Glory (kick-boxing)

GLORY (dawniej Glory World Series) − organizacja promująca zawodowy kick-boxing z siedzibą w Singapurze. Należy do powiązanej z holenderską grupą Golden Glory spółki Glory Sports International. Przewodniczącym jest Pierre Andurand, dyrektorem wykonawczym (CEO) Jon Franklin, kierownikiem Scott Rudmann, matchmakerem Cor Hemmers.

Historia

W 1999 Baastian „Baas” Boon założył grupę promotorską o nazwie Golden Glory. Od 2006 roku rozpoczął organizowanie gal sztuk walki Ultimate Glory (od 2010 United Glory), na których promowane były pojedynki m.in. w formułach kickboxingu oraz MMA.

W 2011 francuski przedsiębiorca Pierre Andurand wraz z Marcusem Luerem (Total Sports Asia) oraz Scottem Rudmannem (Nectar Capital) bezskutecznie próbowali nabyć prawa do marki od K-1, które od 2010 borykało się ze sporymi problemami finansowymi[1].

W połowie 2012 Andurand wraz z resztą inwestorów powołał do życia spółkę Glory Sports International, a jeszcze w tym samym roku wykupił największego europejskiego konkurenta - It’s Showtime oraz związał się z grupą Baasa Boona Golden Glory, tworząc organizację GLORY World Series, która w połączeniu z zapaścią finansową K-1 stała się wiodącą organizacją zawodowego kick-boxingu na świecie[2].

W maju 2014 podpisano wieloletnią umowę z amerykańską stacją Spike TV na transmisję gal w USA[3]. 19 września 2015 zorganizowano przy współpracy z Bellator MMA galę kickboxingu i MMA - Dynamite[4].

10 grudnia 2016 na gali GLORY 36 - Collision, zainaugurowano mistrzostwo kobiet w wadze super koguciej, które zdobyła Amerykanka Tiffany van Soest[5].

Z Glory związane są (lub były) największe gwiazdy oraz czołowi zawodnicy na świecie, m.in.: Semmy Schilt, Rico Verhoeven, Mirko Filipović, Giorgio Petrosyan, Remy Bonjasky, Albert Kraus, Tyrone Spong, Peter Aerts, Jérôme Le Banner, Badr Hari, Gökhan Saki, Daniel Ghiţă czy Yoshihiro Satō.

W sierpniu 2022 roku dostępna w Polsce platforma streamingowa Viaplay podpisała umowę na transmisję gal Glory. Umowa ma objąć wszystkie organizowane gale[6].

Zasady i reguły[7]

Zawodnicy rywalizują w kwadratowym ringu o wymiarach 5 × 5 lub 6 × 6 m. Dozwolone są wszelkie techniki bokserskie oraz kopnięcia i ciosy kolanem w głowę, korpus i nogi przeciwnika. Zawodnik może zwyciężyć na kilka sposobów: przez nokaut, techniczny nokaut (zadając nokdaun rywalowi trzy razy w ciągu rundy lub pięć razy w ciągu całej walki) oraz decyzję sędziów. Poza tym:

  • pojedynek trwa trzy rundy
  • pojedynek mistrzowski trwa pięć rund
  • każda runda trwa trzy minuty
  • przerwa pomiędzy rundami trwa 1 minutę

Zabronione akcje:

  • całkowity zakaz walki w parterze
  • uderzanie głową
  • uderzania łokciem
  • uderzanie w gardło
  • gryzienie
  • wszelkie ataki na krocze
  • bezpośredni atak na kręgosłup, obojczyk oraz tył głowy
  • kopanie głowy leżącego lub klęczącego przeciwnika
  • wyrzucanie przeciwnika poza ring
  • plucie
  • trzymanie się lin
  • używanie wulgaryzmów na ringu
  • atak podczas przerwy
  • atak na przeciwnika, pod ochroną sędziego
  • atak po gongu
  • świadome lekceważenie instrukcji oraz samego sędziego
  • uporczywe unikanie kontaktu z przeciwnikiem
  • symulowanie kontuzji

Turnieje

Głównym cyklem turniejowym, który odbywa się na galach GLORY jest turniej pretendentów (Glory Contender Tournament), w którym rywalizuje czterech zawodników podzielonych na dwie pary (format pucharowy - półfinał i finał). Zwycięzca turnieju zostaje oficjalnym pretendentem do walki o mistrzostwo świata w danej kategorii wagowej. W latach 2012−2014 i 2016 miały miejsce turnieje mistrzowskie zwane Slam Tournament i Championship Tournament, które wyłaniały inauguracyjnych mistrzów świata w poszczególnych kategoriach wagowych. Poza tym odbywają się mniejsze cykle takie jak Road to Glory, gdzie zwycięzca zawodów otrzymuje kontrakt z organizacją.

