Gliese 710
| |||||||||||||||
| Dane obserwacyjne (J2000) | |||||||||||||||
| Gwiazdozbiór | Wąż | ||||||||||||||
| Rektascensja | 18h 19m 50,842s | ||||||||||||||
| Deklinacja | -01° 56′ 18,98″ | ||||||||||||||
| Paralaksa (π) | 0,05235 ± 0,00027[1]″ | ||||||||||||||
| Odległość | 62,30 ± 0,32 ly 19,102 ± 0,099 pc | ||||||||||||||
| Wielkość obserwowana (pasmo V) | 9,656[2]m | ||||||||||||||
| Ruch własny (RA) | −0,47 ± 0,13[1] mas/rok | ||||||||||||||
| Ruch własny (DEC) | −0,18 ± 0,09[1] mas/rok | ||||||||||||||
| Prędkość radialna | −13,80 ± 0,30[1] km/s | ||||||||||||||
| Charakterystyka fizyczna | |||||||||||||||
| Rodzaj gwiazdy | czerwony karzeł | ||||||||||||||
| Typ widmowy | K7 Vk[2] | ||||||||||||||
| Masa | 0,61 M☉[1] | ||||||||||||||
| Wielkość absolutna | 8,20[1]m | ||||||||||||||
| Alternatywne oznaczenia | |||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| |||||||||||||||
Gliese 710 – czerwony karzeł znajdujący się w gwiazdozbiorze Węża o wielkości gwiazdowej 9,66 i masie między 0,4 a 0,6 mas Słońca. Gwiazda ta znajduje się około 62 lata świetlne od Ziemi.
Ruch gwiazdy
Ruch własny, odległość i prędkość radialna tej gwiazdy, wyznaczone na podstawie obserwacji satelity Hipparcos, wskazywały że za około 1,4 miliona lat znajdzie się ona w odległości 1,1 roku świetlnego (70 tysięcy au) od Ziemi[3]. Na podstawie znacznie dokładniejszych danych z sondy Gaia, astronomowie z Uniwersytetu Adama Mickiewicza w Poznaniu obliczyli, że gwiazda ta za około 1,35 ± 0,05 mln lat minie Słońce w odległości zaledwie 13,4 ± 6,2 tysiąca jednostek astronomicznych (ok. 77 dni świetlnych). Będzie to największe zbliżenie innej gwiazdy do Słońca w przedziale 10–20 milionów lat od chwili obecnej. Przy takiej odległości gwiazda będzie miała obserwowaną wielkość gwiazdową około −2,7m, co oznaczałoby, że będzie świecić ponad trzy razy jaśniej niż Syriusz obecnie[1][4].
Skutki
Gliese 710 jest gwiazdą, której przejście w pobliżu Ziemi spowoduje największe zakłócenia grawitacyjne w Układzie Słonecznym w przedziale czasu od 10 milionów lat temu do 10 milionów lat w przyszłości. Wcześniejsze oceny parametrów zbliżenia sugerowały, że wprawdzie wystąpią perturbacje w Obłoku Oorta, które zwiększą liczbę obserwowanych komet[5], ale najprawdopodobniej nie będą znaczące i będą oznaczać średnio jedną nową kometę na rok, co nie zwiększy w mierzalny sposób ryzyka katastrofy kosmicznej[6]. Według nowych ocen gwiazda wejdzie głęboko w obręb Obłoku Oorta i może wyrzucić z niego nawet 0,1% całej liczby komet, z czego 1/10 może być obserwowalna z Ziemi. W efekcie przez 3–4 miliony lat na ziemskim niebie co roku będzie pojawiało się średnio 10 nowych komet[1].
Gwiazdą, która plasuje się na drugim miejscu, jeśli chodzi o zakłócenia grawitacyjne jakie spowodowała w Układzie Słonecznym w ciągu ostatnich i przyszłych 10 milionów lat, jest Algol. Ten potrójny układ gwiezdny o sumarycznej masie 5,8 mas Słońca minął 7,3 miliona lat temu Układ Słoneczny w odległości 9,8 lat świetlnych. Algol (którego nazwa wzięła się od arabskiego Al-ghol – „ghul”) – był tradycyjnie uznawany za najbardziej pechową gwiazdę widoczną na niebie[7].
Zobacz też
Przypisy
- ↑ a b c d e f g h Filip Berski, Piotr A. Dybczyński. Gliese 710 will pass the Sun even closer-Close approach parameters recalculated based on the first Gaia data release. „Astronomy & Astrophysics”. 595, s. L10, 2016. DOI: 10.1051/0004-6361/201629835 (ang.).
- ↑ a b Gliese 710 w bazie SIMBAD (ang.)
- ↑ Joan García-Sánchez et al.. Stellar Encounters with the Oort Cloud Based on Hipparcos Data. „The Astronomical Journal 117”. 1999. s. 1042–1055. DOI: 10.1086/300723.
- ↑ Radosław Kosarzycki: Gliese 710 leci w kierunku Układu Słonecznego (pol.). Puls Kosmosu, 2016-12-26. [dostęp 2017-01-05].
- ↑ James Trefil: Inne Światy - tajemnice kosmosu, edycja polska. G+J RBA, Towarzystwo National Geographic, 2000, s. 138.
- ↑ Juan J. Jiménez-Torres, Barbara Pichardo, George Lake, Henry Throop. Effect of different stellar galactic environments on planetary discs – I. The solar neighbourhood and the birth cloud of the Sun. „MNRAS”. 418 (2), s. 1272–1284, 2011-12-01. DOI: 10.1111/j.1365-2966.2011.19579.x.
- ↑ Molnar, L.A., Mutel, R.L.. Close Approaches of Stars to the Oort Cloud: Algol and Gliese 710. „Bulletin of the American Astronomical Society”. 29, s. 1315, 1997. Bibcode: 1997AAS...191.6906M.