonstruowania ulepszonej jego wersji, by uniknąć korozji w ogniwie^[1].

Zmarł 25 lipca 1846 r. w Wenecji. W Weronie upamiętnia go tablica na domu, w którym żył do ostatnich lat^[1].

Wynalazki

Wahadło Zamboniego

Zamboni jest znany studentom fizyki ze stworzenia ulepszonej wersji suchego ogniwa (bateria elektryczna, która nie używa elektrolitu), w 1812 roku. Zbudowane jest ono z dużej liczby papierowych dysków powleczonych folią cynkową z jednej strony oraz tlenkiem magnezu z drugiej. Wilgotność papieru tworzy przewodnik elektryczny.

Poprzez złożenie dużej liczby takich dysków razem ze sobą w szklanej tubie, powstała siła elektromotoryczna jest w stanie unieść listek elektroskopu. Dzięki zakończeniu tuby gałkami i zawieszeniu mosiężnej kuli między nimi, Zamboni opracował przyrząd, który nazwał zegarem elektrostatycznym. Urządzenie to zostało tak nazwane, gdyż kula oscylująca pomiędzy gałkami wygląda jak wahadło.

W eksperymencie z oksfordzkim dzwonem elektrycznym w Laboratorium Clarendon na Uniwersytecie Oxfordzkim, udało się zasilić ten dzwon przez stos Zamboniego. Pracował on do momentu gdy cynk całkowicie się utlenił oraz skończył się magnez.

Prace naukowe

Do najważniejszych prac Zamboniego można zaliczyć: "Della pila elettrica a secco" (Wenecja, 1812); "L'elettromotore perpetuo" (Wenecja, 1820); "Descrizione d'un nuovo galvanometro" (Wenecja, 1833).

Przypisy

Linki zewnętrzne

• http://en.wikisource.org/wiki/Catholic_Encyclopedia_(1913)/Giuseppe_Zamboni, Catholic Encyclopedia (1913)/Giuseppe Zamboni
• https://web.archive.org/web/20170502100931/http://www.brera.unimi.it/sisfa/atti/1996/tinazzi.html, Massimo Tinazzi, 1996