Ranking

Organizacja prowadzi swój oficjalny ranking pretendentów do mistrzostwa, przydzielając punkty za pojedyncze zwycięstwa oraz wygrane turnieje.

Mistrzostwo[7]

Walki o mistrzostwo świata GLORY w poszczególnych kategoriach wagowych rozgrywane są od 2012 roku. Pas mistrzowski ma charakter przechodni (jak w boksie). Zawodnik będący posiadaczem mistrzowskiego pasa jest zobligowany do obrony mistrzostwa minimum raz w roku, jeśli nie jest w stanie tego zrobić, tytuł jest mu odbierany. Obecnymi mistrzami są[8]:

KategoriaWagaMistrzOdObrony tytułu
Ciężkaponad 95 kg (+ 209 lb)Holandia Rico Verhoeven21 czerwca 201410
Półciężkado 95 kg (209 lb)Litwa Sergej Maslobojev8 października 20220
Średniado 85 kg (187 lb)Surinam Donovan Wisse4 września 20211
Półśredniado 77 kg (170 lb) wakat
Lekkado 70 kg (155 lb)Holandia Tyjani Beztati4 września 20212
Piórkowado 65 kg (143 lb)Tajlandia Petchpanomrung Kiatmookao29 września 20185


Kategoria kobietWagaMistrzyniOdObrony tytułu
Super kogucia kobietdo 55,5 kg (122,3 lb)Stany Zjednoczone Tiffany van Soest22 listopada 20193

Waga ciężka (+95 kg)

NrMistrzOdDoMiejsceObrony tytułu
1.Holandia Semmy Schilt
(pok. Errola Zimmermana)		26 maja 201226 czerwca 2013Sztokholm (Glory 1)
Schilt zakończył karierę z powodów zdrowotnych i zwakował tytuł[9].
2.Holandia Rico Verhoeven
(pok. Daniela Ghiţę)		21 czerwca 2014nadalInglewood (Glory 17)
  • #1 pokonał Errola Zimmermana, 6 lutego 2015 (Glory 19)
  • #2 pokonał Benjamina Adegbuyia, 5 czerwca 2015 (Glory 22)
  • #3 pokonał Benjamina Adegbuyia, 4 grudnia 2015 (Glory 26)
  • #4 pokonał Mladena Brestovaca, 12 marca 2016 (Glory 28)
  • #5 pokonał Andersona Silvę, 9 września 2016 (Glory 33)
  • #6 pokonał Jamala Ben Saddika, 9 grudnia 2017 (Glory 49)[10]
  • #7 pokonał Mladena Brestovaca, 2 czerwca 2018 (Glory 54)[11]
  • #8 pokonał Guto Inocente, 29 września 2018 (Glory 59)[12]

Waga półciężka (-95 kg)

NrMistrzOdDoMiejsceObrony tytułu
1.Turcja Gökhan Saki
(pok. Tyrone Sponga)		12 kwietnia 201427 lipca 2015Stambuł (Glory 15)
Tytuł został odebrany Sakiemu w związku z jego nieaktywnością[13].
2.Brazylia Saulo Cavalari
(pok. Zacka Mwekassę)		19 września 201512 marca 2016San Jose (Bellator MMA & Glory: Dynamite 1)
3.Rosja Artiom Wachitow12 marca 2016nadalParyż (Glory 28)
-Demokratyczna Republika Konga Zack Mwekassa
(pok. o tymczasowy tytuł Mourada Bouzidiego)		25 czerwca 20165 listopada 2016Amsterdam (Glory 31)
-Ukraina Pawło Żurawlow
(pok. o tymczasowy tytuł Saulo Cavalariego[16])		14 lipca 2017nadalNowy Jork (Glory 43)

Waga średnia (-85 kg)

