Glinna (województwo zachodniopomorskie)
| Artykuł | 53°17′19″N 14°43′22″E |
|---|---|
| - błąd | 38 m |
| WD | 53°20'N, 14°44'E, 53°21'N, 14°44'E |
| - błąd | 20575 m |
| Odległość | 756 m |
| wieś | |
 Widok na wieś z drona od północy | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Liczba ludności (2006) | 340 |
| Strefa numeracyjna | 91 |
| Kod pocztowy | 74-106[1] |
| Tablice rejestracyjne | ZGR |
| SIMC | 0783166 |
Położenie na mapie gminy Stare Czarnowo _location_map.png "Mapa lokalizacyjna gminy Stare Czarnowo") | |
Położenie na mapie Polski  (c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de | |
Położenie na mapie województwa zachodniopomorskiego  | |
Położenie na mapie powiatu gryfińskiego  | |
 53°17′19″N 14°43′22″E/53,288611 14,722778 | |
Glinna (do 1945 r. niem. Glien) – wieś w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie gryfińskim, w gminie Stare Czarnowo. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa szczecińskiego. Wieś słynie z utworzonego w 1823 ogrodu dendrologicznego o powierzchni 5 ha. Najstarsze i najcenniejsze zachowane do dziś drzewa pochodzą z 1880 roku.
Ogród dendrologiczny
Ogród dendrologiczny jest położony w południowo-wschodniej części Puszczy Bukowej. Historia ogrodu sięga w 1823 roku, wówczas znajdowała się tu prywatna szkółka drzew rodzimego pochodzenia. W 1870 roku obiekt ten przejęło nadleśnictwo państwowe. Pod koniec XIX wieku, z inicjatywy nadleśniczego Carla Ludwiga Gene, na obrzeżach nasadzeń szkółkarskich posadzono kilkadziesiąt drzew obcego pochodzenia dla ozdoby, urozmaicenia i celów badawczych (obserwacja rozwoju, odporności na mróz, zdolności rozsadzania itd.).
Po II wojnie światowej brak odpowiedniej pielęgnacji, a także warunki naturalne (susza, mróz, huraganowe wiatry, choroby grzybowe i owady) wpłynęły na znaczne zubożenie nasadzeń. Dopiero w 1970 roku, głównie z inicjatywy dr. inż. Jerzego Jackowskiego i prof. Bolesława Szymkiewicza, opiekę naukową nad ogrodem objęło Arboretum SGGW w Rogowie. Rozpoczęto stopniową przebudowę poszczególnych kwater, używając do uzupełnienia nasadzeń drzew i krzewów z Arboretum w Rogowie.
Obecnie gospodarzem ogrodu jest Nadleśnictwo Gryfino, a opiekunem naukowym prof. Jerzy Tumiłowicz. Na powierzchni 3,80 ha rośnie łącznie 230 gatunków drzew i krzewów pochodzących z różnych stron świata. Do najcenniejszych okazów należą: obumarły okaz mamutowca olbrzymiego (40 m wysokości/142 cm średnicy), jodła olbrzymia (40 m/133 cm), jodła szlachetna (22,5 m/74 cm) i orzesznik pięciolistkowy (32 m/78 cm). Ponadto rosną tu kasztany jadalne, platany klonolistne, choina kanadyjska, cyprysik groszkowy, cyprysik błotny, największy w Polsce okaz cyprysika żywotnikowatego (14,5 m/35 cm), 24 gatunki klonów, 10 gatunków magnolii, 5 gatunków stewarcji i liczne gatunki oraz odmiany ostrokrzewów. Osobliwością ogrodu w Glinnej jest nastoletni okaz kielichowca chińskiego, gatunku odkrytego w Chinach dopiero w 1963 roku. Egzemplarz w tutejszym ogrodzie jest najstarszym krzewem tego gatunku uprawianym w Europie.
Niemiecki Cmentarz Wojenny
Cmentarz Wojenny w Glinnej został utworzony w latach 2001–2003 z inicjatywy Fundacji „Polsko-Niemieckie Pojednanie” oraz władz gminy Stare Czarnowo przez Ludowy Niemiecki Związek Opieki nad Grobami Wojennymi (Volkbund Deutsche Kriegsgräberfürsorge e.V.). Jest jedną z trzynastu[2] niemieckich nekropolii wojennych w Polsce. W 2000 roku przeniesiono tu szczątki żołnierzy niemieckich poległych podczas II wojny światowej pogrzebane na Cmentarzu Centralnym w Szczecinie. Do obecnej chwili (maj 2020) na cmentarzu pochowano 30 tys.[2] doczesnych szczątków niemieckich ofiar wojny z terenów północno-zachodniej Polski, w tym kilka tysięcy osób cywilnych. Po pochówku ponad 2100 cywili z Malborka w sierpniu 2009 zmieniono nazwę z „Cmentarz Żołnierzy Niemieckich” na „Niemiecki Cmentarz Wojenny”.
Cały cmentarz może pomieścić ponad 32 tys. pochówków. Oficjalne otwarcie Cmentarza Wojennego Żołnierzy Niemieckich w Glinnej nastąpiło 15 lipca 2006 roku, wcześniej w 2000 roku szczątki żołnierzy niemieckich poległych podczas II wojny światowej zostały przeniesione z Cmentarza Centralnego w Szczecinie do Glinnej.
Inne zabytki i obiekty historyczne
- Cmentarzysko kurhanowe. W pobliżu wsi znajdują się pozostałości cmentarza z epoki brązu (1200–1000 lat p.n.e.), gdzie do dziś zachowało się 5 kurhanów. Znaleziska z Glinnej umieszczone są w Muzeum Narodowym w Szczecinie.
- Pozostałości średniowiecznego grodziska stożkowatego nad Jeziorem Glinna.
Zobacz też
Przypisy
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 301 [zarchiwizowane 2022-10-26].
- ↑ a b Kolejne pogrzeby w Glinnej, 24kurier.pl [dostęp 2020-05-24].
Linki zewnętrzne
- Puszcza Bukowa. bukowa.szczecin.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-05-18)].
Media użyte na tej stronie
(c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de
Location map of Poland
Autor: SANtosito, Licencja: CC BY-SA 4.0
Location map of West Pomeranian Voivodeship. Geographic limits of the map:
- N: 54.65 N
- S: 52.58 N
- W: 13.95 E
- E: 17.10 E
Autor: Kapitel, Licencja: CC BY-SA 4.0
Cmentarz żołnierzy niemieckich w Glinnej pod Szczecinem
Glinna - cmentarz żołnierzy niemieckich.
Autor:
Mapa powiatu gryfińskiego, Polska
Glinna - cmentarz żołnierzy niemieckich.
Autor: Krzysztof Ziarnek, Kenraiz, Licencja: CC BY-SA 4.0
Glinna – wieś w gminie Stare Czarnowo, zachodniopomorskie. Widok z drona z północy
Autor: Krzysztof Ziarnek, Kenraiz, Licencja: CC BY-SA 4.0
German War Cemetery Stare Czarnowo (in Glinna, Stare Czarnowo Commune)
Glinna - cmentarz żołnierzy niemieckich.
Autor:
Mapa gminy Stare Czarnowo, Polska
Glinna - cmentarz żołnierzy niemieckich.
Autor: Kenraiz, Krzysztof Ziarnek, Licencja: CC BY-SA 4.0
Arboretum w Glinnej pod Szczecinem