Gliniany (Ukraina)
![]() Gliniany, kościół Św. Ducha | |||||
| |||||
Państwo | |||||
---|---|---|---|---|---|
Obwód | |||||
Rejon | |||||
Prawa miejskie | 1523 | ||||
Burmistrz | Ihor Szulha | ||||
Powierzchnia | 5,45 km² | ||||
Populacja (2019) • liczba ludności |
| ||||
Kod pocztowy | 80600 | ||||
Tablice rejestracyjne | BC | ||||
Położenie na mapie Ukrainy (c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de | |||||
![]() | |||||
Strona internetowa | |||||
Portal ![]() |
Gliniany (ukr. Глиняни) – miasto w rejonie złoczowskim obwodu lwowskiego Ukrainy.
Historia
Miasto królewskie lokowane w 1397 roku położone było w XVI wieku w województwie ruskim[2]. 1474 rok to pierwsza znana data pojawienia się Żydów w Glinianach[3].
Miejsce popisów szlachty ziemi lwowskiej I Rzeczypospolitej[4]. Także miejsce koncentracji wojsk koronnych podczas wypraw przeciwko Tatarom.
W 1748 Jakub Błędowski herbu Półkozic, starosta zubczyński w 1747, wykupił starostwo gliniańskie wspólnie ze żoną Urszulą z Dzieduszyckich[5].
Przynależność terytorialna
- 1340-1772 w ziemi lwowskiej, województwa ruskiego.
- 1772-1918 miasto w powiecie przemyślańskim Królestwa Galicji i Lodomerii w Cesarstwie Austriackim. Parafia rzymskokatolicka i greckokatolicka loco. Właścicielem tabularnym miasta był hrabia Aleksander Badeni.
- 1918-1939 w powiecie przemyślańskim, województwa tarnopolskiego.
Demografia
- 3155 mieszkańców według spisu ludności z 1857);
- 3965 mieszkańców w 1880 roku, w tym 1794 grekokatolików, 463 rzymskich katolików, 3 ewangelików, pozostali - wyznawcy judaizmu;
- 4255 mieszkańców w 1921 roku, w tym 1965 Ukraińców, 1679 Żydów, 719 Polaków[6];
- 4391 mieszkańców w 1931 roku[6];
- 3242 mieszkańców w 2011 roku[7].
Historia
- W czasach epoki kamiennej w regionie dzisiejszych Glinian znajdowały się liczne osady paleolityczne. W Glinianach odkryto kości mamutów oraz narzędzia krzemienne (noże i rylce).
- 1379 - pierwsza wzmianka miasta w dokumentach historycznych.
- 1397 - Jan z Tarnowa wojewoda sandomierski i starosta ziemi ruskiej zezwala Piotrowi Sidel na założenie miasta. Władysław Jagiełło w r. 1425 potwierdza to nadanie (Wittyg, Pieczęcie miast s.70).
- 1537 - na terenie miasta zawiązano rokosz znany jako tzw. wojna kokosza.
- 1578 - miasto uzyskało prawo urządzania trzech jarmarków w roku.
- Od roku 1866 miasto słynęło z przemysłu tkackiego oraz szkoły tkactwa. Wyrabiano m.in. kobierce (tzw. kilimy gliniańskie).
- 1888 – pożar dwa razy strawił miasto[8]
- Pod koniec listopada 1942 roku miejscowi Żydzi zostali przesiedleni przez Niemców do getta w Przemyślanach (miesiąc później zginęli w obozie zagłady w Bełżcu). Spośród 80 osób, które natychmiast po deportacji wróciły z Przemyślan do Glinian, około 60 zostało złapanych i rozstrzelanych na cmentarzu[9].
- W nocy z 26 na 27 kwietnia 1944 roku oddział UPA zabił w Glinianach ponad 40 osób[6][10].
- 4 stycznia 1945 roku UPA ponownie zaatakowała Gliniany[11].
Od 1940 do 1961 centrum rejonu gliniańskiego. Podczas okupacji niemieckiej pozbawione praw miejskich i włączone do wiejskiej gminy Gliniany[12].
Zabytki
Dzielnice Glinian
- Zamoście
Pobliskie miejscowości
Związani z miastem
- Honorowi obywatele Glinian
- Karol Battaglia – sędzia powiatowy w Glinianach[13]
- Alfred Madurowicz – starosta powiatowy w Tarnopolu w 1889[14]
Przypisy
- ↑ Чисельність наявного населення України на 1 січня 2019 року. Державна служба статистики України. Київ, 2019. стор.50
- ↑ Zenon Guldon, Jacek Wijaczka. Skupiska i gminy żydowskie w Polsce do końca XVI wieku. Czasy Nowożytne, 21, 2008, s. 167.
- ↑ Maurycy Horn, Najstarszy rejestr osiedli żydowskich w Polsce w 1507 r., w: Biuletyn Żydowskiego Instytutu Historycznego 1974, nr 3 (91), s. 14.
- ↑ Antoni Sozański: Wykład politycznej geografii, rządu i administracyi dawnej Polski przy końcu istnienia całego państwa (1648-1772). Kraków, 1889, s. 5.
- ↑ Adam Boniecki: Herbarz polski: wiadomości historyczno-genealogiczne o rodach szlacheckich. Cz. 1. T. 1. Warszawa : Warszawskie Towarzystwo Akcyjne S. Orgelbranda S[yn]ów), 1899, s. 288.
- ↑ a b c Henryk Komański , Ludobójstwo dokonane przez nacjonalistów ukraińskich na Polakach w województwie tarnopolskim 1939-1946, Szczepan Siekierka, wyd. Wyd. 2., popr, Wrocław: Nortom, 2006, s. 286, ISBN 83-89684-61-6, OCLC 156875487 .
- ↑ Державний комітет статистики України. Чисельність наявного населення України на 1 січня 2011 року, Київ-2011 (doc). [dostęp 2012-10-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-10-10)].
- ↑ Kronika.
- ↑ Холокост на территории СССР: Энциклопедия, Red. I.A. Altman, Moskwa 2009, ISBN 978-5-8243-1296-6 s. 219-220
- ↑ Władysław Kubów, „Terroryzm na Podolu”, Warszawa 2003, s. 74
- ↑ Grzegorz Motyka , Ukraińska partyzantka 1942-1960, Warszawa: Instytut Studiów Politycznych PAN, 2006, s. 457, ISBN 83-88490-58-3, OCLC 838973434 .
- ↑ Gemeinde- und Dorfverzeichnis fuer das GG
- ↑ Nekrolog. „Czas”. Nr 39, s. 4, 18 lutego 1875.
- ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkiem Księstwem Krakowskiem na rok 1889. Lwów: drukarnia Władysława Łozińskiego, 1889, s. 35.
Linki zewnętrzne
- Historia Żydów w Glinianach na portalu Wirtualny Sztetl
- Gliniany, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. II: Derenek – Gżack, Warszawa 1881, s. 583 .
Media użyte na tej stronie
Autor: RosssW, Licencja: CC BY-SA 4.0
Районы Львовской области с 17 июля 2020 года.
(c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de
Location map of Ukraine
Flag of Lviv Oblast (Ukraine).
Logo społeczności Wikimedia. Proszę zauważyć, że w przeciwieństwie do większości logotypów związanych z ruchem Wikimedia, to logo nie jest zarejestrowane jako znak towarowy.
Flag of Hlyniany (Gliniany) (Lviv Oblast Ukraine)
Modern Coat of Arms of Hlyniany (Lviv region) Ukraine
Autor: Seleonov, Licencja: GFDL
Глиняни. Костел Святого Духа XVIIст.