NrMistrzOdDoMiejsceObrony tytułu
1.Rosja Artiom Lewin
(pok. Joe Schillinga)		21 czerwca 201426 lutego 2015Inglewood (Glory 17)
  • #1 zremisował z Simonem Marcusem, 8 maja 2015 (Glory 21)
2.Kanada Simon Marcus26 lutego 20159 września 2016Hoffman Estates (Glory 27)
  • #1 pokonał Dustina Jacoby, 13 maja 2016 (Glory 30)
3.Holandia Jason Wilnis9 września 201629 kwietnia 2017Trenton (Glory 33)
4.Kanada Simon Marcus29 kwietnia 201714 października 2017Kopenhaga (Glory 40)
5.Brazylia Alexsandro Pereira[17]14 października 2017nadalKanton (Glory 46)
  • #1 pokonał Yousriego Belgaroui, 9 grudnia 2017 (Glory 49)[10]
  • #2 pokonał Yousriego Belgaroui, 20 lipca 2018 (Glory 55)[18]
  • #3 pokonał Simona Marcusa, 14 września 2018 (Glory 58)[19]

Waga półśrednia (-77 kg)

NrMistrzOdDoMiejsceObrony tytułu
1.Belgia Marc de Bonte
(pok. Karapeta Karapetjana)		3 maja 201421 czerwca 2014Broomfield (Glory 16)
2.Kanada Joseph Valtellini21 czerwca 20144 czerwca 2015Inglewood (Glory 17)
Valtellini zwakował tytuł z powodów zdrowotnych[20].
3.Holandia Nieky Holzken
(pok. Raymonda Danielsa)		7 sierpnia 201510 grudnia 2016Las Vegas (Glory 23)
4.Francja Cédric Doumbé10 grudnia 201625 sierpnia 2017Oberhausen (Glory 36)
  • #1 pokonał Yoanna Kongolo, 25 marca 2017 (Glory 39)
  • #2 pokonał Nieky Holzkena, 10 czerwca 2017 (Glory 42)
5.Holandia Murthel Groenhart[21]25 sierpnia 201716 lutego 2018Chicago (Glory 44)
6.Armenia Harut Grigorian[22]16 lutego 20189 marca 2019Chicago (Glory 50)
  • #1 pokonał Alima Nabijewa, 2 czerwca 2018 (Glory 54)[11]
7.Francja Cédric Doumbé[23]9 marca 2019nadalStrasburg (Glory 64)

Waga lekka (-70 kg)

NrMistrzOdDoMiejsceObrony tytułu
1.Gruzja Dawit Kiria
(pok. Andy'iego Ristie)		8 marca 20147 listopada 2014Zagrzeb (Glory 14)
2.Holandia Robin van Roosmalen7 listopada 201425 czerwca 2016Oklahoma City (Glory 18)
3.Tajlandia Sitthichai Sitsongpeenong25 czerwca 2016nadalAmsterdam (Glory 31)
  • #1 pokonał Marata Grigoriana, 10 grudnia 2016 (Glory 36)
  • #2 pokonał Dylana Salvadora, 25 marca 2017 (Glory 39)
  • #3 pokonał Christiana Bayę, 16 lutego 2018 (Glory 50)[22]
  • #4 pokonał Tyjaniego Beztatiego, 12 maja 2018 (Glory 53)[24]
  • #5 pokonał Marata Grigoriana, 25 sierpnia 2018 (Glory 57)[25]
  • #6 pokonał Josha Jaunceya, 2 listopada 2018 (Glory 61)[26]

Waga piórkowa (-65 kg)

NrMistrzOdDoMiejsceObrony tytułu
1.Kanada Gabriel Varga
(pok. Mosaba Amraniego)		3 kwietnia 20156 listopada 2015Dubaj (Glory 20)
2.Ukraina Serhij Adamczuk6 listopada 201522 lipca 2016Mediolan (Glory 25)
  • #1 pokonał Mosaba Amraniego, 12 marca 2016 (Glory 28)
3.Kanada Gabriel Varga6 listopada 201521 października 2016Norfolk (Glory 32)
4.Holandia Robin van Roosmalen21 października 201619 stycznia 2017Broomfield (Glory 34)
Roosmalen stracił tytuł w związku z przekroczeniem wymaganego limitu wagowego podczas oficjalnego ważenia w przeddzień gali Glory 37[27].
5.Holandia Robin van Roosmalen
(pok. Petchpanomrung Kiatmookao)		20 maja 201729 września 2018Den Bosch (Glory 41)
  • #1 pokonał Serhija Adamczuka, 30 września 2017 (Glory 45)[28]
  • #2 pokonał tymczasowego mistrza Kevina Vannostranda, 31 marca 2018 (Glory 52)[29]
-Stany Zjednoczone Kevin Vannostrand
(pok. o tymczasowy tytuł Anwara Bojnazarowa)[30]		1 grudnia 201731 marca 2018Nowy Jork (Glory 48)
-Tajlandia Petchpanomrung Kiatmookao
(pok. o tymczasowy tytuł Kevina Vannostranda)[18]		20 lipca 201829 września 2018Nowy Jork (Glory 55)
6Tajlandia Petchpanomrung Kiatmookao[12]29 września 2018nadalAmsterdam (Glory 59)
  • #1 pokonał Serhija Adamczuka, 1 lutego 2019 (Glory 63)[31]

