Glenroy Gilbert

Glenroy Gilbert

Pełne imię i nazwisko	Glenroy John Gilbert
Data i miejsce urodzenia	31 sierpnia 1968 Port-of-Spain
Wzrost	183 cm[1]
Dorobek medalowy
Reprezentacja  Kanada Igrzyska olimpijskie złoto Atlanta 1996 lekkoatletyka sztafeta 4 × 100 m Mistrzostwa świata złoto Göteborg 1995 sztafeta 4 × 100 m złoto Ateny 1997 sztafeta 4 × 100 m brąz Stuttgart 1993 sztafeta 4 × 100 m Igrzyska panamerykańskie złoto Mar del Plata 1995 bieg na 100 m srebro Winnipeg 1999 sztafeta 4 × 100 m Igrzyska Wspólnoty Narodów złoto Victoria 1994 sztafeta 4 × 100 m srebro Kuala Lumpur 1998 sztafeta 4 × 100 m Uniwersjada brąz Buffalo 1993 bieg na 100 m

Glenroy John Gilbert (ur. 31 sierpnia 1968 w Port-of-Spain^[1]) – kanadyjski lekkoatleta, sprinter, skoczek w dal. Mistrz olimpijski z Atlanty oraz uczestnik igrzysk olimpijskich w Seulu, Barcelonie i Sydney, dwukrotny mistrz świata, medalista uniwersjady.

Był również bobleistą i olimpijczykiem podczas zimowych igrzysk w Lillehammer.

Przebieg kariery

W pierwszych latach kariery uprawiał przede wszystkim dyscyplinę skoku w dal. W czasie pierwszych w historii mistrzostw świata juniorów rozegranych w Atenach wystąpił w konkurencji skoku w dal oraz trójskoku, jednak w obu startach odpadł już w fazie eliminacji. Dwa lata później został olimpijczykiem w ramach igrzysk w Seulu, tam w swej konkurencji zajął dopiero 11. pozycję w eliminacjach (uzyskał wynik 7,61 m). W 1989 był z kolei uczestnikiem halowych mistrzostw świata, gdzie odpadł w eliminacjach, zajmując jeszcze gorszą, 18. pozycję z rezultatem 7,33 m^[2][3].

W 1992 przerzucił się na konkurencje sprinterskie^[2]. W tym samym roku brał udział w igrzyskach olimpijskich w Barcelonie, gdzie był członkiem sztafety 4 × 100 m, która ostatecznie nie zdołała ukończyć półfinału^[4]. W 1993 otrzymał zarówno brązowy medal uniwersjady w biegu na 100 m, jak i brązowy medal mistrzostw świata w konkurencji biegu sztafet 4 × 100 m. Rok później został złotym medalistą w konkurencji sztafety 4 × 100 m, na igrzyskach frankofońskich oraz na igrzyskach Wspólnoty Narodów. Kolejny tytuł mistrzowski w sztafecie 4 × 100 m wywalczył w ramach mistrzostw świata w Göteborgu, a na igrzyskach panamerykańskich rozgrywanych w argentyńskim Mar del Plata zdobył indywidualnie złoty medal w biegu na 100 m^[2][5].

W swym trzecim występie olimpijskim, który miał miejsce w Atlancie, Kanadyjczyk wystartował w dwóch konkurencjach. W biegu na 100 m odpadł w ćwierćfinale, zajmując 5. pozycję w swej kolejce (z czasem 10,28), w konkurencji sztafety 4 × 100 m zaś zdobył złoty medal – w finale kanadyjska ekipa w składzie: Donovan Bailey, Robert Esmie, Glenroy Gilbert i Bruny Surin ukończyła konkurs czasem 37,89^[6].

W 1997 po raz drugi został mistrzem świata, ponownie w konkurencji sztafety 4 × 100 m. W kolejnych latach wywalczył m.in. srebrny medal igrzysk Wspólnoty Narodów w Kuala Lumpur (sztafeta 4 × 100 m) i srebrny medal igrzysk panamerykańskich rozgrywanych w Winnipeg^[2][5]. Na igrzyskach olimpijskich w Sydney był członkiem sztafety 4 × 100 m, która nie zdołała obronić tytułu mistrzowskiego, ponieważ w półfinale zajęła dopiero 6. pozycję z czasem 38,92 i nie awansowała do dalszej fazy^[7]. Po raz ostatni w zawodach międzynarodowych wystąpił podczas mistrzostw świata w Edmonton, gdzie kanadyjska ekipa z jego udziałem wystartowała przed własną publicznością w konkurencji sztafety 4 × 100 m i odpadła w półfinale, zajmując w tej fazie 5. pozycję^[2].

