Glory (satelita)
 | |
| Indeks COSPAR | 2011-F01 |
|---|---|
| Państwo | |
| Zaangażowani | |
| Rakieta nośna | |
| Miejsce startu | |
| Orbita (docelowa, początkowa) | |
| Czas trwania | |
| Początek misji | 4 marca 2011 10:09:43 UTC |
| Wymiary | |
| Masa całkowita | 545 kg |
Glory – nieudana misja satelitarna NASA do badań stałej słonecznej i aerozoli atmosferycznych. 4 marca 2011 satelita miał zostać umieszczony na orbicie kołowej o wysokości 705±2 km, jednak w trakcie wynoszenia na orbitę z bazy wojskowej Vandenberg nie odłączyła się osłona aerodynamiczna ładunku, powodując utratę urządzenia[1].
Wyposażenie sondy
- Aerosol Polarimetry Sensor, APS – polarymetr aerozoli
- Przyrząd do zbierania informacji o polaryzacji i intensywności światła widzialnego, bliskiej podczerwieni i podczerwieni krótkofalowej, rozproszonego na aerozolach atmosferycznych i chmurach.
- Total Irradiance Monitor (TIM) – monitor irradiancji całkowitej
- Radiometr do rejestrowania całkowitego strumienia świetlnego padającego na Ziemię. Składał się z czterech bliźniaczych radiometrów, co miało zapewniać redundancję i poprawiać dokładność pomiaru. TIM znajdował się na platformie umożliwiającej skierowanie go w kierunku Słońca niezależnie od położenia samego satelity.
- Cloud Camera – kamera monitoringu pokrywy chmur
- Dwupasmowa kamera rejestrująca światło w paśmie niebieskim i bliskiej podczerwieni. Składała się z nieskanujących detektorów podobnych do stosowanych w szukaczach gwiazd, ale skierowanych w kierunku Ziemi. Pole widzenia kamery miało być wycentrowane na śladzie naziemnym satelity i pokrywać się z polem widzenia APS.
Budowa i działanie
Satelita Glory został zbudowany przez firmę Orbital Sciences Corporation, w oparciu o platformę LEOStar.
Aluminiowy korpus statku miał kształt graniastosłupa o podstawie ośmiokąta foremnego. Na jednym jego końcu znajdował się moduł napędowy z silniczkami hydrazynowymi (4×4N), z zapasem paliwa (45 kg) na co najmniej 36 miesięcy. Satelita posiadał dwa rozkładane panele ogniw słonecznych, sterowalne w dwóch osiach. Zapewniały one ok. 400 W energii elektrycznej, przy średnim zużyciu 150 W. Był stabilizowany trójosiowo, z dokładnością dziesiątek sekund łuku.
Statek miał pracować z orbity tworzącej A-Train, konstelację współobserwujących satelitów środowiskowych i teledetekcyjnych.
Niektóre podzespoły satelity cechowały się nadmiarowością.
Zobacz też
Przypisy
- ↑ NASA's Glory Satellite Fails To Reach Orbit. NASA. [dostęp 2011-03-05].
Bibliografia
M. I. Mishchenko, B. Cairns, G. Kopp, i inni. Precise and accurate monitoring of terrestrial aerosols and total solar irradiance: Introducing the Glory mission. „Bulletin of the American Meteorological Society”. 88, s. 677-691, 2007. DOI: 10.1175/BAMS-88-5-677.Sprawdź autora:4. [1]
Linki zewnętrzne
- GSFC BASA. glory.gsfc.nasa.gov. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-03-13)]. – strona NASA projektu Glory (ang.)
- Orbital Sciences – dokumentacja platformy LEOStar (ang.)
Media użyte na tej stronie
The flag of Navassa Island is simply the United States flag. It does not have a "local" flag or "unofficial" flag; it is an uninhabited island. The version with a profile view was based on Flags of the World and as a fictional design has no status warranting a place on any Wiki. It was made up by a random person with no connection to the island, it has never flown on the island, and it has never received any sort of recognition or validation by any authority. The person quoted on that page has no authority to bestow a flag, "unofficial" or otherwise, on the island.
Glory Satellite Artist rendering