Waga super kogucia kobiet (-55,5 kg)

NrMistrzOdDoMiejsceObrony tytułu
1.Stany Zjednoczone Tiffany van Soest
(pok. Amel Dehby)		10 grudnia 20161 grudnia 2017Oberhausen (Glory 36)
  • #1 pokonała Meryem Uslu, 25 sierpnia 2017 (Glory 44)[21]
2.Francja Anissa Meksen[30]1 grudnia 201710 sierpnia 2018Nowy Jork (Glory 48)
    1. 1 pokonała Amel Dehby, 12 maja 2018 (Glory 53)[24]
3.Brazylia Jady Menezes[15]10 sierpnia 20182 listopada 2018Denver (Glory 56)
4.Francja Anissa Meksen[26]2 listopada 2018nadalNowy Jork (Glory 61)
    1. 1 pokonała Tiffany van Soest, 9 marca 2019 (Glory 64)[23]

Przypisy

  1. ↑ Walka w K-1, czy na zasadach K-1? – Historia organizacji K-1 | madfight24.com, madfight24.com [dostęp 2017-11-15] (pol.).
  2. ↑ Zarchiwizowana kopia. [dostęp 2012-07-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-07-03)].
  3. ↑ Kickboxing News: Glory Appoints New CEO, Extends Spike TV Broadcast Deal, sherdog.com [dostęp 2017-11-15] (ang.).
  4. ↑ Bellator 'Dynamite' to feature title fight, one-night light heavyweight tourney, and GLORY kickboxing in San Jose - MMAmania.com, mmamania.com [dostęp 2017-11-15].
  5. ↑ Glory 36: Kickboxing nie umarł! Podsumowanie i wyniki!. fightsport.pl, 11.12.2016. (pol.).
  6. ↑ Tomasz Nowosielski, Gale organizacji GLORY będą transmitowane w Polsce na platformie Viaplay | MMAROCKS, MMA Rocks!, 16 sierpnia 2022 [dostęp 2022-08-16] (pol.).
  7. ↑ a b GLORY WORLD SERIES REGULATIONS. glorykickboxing.com. [dostęp 2018-04-01]. (ang.).
  8. ↑ GLORY World champions. glorykickboxing.com. [dostęp 2017-06-23]. (ang.).
  9. ↑ Dave Doyle: Report: Kickboxing and MMA star Semmy Schilt retires. mmafighting.com, 2016-06-26. [dostęp 2018-08-11]. (ang.).
  10. ↑ a b GLORY Redemption Results: Verhoeven Stops Ben Saddik, Pereira Finishes Belgaroui. combatpress.com, 2017-12-09. [dostęp 2017-12-10]. (ang.).
  11. ↑ a b GLORY 54 Birmingham Results: Verhoeven, Grigorian Retain Titles with Decision Victories. combatpress.com, 2018-06-02. [dostęp 2018-06-03]. (ang.).
  12. ↑ a b GLORY 59 Results: Verhoeven Cruises, Petchpanomrung Dominates. combatpress.com, 2018-09-29. [dostęp 2018-06-03]. (ang.).
  13. ↑ GLORY Statement on Gokhan Saki. glorykickboxing.com, 27.07.2015. (ang.).
  14. ↑ Rob Tatum: GLORY 47 Results: Vakhitov Cruises Past Machado, Ezbiri Captures Tournament, Doumbé Rebounds. combatpress.com, 2017-10-28. [dostęp 2017-10-28]. (ang.).
  15. ↑ a b Dave Walsh: GLORY 56 Results and Live Commentary. liverkick.com, 2018-08-10. [dostęp 2018-08-11]. (ang.).
  16. ↑ Zhuravlev secures interim title in bad blood Cavalari encounter. glorykickboxing.com, 2017-07-15. [dostęp 2017-07-15]. (ang.).
  17. ↑ Alex Pereira is the Middleweight World Champion. glorykickboxing.com, 2017-10-14. [dostęp 2017-10-14]. (ang.).
  18. ↑ a b Dave Walsh: GLORY 55 New York Live Results and Updates. liverkick.com, 2018-07-20. [dostęp 2018-07-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-07-21)]. (ang.).
  19. ↑ Dave Walsh: GLORY 58 Results and Live Updates – GLORY 58 Chicago. liverkick.com, 2018-09-14. [dostęp 2018-09-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-09-15)]. (ang.).
  20. ↑ John Joe O’Regan: ‘Bazooka' Joe Valtellini vacates GLORY World Welterweight Championship. bloodyelbow.com, 2015-06-04. (ang.).