Poza lekkoatletyką Kanadyjczyk uprawiał też dyscyplinę bobslejów. W 1994 wystąpił na zimowych igrzyskach olimpijskich w Lillehammer, gdzie w wyścigu dwójek zajął 15. pozycję, natomiast w wyścigu czwórek ekipa kanadyjska zajęła 11. pozycję^[1].

Osiągnięcia

Rok	Zawody	Miasto	Miejsce	Kategoria	Wynik
1986	Mistrzostwa świata juniorów	Ateny	15. H	skok w dal	6,78
1986	Mistrzostwa świata juniorów	Ateny	9. H	trójskok	15,19
1988	Letnie igrzyska olimpijskie	Seul	11. H	skok w dal	7,61
1989	Halowe mistrzostwa świata	Budapeszt	18. H	skok w dal	7,33
1989	Igrzyska frankofońskie	Casablanca	2.	skok w dal	7,79
1992	Letnie igrzyska olimpijskie	Barcelona	DNF SF	sztafeta 4 × 100 m	N/A
1993	Uniwersjada	Buffalo	3.	bieg na 100 m	10,14
1993	Mistrzostwa świata	Stuttgart	5. QF	bieg na 200 m	20,81
1993	Mistrzostwa świata	Stuttgart	3.	sztafeta 4 × 100 m	37,83
1994	Igrzyska frankofońskie	Paryż	1.	sztafeta 4 × 100 m	39,16
1994	Igrzyska Wspólnoty Narodów	Victoria	5.	bieg na 100 m	10,11
1994	Igrzyska Wspólnoty Narodów	Victoria	1.	sztafeta 4 × 100 m	38,39
1995	Igrzyska panamerykańskie	Mar del Plata	1.	bieg na 100 m	10,21
1995	Mistrzostwa świata	Göteborg	8. QF	bieg na 100 m	10,41
1995	Mistrzostwa świata	Göteborg	1.	sztafeta 4 × 100 m	38,31
1996	Letnie igrzyska olimpijskie	Atlanta	5. QF	bieg na 100 m	10,28
1996	Letnie igrzyska olimpijskie	Atlanta	1.	sztafeta 4 × 100 m	37,69
1997	Mistrzostwa świata	Ateny	1.	sztafeta 4 × 100 m	37,86
1998	Igrzyska Dobrej Przyjaźni	Nowy Jork	2.	sztafeta 4 × 100 m	38,23
1998	Igrzyska Wspólnoty Narodów	Kuala Lumpur	8. SF[8]	bieg na 100 m	10,51
1998	Igrzyska Wspólnoty Narodów	Kuala Lumpur	2.	sztafeta 4 × 100 m	38,46
1999	Igrzyska panamerykańskie	Winnipeg	2.	sztafeta 4 × 100 m	38,49
1999	Mistrzostwa świata	Sevilla	DSQ H	sztafeta 4 × 100 m	N/A
2000	Letnie igrzyska olimpijskie	Sydney	6. SF	sztafeta 4 × 100 m	38,92
2001	Igrzyska frankofońskie	Ottawa	7.	bieg na 100 m	10,41
2001	Mistrzostwa świata	Edmonton	5. SF	sztafeta 4 × 100 m	39,16
Źródło: [2][5]

Rekordy życiowe

• bieg na 100 m – 10,10 (22 sierpnia 1994, Victoria)
• bieg na 200 m – 20,37 (5 czerwca 1993, Nowy Orlean)
• skok w dal – 8,04 (11 sierpnia 1989, Bogota)
• trojskok – 15,19 (19 lipca 1986, Ateny)
• sztafeta 4 × 100 m – 37,69 (3 sierpnia 1996, Atlanta)

Halowe

• bieg na 60 m – 6,73 (24 lutego 1996, Fairfax)
• bieg na 100 m – 10,44 (28 stycznia 1995, Johnson City)
• skok w dal – 7,84 (27 lutego 1993, Baton Rouge)

Źródło: ^[2]

Przypisy