  21. ↑ a b GLORY 44 - wyniki. glorykickboxing.com. [dostęp 2017-08-27]. (ang.).
  22. ↑ a b Kyle Symes: GLORY 50 Results: Grigorian Stuns Groenhart, Sitthichai Cruises, Adegbuyi Claims Tournament. combatpress.com, 2018-02-16. [dostęp 2018-02-17]. (ang.).
  23. ↑ a b GLORY 64 Results: Doumbé Demolishes Grigorian, Meksen Tops van Soest. combatpress.com, 2019-03-09. [dostęp 2019-03-10]. (ang.).
  24. ↑ a b Glory 53: Sitthichai Stisongpeenong i Anisa Meksen z pasami! Wyniki. fightsport.pl, 2018-05-13. [dostęp 2018-05-13]. (pol.).
  25. ↑ Glory 57: Sitthichai obronił pas! Wyniki &Video. fightsport.pl, 2018-08-26. [dostęp 2018-09-01]. (pol.).
  26. ↑ a b GLORY 61 Results: Sitthichai Dominates Jauncey, Meksen Destroys Menezes. combatpress.com, 2018-11-02. [dostęp 2018-11-03]. (ang.).
  27. ↑ Glory 37: Robin van Roosmalen nie zrobił limitu i straci tytuł! Wyniki ważenia!. fightsport.pl, 2017-01-20. [dostęp 2017-06-25]. (pol.).
  28. ↑ Rob Tatum: GLORY 45 Amsterdam Results: van Roosmalen Tops Adamchuk, Duut Runs Through Tournament. combatpress.com, 2017-09-30. [dostęp 2017-10-01]. (ang.).
  29. ↑ Dave Walsh: GLORY 52 and SuperFight Series Live Results. liverkick.com, 2018-03-31. [dostęp 2018-03-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-04-01)]. (ang.).
  30. ↑ a b Dave Walsh: GLORY 48 New York and GLORY 48 SuperFight Series Results. liverkick.com, 2017-11-01. [dostęp 2017-12-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-12-03)]. (ang.).
  31. ↑ Wyniki gali Glory 63. glorykickboxing.com. [dostęp 2019-03-10]. (ang.).

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

Flag of Thailand.svg
The national flag of Kingdom of Thailand since September 2017; there are total of 3 colours:
  • Red represents the blood spilt to protect Thailand’s independence and often more simply described as representing the nation.
  • White represents the religion of Buddhism, the predominant religion of the nation
  • Blue represents the monarchy of the nation, which is recognised as the centre of Thai hearts.
Flag of the United States.svg
The flag of Navassa Island is simply the United States flag. It does not have a "local" flag or "unofficial" flag; it is an uninhabited island. The version with a profile view was based on Flags of the World and as a fictional design has no status warranting a place on any Wiki. It was made up by a random person with no connection to the island, it has never flown on the island, and it has never received any sort of recognition or validation by any authority. The person quoted on that page has no authority to bestow a flag, "unofficial" or otherwise, on the island.
Flag of the Democratic Republic of the Congo.svg
The national flag of the Democratic Republic of the Congo. Created according to the 2006 constitution : Son emblème est le drapeau bleu ciel, orné d’une étoile jaune dans le coin supérieur gauche et traversé en biais d’une bande rouge finement encadrée de jaune. (Its symbol is a sky blue flag, decorated with a yellow star in the upper left corner and crossed in the diagonal by a red strip with thin yellow borders) It seems to be identical, except for a lighter field hue, to the 1966–1971 flag.
Flag of Canada (Pantone).svg
Flag of Canada introduced in 1965, using Pantone colors. This design replaced the Canadian Red Ensign design.